Úrval - 01.09.1964, Blaðsíða 109

Úrval - 01.09.1964, Blaðsíða 109
A ÉG AÐ GÆTA BRÓÐUR MÍNS? 107 Dag einn tók hann eftir þvi, að bókin, sem hann hafði verið að lesa opnu í daginn áður, var nú ekki opin á sömu opnu, held- ur þeirri næstu. Og þetta end- urtók sig dag eftir dag. Alltaf hafði blaði verið flett við. Og þannig hélt það áfram, þangað til hann hafði lokið við að lesa alla bókina. Þann dag kom gamli fornbókasalinn út til hans og sagði brosandi við hann, að hann mætti koma inn í búðina, hvenær sem hann vildi, og lesa þar að vild, og þessu fylgdi eng- in kvöð um að kaupa neitt. Og Benjamin Farjeon, sem átti eftir að verða þekktur höfundur, féklc þannig tækifæri til þess að stíga inn i veröld bókanna, aðeins vegna þess, að áhugi hans á lestrarefni var svo ósvikinn, að góðviljaða fornbóksalanum gat alls ekki dulizt hann. Biblian er full af dæmum um þýðingu þess að sýna ekki skeytingarleysi. Hinn miskunn- sami Samverji lætur sig ein- hverju skipta, hvað verður um manninn, sem lenti í hendur ræningjum og lá særður við veg- inn, og þess vegna framkvæmdi hann. Hinir ferðamennirnir, sem voru hræddir um að lenda í vandræðum, ef þeir skiptu sér af þessu, „gengu fram lijá á hinni vegarbrúninni.“ Einnig var það skeytingar- leysið, sem olli vandræðum þeim, sem glataði sonurinn lenti í. Hann skeytti þvi engu, hvað um liann yrði né hvaða afleiðingar hegðun hans hefði fyrir aðra. En föður hans stóð ekki á sama, og skeytingarleys- ið náði aldrei tökum á honum. Sú staðreynd varð piltinum til bjargar, vegna þess að hann vissi, hvert hann gat snúið sér, þegar hann var sokkinn til botns. „Fg vil taka mig.upp og fara til föður míns,“ sagði hann. Biblían virðist vera að segja manni, að lifið glati innihaldi sínu, ef skeytingarleysið fær að ráða. Við sjáum æ ofan í æ dæmi um það í daglegu lífi, hversu mikla þýðingu það hefur, að á- hugi og vilji sé fyrir hendi, en skeytingarleysið fái ekki að ráða. Frægur gimsteinasali seldi eitt sinn dásamlegan rúbínstein, eftir að einum afgreiðslumanna hans hafði mistekizt að vekja á- huga viðskiptavinarins á stein- inum. Er gimsteinasalinn var spurður, hvernig honum hefði tekizt þetta, svaraði hann: „Af- greiðslumaður minn er prýðileg- ur maður, sérfræðingur í öllu, er viðkemur dýrmætum steinum. Það er aðeins einn munur á okkur tveim. Hann þekkir gim- steina, en ég elska þá. Mér er ekki sama um, hvað um þá verð- ur, hver ber þá. Þetta finna við-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.