Goðasteinn - 01.09.1969, Blaðsíða 68

Arnoddi: „Það var bágt fyrir manninn að verða fyrir þessu, því
það má búast við, að hann verði að liggja átta ár*) í rúminu, eins
og ég, þegar ég meiddist, en það batnaði fljótt.“
Það var árið 1891 eða ári síðar, sem ég sá fyrst Arnodd. Þá var
hann til heimilis í austurbænum á Arnarhóli hjá Guðmundi
Guðnasyni. Þá var hann með tvær hækjur, sem tóku honum upp
undir holhönd. Á þeim vingsaðist hann áfram og gekk furðu vel.
Á Arnarhóli var hann til 1895, að Guðmundur flutti að Gerðum.
Fór Arnoddur þá í vesturbæinn, til Einars Þorsteinssonar og konu
hans, Salvarar Snorradóttur, og var þar, þangað til Einar hætti
að búa. Áttu þeir vel saman, Arnoddur og Einar, því Einar var
líka lesinn og minnugur, þenkti mikið um trúmál og las vel Bibl-
íuna. Þessa vísu gerði Nathanael á Búðarhóli um Einar, og er hún
rétt lýsing á honum:
Skemmtinn, glaður, gáfaður,
garpsinnaður, minnugur,
Einar það er Þorsteinsbur,
þykir snar og fjörugur.
Þá var prestur í Landeyjum séra Halldór Þorsteinsson á Berg-
þórshvoli. Hann kom aldrei að Arnarhóli, nema þegar hann var
að húsvitja. Þá voru þeir Einar og Arnoddur búnir að tala um
það sín á milli, hvaða spurningar þeir ættu að leggja fyrir hann.
Arnoddur varð jafnan fyrir því að opna Biblíuna og segja:
„Hvernig leggið þér út þetta vers, séra Halldór?" Þá sagði prestur:
„Hvernig leggið þér það út, Arnoddur minn?“ Þá fór Arnoddur
að gefa sína útleggingu á því, og prestur svaraði: „Það er víst
alveg rétt hjá yður,“ og varð svo ckki meira úr umtali.
Einhvern tíma, þegar séra Halldór var að húsvitja á Kotunum,
byrjaði hann í Skipagerði og hélt svo sem leið lá austur um
bæina og kom að Miðkoti og bað ísak bónda þar að ganga mcð
sér að Arnarhóli og hlusta á spurningarnar, sem hann átti von á
hjá þeim körlunum. Þegar þeir komu að Arnarhóli, gekk prestur
*) Sennilega mismæli fyrir 8 mánuði.
66
Goðasteinn