Goðasteinn - 01.09.1969, Page 75

Ékki vildi Jóhann ákvcða, hvort hcr hefði verið að verki trúin
á þau ummæli, að skip skuli ekki farast á Hvalnessundi, sé það
rétt farið, ef kirkjan er opin, eða þarna verið urn einbera tilviljun
að ræða. Kirkjan horfir beint út að sundinu.
Jóhann var 13 ár eða lengur vinnumaður hjá Snorra í Skipa-
gerði. Hann var duglegur verkmaður og í alla staði trúr og þarf-
ur þénari. Frá Skipagerði fór hann með heitmey sinni til bú-
skapar að Berjaneshjáleigu. Hún var Ingunn Björnsdóttir frá
Bakkakoti undir Eyjafjöllum, dugnaðar- og myndarmanneskja.
Einhverju sinni fór Jóhann út á Eyrarbakka í kaupstaðarferð,
eins og gerðist, og hafði með sér taminn hest, ágætan grip, sem
hann vildi sclja. Allmargir menn söfnuðust að honum til að skoða
hann og semja um verð á honum. Þá gengur þar fram hjá maður,
búsettur á Bakkanum cn ættaður úr Rangárvallasýslu. Hann
spurði: „Hvaðan er hesturinn?“ „Úr Landeyjunum,“ svaraði ein-
hver. „Hann er uppalinn á jörðinni," sagði sá, scm spurði. Þá
sagði Jóhann: „Það er, það er satt, ekki cr hann alinn upp á
himnum.“ Allir viðstaddir fóru að hlæja, nema sá, scm spurði.
Hann gekk í burtu þegjandi, því hann héit, að allir væru að hlæja
að sér. Svona gat Jóhann oft komið með hcppileg orð gagnvart
þcim, scm eitthvað veittust að honum.
Frá Berjaneshjáleigu flutti Jóhann sökum sandfoks að Móeiðar-
hvolshjáleigu. Þar bjuggu þau hjón, þar til börn þeirra voru upp-
komin, en þau voru þrjú. Ólafur sonur þeirra var elztur. Hann
var kominn á lýðháskóla í Noregi, fékk lömunarveiki og dó ung-
ur. Margrét dóttir þeirra giftist austur í Skaftafellssýslu. Ársæll
giftist Aðalhciði Pálsdóttur frá Vestra-Fíflholti. Þau byrjuðu bú-
skap í vesturbænum á Kirkjulandi. Þangað fluttu gömlu hjónin
cil þeirra, og með þeim fluttu þau að Ljótarstöðum í sömu sveit,
og hjá þeim dóu gömlu hjónin í góðri elli, og þar með lýkur að
scgja frá Jóhanni. Jónssyni.
Goðasteinn
73