Goðasteinn - 01.03.1969, Blaðsíða 24

mig, að nokkur sé kominn á fætur svo snemma dags. Lít ég á
klukku og sé, að hún er fjögur og varla orðið bjart. Verður mér
þá litið fram á loftið, þar sem Páli svaf. Sé ég, að þar stendur
stúlka við rúmgaflinn og horfir út um gluggann, sem var á kvist-
inum og vissi út að kirkjugarðinum.
Það sá ég, að ekki var stúlkan þar af heimilinu. Sá ég greini-
lega klæðnað hennar. Var hún fremur fátæklega til fara, í heima-
unnum ullarfötum. Prjónaða þríhyrnu hafði hún á höfði. Var hún
bundin aftur fyrir hnakka. Vék stúlkan sér nú til hliðar, svo að ég
sá á vanga hennar. Fannst mér þá, að ég kannaðist við hana en
gat ekki komið henni fyrir mig í svipinn. Leit ég nú af stúlkunni,
og var hún jafnskjótt horfin.
Um morguninn fórum við svo á engjar í Oddaeyrum, og var Páll
e:nn í hópnum. Ég spyr hann á leiðinni á engjarnar, hvað hann hafi
dreymt í nótt. Páll segist ekki muna, að sig hafi dreymt neitt; hann
hafi sofið eins og steinn, eins og hans sé venja. „Dreymdi þig ekki
stúlkuna, sem stóð við rúmgaflinn þinn?“ „Nei.“
Ég var auðvitað spurður um útlit stúlkunnar, og lýsti ég því
eftír beztu getu, enda í mjög fersku minni. Nú leið svo dagur, þar
til sr. Skúli kom með miðdagsmat til okkar. Er hann þá spurður,
hvort nokkuð nýtt sé að frétta. ,,Ó, ekki nema, að það kom maður
til mín frá Vetleifsholti að tilkynna mér látið hennar Bjarghildar
mállausu, Miidibrandsdóttur. Hún hafði dáið í nótt.“ Þá rifjaðist
upp fyrir mér sýnin um nóttina. Jú, það var svipur Bjarghildar
mállausu, sem ég sá. Hafði ég aðeins þekkt hana í lifanda lífi.
Bjarghildur mun hafa verið milli þrítugs og fertugs, er hún dó,
og hafði verið heyrnar- og mállaus frá barnsaldri.
Vábresturinn
Guðmundur Runólfsson frá Lýtingsstöðum í Holtum dó á Brekk-
um, þegar ég var þar strákur. Þeir voru frændur, Sigurður bóndi
Sigurðsson, sem ég ólst upp hjá, og Guðmundur. Var Sigurður
bróðursonur Guðmundar. Hafði Guðmundur kosið sér að deyja
á Brekkum. Var hann fluttur þangað þrotinn að heilsu og kröft-
um; hafði fengið slag og var máttlaus öðrum megin. Á Brekkum
22
Goðasteinn