Goðasteinn - 01.03.1969, Blaðsíða 28

Solvi St. Jónsson á Sigurðarstöðum:
Hrafn bjargar hesti
Um síðustu aldamót bjó faðir minn, Jón Jónsson, á Sigurðar-
stöðum í Bárðardal. Hann var þá ungur bóndi, mjög léttur á fæti
og maður ólatur. Eitt júlíkvöld um háttatíma gekk hann út á hlað
að líta eftir fjær og nær. Heyrir hann þá í hrafni uppi á brúninni
ofan við bæinn. Brekkan er um 200 m á hæð. Situr krummi þar á
steini og skrafar mikið. Pabbi verður eitthvað grunsamur, að
krummi viti lengra en nef hans nær og nú sé einhver skepna í
kröggum.
Pabbi labbar af stað, lítt búinn til lengri ferðar, var á kvöld-
skónum, bryddum sauðskinnsskóm. Ofan brúnar tekur við mikið
mýra- og móalendi, ásar og melar. Alltaf finnst pabba, að hann
þurfi að ganga lengra og loks var hann kominn um fjóra km norð-
austur á heiðina. Þar er dalverpi allmikið og í því svæði, sem heitir
Víðrar. Er það land með víðibúskum, keldudrögum og vatna-
skvompum. í einum vatnsstampinum er þá grár hestur, hafði runn-
ið ofan af bakkanum og var í vatni upp á herðakamb.
Pabbi kenndi hestinn, er var í eigu bóndans í Hrappsstaðaseli,
Péturs Jónssonar. Sá bær er um tveim km norðar í þessum sama
dal. Pabbi skundaði sem hraðast norður í Selið, vakti Pétur af
værum svefni, og saman sneru þeir til baka. Þar náðu þeir í annað
hross, og með samhjálp var Gráni dreginn upp úr stampinum, líf-
vænn og væntanlega fjöri feginn.
Pabbi sneri heim með þakklæti Péturs bónda og ánægður með
kvöldgönguna. En væntanlega hafa kvöldskórnir verið farnir að
lýjast.
Ekki er úr vegi að geta þess, að aldrei hefur verið dálæti á
krumma hér, og hefði mátt álíta, að frekar væri hann að hlakka
yfir matarvon en að gjöra viðvart. Hitt er þó víst, að skraf hans
varð Grána til bjargar.
26
Goðasteinn