Úrval - 01.06.1965, Blaðsíða 123

ER PARÍS AÐ BRENNA?
121
oru 20 fallbyssufylki með vand-
,ega földum 88 mm. fallbyssum.
Kom þá til harðrar orrustu og þeir
misstu marga skriðdreka. En þetta
gerði þó ekki annað en að tefja
framrásina, en stöðvaði hana ekki.
Þessi sívaxandi stórskotahríð,
sem heyrðist til Parísar úr suðri,
örvaði uppreisnarmennina til lát-
lausrar skothriðar, sem æsti Þjóð-
verja svo til reiði, að þeir svöruðu
stundum með fráleitum grimmdar-
verkum. Á Raspailbreiðgötu, hóf
skriðdreki sem átti þar leið um,
skothríð á varnarlausa biðröð hús-
mæðra við brauðbúð.
Hin fjarlæga riffilskothrið örv-
aði einnig Andspyrnuherinn til þess
að herða á uppreisninni. Hvergi
var bardaginn ákafari en á Lýð-
veldistorginu (Place de la Repub-
lique), þar sem 1200 manna þýzk
hersveit úr Prinz Eugen hermanna-
skálunum barðizt gegn FFI, sem
slegið höfðu hring um þá og
þrengdu hann stöðugt. Til þess að
komast aftan að óvinum sinum
reyndu Þjóðverjarnir að komast
gegnum dimm göng neðanjarðar-
brautarinnar undir torginu. Niðri
í þessum loftillu göngum, þar sem
þeir urðu að blistra til þess að
þekkja hvorir aðra í myrkrinu,
:"-.r barist frá báðum hliðum upp
I ?íf og dauða, og bardaginn ein-
1; dndist af háværu öskri hand-
sprengjanna og snöggum leiftrum
rifflanna.
Hvarvetna i París bjuggu Þjóð-
verjar sig undir hina væntanlegu
innrás bandamanna í höfuðborgina.
Og hún hófst þetta kvöld.
Með litla sveit réðist Raymond
Dronne höfuðsmaður til inngöngu
i París. Menn hans, sem urðu fyrstu
frönsku hermennirnir, sem komu
heim til Parísar, voru ofsakátir.
Þótt honum væri það mjög á
móti skapi, hafði Leclerc komizl
að þeirri niðurstöðu, að liann gæti
ekki komizt til borgarinnar fyrr
en næsta dag. Og hann hafði skip-
að Dronne að „taka með sér ailt.
sem hann mögulega gæti og fara til
Parísar. Segðu þeim að gefast ekki
upp, við komum á morgun.“
Dronne lagði af stað með þrjá
Shermanskriðdreka og 16 keðju-
bila (half-tracks). Hinn rauðhærði
ungi höfuðsmaður hafði ætlað að
ganga í augun á Parísarstúlkunum.
En nú hafði hann ekki sofið i 48
klukkustundir, augu hans voru
blóðhlaupin, skeggið úfið og ó-
hreint. Einkennisbúningurinn atað-
ur oliu, púðri og svita.
En enginn Parísarbúi virtist
skeyta um útlit hans. Parísarstúlk-
urnar þyrptust um hann í tuga-
tali og börðust um að faðma hann
og kyssa. Ein stór og sterk stúlka,
Jeamine Bouchert, stökk upp á
jeppan hans, og braut um leið vind-
hlífina. Með hina frá sér numdu
Jeanine á jeppanum, syngjandi og
veifandi þrílita fánanum, brauzt
Dronne og menn lians eftir hliðar-
götum, þar til þeir að lokum komu
til ráðhússins, Hótel de Ville, og
umkringdu það.
Aðeins fáum sekúndum áður hafði
Georges Bidault (síðar forsætisráð-
herra) stigið upp á valt borð inni
i byggingunni og hrópað til félaga
sinna í Andspyrnuhernum: „Fyrstu
skriðdrekar franska hersins eru