Goðasteinn - 01.09.1969, Síða 65

voru að veiðum, höfðu veitt því athygli, að þegar svalan fór að
flögra í loftinu, fór innan stundar að hvessa og ýfa sjó. Það vissi
Arnoddur líka og hefur því búizt við, að brátt færi að hvessa. En
svo sat þessi glettni í Arnoddi, að hann gegndi ekki kalli, þegar
farið var að draga upp skipið, því hann vissi, að Friðrik yrði þar.
Arnoddur átti 6 börn með konu sinni, Steinunni. Elzt þeirra
var Albert Júlíus, síðar bóndi í Káragerði. Strax á barnsaldri
var farið að nota hann til þess að gæta hesta þeirra, sem á sjó-
inn fóru, og var það kallað að vakta. Fyrir það starf var jafnan
greiddur hálfur hlutur. Svo bar við einhvern tíma, þegar menn
voru að tygja sig í róður, að Jónas á Skákinni kom í bæ Arnodds
á Arnarhóli. Þá geklc illa að koma Alberti litla á fætur, og kváð
Jónas þessa vísu:
Á Arnarhóli ungur mann
Albert Júlíus fúinn,
á fætur vill ei fara hann,
að frjáisri náttúru rúinn.
Hér ætla ég að setja vísu, sem nefnd eru í nöfn dætra Arnodds,
cn lýsing á honum er alröng, því hann var hvítur í andliti cn ekki
blár:
Arnoddur cr allur blár,
á hann líka dætur þrjár:
Þuríður, Guðrún, það ég skil,
það er líka Marín til.
Ekki veit ég hver hefur gert þessa vísu, en svo kemur hér ein
um Jón Arnoddsson; og er eflaust eftir Eggert Jónsson, sem síðar
bjó á Strönd:
Þrqkinn kaliinn, þó að von,
þú berð állvel kæti,
Jón, Arnoddar ertu son,
einn með svall og læti.
Göðasteinn
63