Goðasteinn - 01.03.1969, Qupperneq 56

snerta hönd þessa þjóns kirkjunnar. Það er gengið í kirkjuna. Hver
gengur til síns sætis, prestur gengur fyrir altari, - hann er skrýdd-
ur af meðhjálpara. Augu safnaðar beinast að altarinu - hinu hæsta
innan veggja kirkjunnar - þar sem þjónn hennar stendur alskrýddur
með merki krossins á baki, en yfir er bjartur gafl kirkjunnar með
myndinni af Jakobsbrunni. Hringjari gengur upp í turn kirkjunnar
og hringir taktfast og ákveðið. Ætli við höfum nokkru sinni heyrt
fegurri klukknahljóm, eða nokkru sinni heyrt eða skilið betur kall
klukknanna? Meðhjálparinn stendur upp, gengur fram fyrir grát-
urnar cg flytur þar bænina: Drottinn, ég er kominn í þitt heilaga
hús til að lofa þig og ákalla, - og lýkur henni með þessum lát-
lausu orðum, sem hvert barn skilur: Bænheyr það, ó, góð, fyrir
Jesúm Krist. Amen.
Söngmennirnir standa upp af bekk sínum, forsöngvarinn byrjar
sönginn, kirkjan ómar af söng karla og kvenna, - þætti prestsins
skal ekki gleymt. Nokkur augnablik eru hér helguð af himinsins
náð. Þannig hefur þjónustan farið hér fram um aldarskeið, - kyn-
slóðirnar hafa gengið hingað, numið hér staðar nokkur augnablik
á hátíða-, gleði-, heitstrenginga- og sorgarstundum, og lyft hug til
hæða.
Oss er hollt að minnast þessa hér í dag á hátíðastund, með þakk-
læti og lotningu, á tíma hraðans í upphafi atómaldar og skjótra
breytinga. Það er svo margs að minnast einmitt hér í Langholts-
kirkju nú og í sambandi við reitinn umhverfis kirkjuna, þar sem
hinzta kveðjan var flutt, vígð merki krossins.
Ég hefi um nokkurt skeið lagt leið mína að snjáðum blöðum,
scm horfnar kynslóðir sveitar vorrar hafa eftirlátið okkur, sem nú
lifum. Ósjálfrátt verður manni á að fara mjúkum höndum um
pakkana, sem geyma þessi blöð og bækur, og fletta þeim með var-
færni. Þær geyma auð sögu vorrar, sem langfeður cg mæður gáfu
oss.
Með virðingu og þökk skal allra þeirra minnzt hér í dag.
Vér þökkum þeim öllum og höfundi lífsins fyrir moldina, þar
sem grösin vaxa, sem gáfu oss næringu og líf. Vér biðjum þess hér
sameiginlega, að hulinn verndarmáttur verndi þessa sveit og fólkið,
sem erjar hér jörðina, - biðjum þess, að fjöllin jökulkrýndu í austri
54
Goðasteum