Úrval - 01.10.1969, Qupperneq 129

ÍhJARTA ÞITT HEFUR FRELSAÐ MIG , <127
sinnar. En nú var hann þéss full-
viss, að hann elskaði enn á ný og
að ást hans var endurgoldin. Sú
. staðreynd, að Cosima var eiginkona
eins kærasta nemanda hans, olli
honum sáru hugarangri. Minna var
enn á lífi. Og fjárhagsástæður hans
voru hræðilegar. Fyrstu dagana í
maí dvaldi hann nokkra daga á
gistihúsi einu í Stuttgart, og þ. 3.
maí sótti hugsunin um sjálfsmorð
enn á hann. Bjargvættur hans þetta
. kvöld reyndist verða einkaritari
Lúðvíks II, Bæheimskonungs, sem
hafði verið að leita hans. Einka-
ritarinn kom skyndilega í heim-
sókn. Konungurinn æskti þess, að
Wagner kæmi á hans fund.
Wagner kom til konungshallar-
innar. Ungi konungurinn var að-
eins tæpra 19 ára, og hann var mik-
ill aðdáandi hins mikla tónsnillings.
Nú skuldbatt hann sig til þess að
frelsa meistarann að fullu frá hin-
um lítilmótlegu veraldaráhyggjum.
Hann veitti honum líflegan lífeyri
og gaf honum einbýlishús við Starn-
bergvatn. Wagner var frá sér num-
inn af gleði. En brátt tók hann að
finna sárt til þess, að hann fór nú
alveg á mis við allan félagsskap
hins fagra kyns. Og Cosima hvarf
honum aldrei úr huga. Þ. 1. júní
skrifaði hann svo Hans von Biilow,
skýrði honum frá hinu mikla happi
og krafðist þess, að hann kæmi með
fjölskylduna og eyddi sumrinu í
hinu skemmtilega umhverfi við
Starnbergvatn.
Cosima kom þangað með börnin
í lok júní, en Hans nokkru síðar.
Hans var taugaóstyrkur, uppstökk-
ur og oft í leiðu skapi og dvaldi
þar aðeins stu'ttán tírna. Gosima
gerði sér nú gréití- fyrir því, 'að hún
élskaði hánn ekki, heldur háfði húh
ifyrst og fremst. fállizt á að gifta'st-
honum, tvítug að aldri,' vegna hinn-
ar nánu vináttu hans og föður
hennar, Franz Liszt. Hún vissi, að
það var óhjákvæmilegt,' að þau slitu
fyrr eða síðar öll bönd sín í milli.
Hún hafði hugsað um þetta langa
hríð, jafnvel áður en hún hafði gert
sér grein fyrir því, að tilfinningar
hennar gagnvart Wagner urðu sí-
fellt innilegri.
Nú hafði fundum hennar og
: „hins dýrlega“, en svo kallaði Liszt
Wagnér, borið saman enn á ný, og
þá' tók hún ákvörðuri. Hún gerði
séngrein fyrir því, hversu dýrkeypt
þetta yrði. Hún óttaðist þó mest
viðbrögð Hans, sem var ætíð van-
sæll. En hún var samt viss í sinni
sök. í fyrsta skipti á ævinni dáði
hún nú einhvern á ástríðufullan
hátt.
Wagner tók nú að njóta sín að
nýju vegna þessarar nýju ástar.
Hann fylltist nýjum krafti. Cosima
var dýrleg í hans augum. Hún vakti
yfir hverri hans þörf til þess að
uppfylla hana. Baráttukjarkur hans
lifnaði á ný og einnig lífsgleði hans.
Nú tóku uppsprettur sköpunarmátt-
ar hans að streyma að nýju. Hans
von Bulow var talinn á að setjast
að í Múnchen sem konunglegur
píanóleikari, og skörnmu síðar var
hann skipaður hljómsveitarstjóri
við Konunglega leikhúsið þar í
borg. Húsið við vatnið í Starnberg
var mjög rakt á vetrum og því
slæmt fyrir heilsu Wagners. Af
þeim sökum gaf konungurinn hon-