Úrval - 01.09.1964, Blaðsíða 140

138
ÚRVAL
hann neytti sinna ýtrustu krafta
og þannig tókst honum aS mjak-
ast áfram skref fyrir skref.
Að lokum komst hann að tré
einu. Hann var alveg örmagna,
og hann gróf andlit sitt ofan í
lausa moldina við rætur þess.
Logheitur vindurinn næddi um
hann, þar sem liann lá þarna.
Hann brenndi handabök hans
inn í bein, allt hárið og höfuð-
leðrið af höfði hans og bæði
eyrun af honum. En frakkinn,
sem hann var í, brann ekki af
einhverjum ástæðum, og hann
vcrndaði þannig líkama hans.
Nokkru síðar missti hann með-
vitund.
Frá Yasudagörðunum steypti
hvirfilbylurinn sér yfir auða
svæðið við ána, þar sem fata-
birgðastöðvar hersins höfðu ver-
ið Og þar olli hann hræðilegu
manntjóni. Hann fór yfir eitt
horn svæðisins, þar sem geymt
var byggingarefni í nýjan barna-
skóla. Hurðir, og gluggar, pallar
og vagnar þeyttust fram og aftur
um loftið. Fljúgandi simastaur
fótbraut mann nokkurn. Reið-
hjól tókust á loft og slengdust
utan í tré. Lögreglumaður nokk-
ur sá stúlku eina velta fram lijá,
líkt og hún væri bolti. Annar
maður horfði þrumu lostinn á,
er hundruð manna þeyttust upp
í loftið, líkt og hér væri um
baunir að ræða.
Auk eldana og ofsastormsins
bjó hvirfilbylurinn (tornado)
yfir enn einni ógn. Þar sem liann
fór yfir, eyddu eldar hans öllu
súrefni i loftinu á andartaki,
gleyptu það í sig. Hundruðum
manna tókst að sleppa undan
eldunum til þess eins að kafna.
Fólk hneig skyndilega niður
hópum saman, líkt og það hefði
skyndilega sofnað.
Að lokum dó „drekasporður-
inn“ út. Björgunarliðsmenn,
sem komu auga á staði þessa,
voru sem lamaðir af þeirri mar-
tröð, sem blasti við augum
þeirra: liver ekran af annarri
var þakin líkum í lögum hverju
ofan á öðru. Aðeins nokkur
hundruð manns komust lífs af
á öllu þessu svæði, þar á meðal
dr. Ikeguchi. Allir hinir úr þess-
um 40.000 manna hópi höfðu
látizt.
FJÖLDADRÁP SAKLAUSS
FÓLKS
Snemma morguns þ. 2. sejit-
ember bárust Yamamoto aðmir-
áli fréttirnar af hinum hrylli-
lega atburði, er gerðist á auða
svæðinu við ána. Þetta hafi verið
erfið nótt. Hann hafði ekkert
sofið. Og þessar hroðalegu fregn-
ir urðu m. a. fil þess, að hann
tók örlagaríka ákvörðun.
Er hann kom heim til sin sið-
degis daginn áður, sá hann, að