Goðasteinn - 01.03.1969, Blaðsíða 19

rakið sömu slóð til baka og við höfðum farið innúr. Eftir þetta
kom oft fyrir, að við rákum hrossin heim með böggunum og reynd-
ist sízt verr, því oft kom fyrir, að hestar stigu í baggana hver hjá
öðrum, er þeir voru trossaðir. Ég man einu sinni eftir, að hestur
steig í bagga hjá þeim næsta fyrir framan með þeim afleiðingum,
að hann sleit rciðing af með öllu saman, og flaut það fram úr
álnum, sem þá var verið útí. Tókst að kippa því öllu í lag og búa
upp á hestinn að nýju, enda vart þótt karlmannlegt að koma með
hestinn lausan heim.
Ekki þótti vandalaust að búa upp á viðarhestana. Einkum þótti
mikilsvert að raða vel í baggana, sem þá þurftu ekki eins mikil
átök í herzlu eða bindingu og ella. Ekki var heldur vandalaust að
koma silunum fyrir á réttum stað. Þeir voru ýmist stangaðir sam-
r.n úr tói eða þá heimafengnir ólasilar. Voru þeir teknir úr hálsi
gripaskinna, þannig, að ekki var rist framúr á hálsi, er gripirnir
voru flegnir.
Silunum var komið fyrir á hríslustofni í bagganum og þannig,
að öruggt væri, að bagginn legðist ekki að hestinum. Ég sá þó
hesta oft nuddast illa undan viðarbagga, stundum svo, að sárið var
margar vikur að gróa. Báru þeir merki þess ævilangt, því hvít hár
uxu upp í örinu.
Vanaleg heybandsreipi voru höfð til að binda viðinn með. Vildu
þau oft ná skammt til að vefja brumið nóg saman, svo það flækt-
ist ekki í fótum hestanna. Voru þá oft notuð sérstök bönd til að
vefja um brumið og nefnd brumbönd.
Oft vildu föt manna fara illa í þessum ferðum, rifnuðu og trosn-
uðu á viðargreinunum. Höfðu margir með sér sérstök föt til að vera
í, þegar byrjað var að viða, garma, sem áttu þar sitt lokadægur.
Nokkuð var ég líka við að fleyta skógi. Vötnin voru þá látin
bera hann til byggða. Viðarbaggarnir voru þá bundnir með vír,
oftast álíka stórir og hestabaggar. Á þessu mun hafa verið byrjað,
þegar verkfræðingar hugðust veita Þverá frá Fljótshlíðinni með
viðaríteppu. Baggarnir voru oft bundnir saman í lest, 4-6 saman.
Þetta reyndist erfitt og slarksamt og varla hættulaust, því bagg-
arnir strönduðu víða á grynningum og eyrum. Kom fyrir, að þeir
strönduðu á stöðum, þar sem tefla þurfti á tæpt vað með að koma
Godasteinn
17