Úrval - 01.10.1969, Blaðsíða 30

28
URVAL
heyra það nefnt og sagði, að þe'r
gamlir og hraustir sjómenn, væru
eins og hysterískar kerlingar, og
bað þá um að minnast ekki á slíkt
framar við sig.
Það var nokkru seinna en þetta
gerðist, sem hér var sagt frá, að
mikill fiskur var á þilfari eftir dag-
inn, og gengu því allir í aðgerð, og
skipstjóri með til að koma fiskinum
sem fyrst í salt. Er því var lokið,
fóru allir skipverjar fram í lúkar,
að skipstióra meðtöldum, til að fá
sér kaffi. Var þá þilfarið mannlaust
á meðan, enda blíðuveður og bjart
af tungli. Þegar þeir höfðu ræðzt
við yfir kaffinu, fór skipstjóri aftur
í káetu til að sofa, en eitthvað dróst,
að vaktin færi upp, og eftir nokkra
stund heyra þeir, að komið er fram
eftir þilfarinu, og kemur sá niður
í lúkarinn, og er það skipstjórinn.
Sjá þeir, að honum er brugðið all-
mikið. Einhver spyr hann, hvort
hann hafi ekki ætlað að ganga til
náða. Jú, segir hann, en ég get
varla ætlazt til, að þið trúið því,
sem ég nú ætla að segja ykkur.
Þegar ég fór upp úr lúkarnum
hérna rétt áðan og aftur eftir þil-
farinu. og er ég er kominn að ká-
etukappanum, þá sé ég, að það
stendur maður í gatinu, sem ég hef
aldrei séð áður, og hann blátt áfram
varnar mér að komast niður.
Skipstjórinn lýsti manninum.
Hvprnig hann var í hátt. og hvern-
ig hann var klæddur, því hann sá
manninn mjög vel í tunálsliósinu.
Vaktin fór nú unp, og skipstjórinn
með þeim. og urðu þeir einskis var-
ir. en nokkurn ugg setti að skips-
mönnum við þetta, og jókst hann
ekki lítið, þegar þeir urðu varir við
ókunna menn í lestinni.
Ymislegt fleira urðu þeir varir
við, sem ekki verður skýrt frá hér,
en nokkra furðu vakti það, að sum-
ir af skipshöfninni urðu aldrei var-
ir við neitt, hversu mikið sem á
gekk.
Þegar þeir höfðu lokið veiðum
fyrir Vesturlandi, þurftu þeir að
fara inn til Patreksfjarðar. Á leið-
inni heyrðist svo hár brestur, að
þeir héldu að mastrið hefði brotn-
að, en þegar betur var að gáð, sá
ekkert á mastrinu, og þeir gátu
ekki fundið neina ráðningu á, hvað
valdið hafði. Gott veður var og
bjart af degi, en kynlegast var þó,
að ekki nema nokkrir af þeim, sem
á þilfari voru heyrðu brestinn. Var
svo komið inn til Patreksfjarðar þ.
5. september og lagzt þar til akk-
eris.
Skipstjórinn, Sigurður Guð-
mundsson, fór í land og ætlaði að
fá ís til beitugeymslu. Fékk hann
loforð um ísinn, og fór hann síðan
um borð aftur til að sækja fleiri
menn og tók með sér stýrimann-
inn og 8 háseta. -- Þegar skipsbát-
urinn var að leggja frá síðunni,
báðu 3 af skipverjum þeim, sem
eftir voru, um leyfi til að fara yfir
í annað skip, Gunnvöru, sem lá þar
skammt frá. Var þeim leyft það,
og stigu þeir út í bátinn, sem var
þegar orðinn fullhlaðinn. Tók þeg-
ar að renna inn í hann að aftan og
var augljóst, hvernig fara mundi.
Ruddust þá einhverjir fram í bát-
inn í ofboði, en við það stakkst
hann á endann og sökk með alla
mennina 13 að tölu. Kom hann ekki