Úrval - 01.09.1964, Blaðsíða 40

Úrval - 01.09.1964, Blaðsíða 40
38 ÚRVAL á spillingartímum, en hann var samt innilega trúaður og lifði miklu eftirbreytnisverðara lífi en margir páfanna, konunganna, prinsanna og prelátanna, sem hann starfaði fyrir. Líkt og flestir ítalir var hann bundinn sterkum fjölskyldu- böndum, og kom slíkt glöggt fram í því mikla örlæti, sem hann sýndi jafnan föður sinum og bræðrum. í kyrrþey gaf hann cinnig fátækum stúlkum heiman- mund, svo að þær gætu fengið gott gjaforð. Þegar hinn tryggi þjónn hans Urbino varð sjúkur, hjúkraði Michelangelo honum af mikilli natni, og þegar Urbino dó, skrifaði Michelangelo þessi orð: „Hann þjónaði mér dyggi- lega í lifanda lífi, og í dauðaunm kenndi hann mér, hvernig á að deyja. Nú á ég enga aðra von en þá að mega hitta hann aftur í Paradís." Hann var maður fullkomnun- arinnar, og því var hann haldinn þeirri áráttu, að hann vildi gera alla hluti sjálfur, jafnvel hafa umsjón með því, þegar hráefnið í höggmyndir hans var grafið úr jörðu. Eitt sinn skipaði Clement páfi honum að hugsa betur um heilsu sína og þræla ekki svona mikið, ella yrði hann bannfærð- ur. Michelangelo fékkst aðallega við að sýna karlmanninn i verk- um sinum, enda getur ekki oft að lita konur í þeim verkum, er hann vann með pensli eða meitli. Dýr og hluti úr jurta- eða steinarikinu sýnir hann vart nokkru sinni í verkum sínum. Hann skoðaði sig fyrst og fremst myndhöggvara. Michelagiolo, Scultore: þannig skrifaði hann venjulega undir bréf sin, jafnvel bréf til föður síns. Hann hugsaði ekki mikið um liti í sjálfu sér, heldur fyrst og fremst form. (Scultore merkir myndhöggvari. Þýð.) Með óseðjandi viðleitni sinni til þess að ná hinu algera (abso- luta) í list sinni vann hann allt fram í siðustu viku sinnar löngu ævi. „fig er fátækur maður og lítilfjörlegur," sagði hann eitt sinn, „maður, sem dútlar við þá Iistgrein, sem Guð gaf honum til þess að lengja líf sitt svo sem framast er unnt.“ Og líf hans varð sannarlega langt, því að þegar hann lauk ævi þeirri, sem hann hafði varið svo vel, voru aðeins 3 vikur til 90. afmælis- dagsins hans, en hann dó þ. 18. febrúar árið 1564. Hann dó i Róm, en nokkrum vikum síðar var líkami hans fluttur til Flór- ens, þar sem hann var grafinn í kirkju St. Croce. „Góð málaralist nálgast sam- runa við Guð,“ sagði Michelang- elo citt sinn við portúgalskan
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.