Goðasteinn - 01.09.1969, Qupperneq 8

skjótti hafði komið sér svo illa í Eyjum, að hann var dauða-
dæmdur. Honum héldu sem sé engin bönd. Hann fór þær götur,
er hann fýsti, yfir garða og girðingar og hvað sem fyrir var.
Formaður okkar miskunnaði sig yfir klárinn og fannst ferðin
heppileg að flytja hann til landsins.
Þcgar við mamma vorum komnar út í skipið, þá kom niður
á bryggju kona, sem átti heima austur undir Eyjafjöllum. Það
var Guðfinna ísleifsdóttir í Drangshlíð. Hún hafði einnig verið
búin að fá loforð fyrir að fá að verða með til landsins, og það
varð víst líkt hljóðið í vinkonum hennar og vinkonum mömmu,
að fá hana til að hætta við ferðalagið, en henni datt það heldur
ekki í hug, sagði bara: „Ég fer og þið biðjið fyrir mér.“ Hefur
víst ekki talið sér vandara en mömmu og jafnvel ekki síður legið
á að komast, því hún var starfandi ljósmóðir í sveit sinni.
Við vorum um það að leggja frá bryggju, þegar formanni datt
í hug, að betra væri að hafa með segl. Var þá farið að spyrjast
fyrir um þau. Jú, þau voru til, en þau voru læst inni í kró, og
maðurinn, sem geymdi lykilinn, var nýfarinn upp fyrir Hraun.
Það var talinn klukkutíma gangur. Nú voru góð ráð dýr, annað-
hvort að fara seglalaus, sem ekki var gott, ef snúa yrði frá lend-
ingu við sandinn - því þctta var langur róður fyrir ekki fleiri
ræðara en voru á bátnum - eða þá senda eftir lyklinum. Og nú
var óðum að falla út, og svo gat farið, að báturinn stæði á þurru
með allan farminn.
Einn maðurinn bauðst til að fara og sækja lykilinn, og vai
það þegið. Hann tók til fóta, og fyrr en varði var hann kominn
til baka. Við hugðum þá, að hann væri ekki kominn meir en
aðra leiðina. Þessi maður var Isleifur Erlendsson á Hlíðarenda.
Geta víst allir trúað því, sem hann muna, að hann hafi verið
fljótur til, þegar á lá.
Og þá var nú allt í lagi, og lagt var frá bryggju. Ég efast ekk-
ert um, að þar hafi staðið cinhver gamall þulur, sem hafi hugsað
líkt og gamli þulurinn hjá græði forðum, sem spáði Eggerti Ölafs-
syni því, að hann myndi sigla á guðs síns fund.
Þegar komið var út yfir leiðina, var lesin sjóferðamannsbæn.
Allt gekk svo eins og í sögu, þangað til við vorum komin í kring-
6
Goðasteinn