Goðasteinn - 01.09.1969, Blaðsíða 59

Mannlýsingar
Vigfús Bótólfsson frá Borgarfelli í Skaftártungu kvaddi prest, sem
flutti úr byggðum Vestur-Skaftafellssýslu, með þessari vísu:
Far vel geistlegt fólk að vaðli,
far vel, landið hreinsaðist.
Mannorð burtu keyrt með kaðli,
kemur aldrei, það er misst.
Far vel syndugt flóakyn,
far vel hræsnis yfirskyn,
far vel drepsótt dyggðarinnar
og dauðamörkin byggðarinnar.
Einhverjum þótti þetta hart kveðið og spurði Vigfús, hvort
hann myndi geta fundið þann mann til að yrkja um, sem ekkert
ætti annað en hrós skilið. Vigfús kvað það auðvelt og orti þessa
vísu um Jón Jónsson í Hlíð, sem þá var fyrir skömmu dáinn (d.
1838):
Far vel, mannvin frábærasti,
far vel trúrra laun að sjá.
Flestra manna frí af lasti,
framar vcnju, jörðu á.
Ráðdeild, tryggð með röggsemd, ást,
í raunum hjálp þín aldrei brást.
Þá varst munstur manndyggðanna
og merkisaðstoð landsbyggðanna.
Hjá Jóni í Hlíð hafði verið mikið athvarf fátækra manna. Hcim-
ilið var auðugt og vcl lagt í bú á haustin, allt að hundrað kindur
að kjötum og slátrum og þrjú kcr mcð súru skyri. Tók hið
stærsta þeirra 80 fjórðunga. Mikið af þessum forða var gefið
fátæku fólki, er út á tók að líða.
Sögn Kristínar Bjarnadóttur á Heiði á Síðu.
Goðastemn
57