Goðasteinn - 01.09.1969, Qupperneq 22

við bæði hest og vagn. Tveir brúsar af tuttugu og tveim fóru
sinn veg í ána, cn fundust síðar niður á Móeiðarhvolseyrum. I
þetta skipti var beljandi rok og rigning og mikið vatn í Þverá,
svo að nálgaðist sund á hestunum. Eftir þessa ferð var ég að-
gætnari og flutti Landeyjarjómann á báti, þegar eigi var örugg-
lega fært með vagn yfir á vaðinu. Rjóminn, um fjörutíu brúsar, var
fluttur í rjómaskála við Minna-Hof á Rangárvöllum og unnið þar
úr honum smjör til útflutnings og ostar úr áfunum. Þessi starfi
féll mér ckki vel vegna þess, hve erfitt var að fást við vatnsföllin,
cinkum Þverá.
Fram að jólum var ég svo við venjuleg haustverk, en var síð-
an ráðinn í vertíðarvinnu í Vestmannaeyjum frá nýári til n. maí
hjá Gunnari Ólafssyni og Co. Var ég þar aðallega við beitningar-
störf fram að lokum 1914.
Um vorið 1914 var brúin á Eystri-Rangá byggð. Vann ég þar
að brúarsmíði á vegum húsbónda nn'ns allt vorið og fram að
slætti. Eitt atvik frá vinnu minni við brúna er mér minnisstætt.
Ég var að bera planka á móti manni á brúarbitum þeim, sem
lagðir höfðu verið milli stöpla. Missir þá sá, sem bar á móti mér,
sinn enda plankans, en við það missti ég jafnvægi og steyptist
með plankanum niður í fljótið. Ég hafði sem krakki lært að synda,
og varð það mér nú til bjargar. Hélt ég mér á floti niður á vað,
cn þangað var ég sóttur á báti, sem hafður var við ána, mcðan
á brúarsmíðinni stóð.
Vorið 1914 var mjög kalt og sauðfé illa undir vorharðindi búið
vegna slæmra heyja frá árinu áður. Urðu því víða mikil vanhöld
og eftirminnileg mörgum. En þótt vorið væri slæmt, varð sumarið
miklu bctra til heyskapar en fyrra ár og nýttust hey yfirleitt vel.
Gerðist ekkert sögulegt hjá mér þetta surnar. Um haustið var ég
fastráðinn til vertíðarvinnu í Vestmannaeyjum, en þó ekki í sama
stað og árið áður. Húsbóndi minn þessa vertíð var Antoníus Bald-
vinsson, er hafði hlut í mótorbát. Varð ég sem fyrr að vera við
beitningu. Leið mér öllu betur þarna en á Tanganum á vegum
Gunnars. Þarna var ég á heimili, sem var að vísu fátækt, en þar
var þó gott að vera. Fiskur var talsverður þessa vertíð og hcld ég,
að húsbóndi minn hafi ekki skaðazt á vinnu minni, en kaupið
20
Goðasteinn