Goðasteinn - 01.09.1969, Qupperneq 81

Seyði af blómum og rótum stúfunnar þótti gott við hósta, háls-
bólgu og ásamt víni hið allra bczta meðal við sting í síðu.
Stúfan bægði einnig frá mönnum illum öndum, því að vita-
skuld var djöflinum meinilla við hana. Þá var hún og gefin kúm,
ef blóð var í mjólk þeirra. Tíðkaðist þetta um langan aldur í
Noregi.
Stúfan þótti hið mesta töfragras. 1 Danmörku ráðlagði Henrik
Kokborg (1819-1903), sem var eftirsóttur hómópati þar í landi,
konum að setja stúfuna ásamt nokkrum plöntum öðrurn í poka
og láta menn þeirra sofa á hcnni, ef þær héldu þá ótrúa sér.
Átti ráð þctta að betrumbæta hugsunarhátt eiginmannanna, og
leiða þá frá öllu ósiðlegu hugarfari.
Stúfan vex helzt þar, sem nokkur rekja er í jörðu og snjór ligg-
ur citthvað frameftir. Þess vegna er oft gróskumikið jurtastóð
þar sem hana er að finna. Hún blómgast ekki fyrr en um og
eftir miðjan júlí mánuð, og í sumum sumrum er komið iangt frani
í ágúst, þegar hún loksins springur út. Stúfan ber falleg, blá
blóm, stundum nærri hvít eða fjólublá, á einum eða fleiri blóm-
stönglum. Þar sem hún vex, er hún nær alltaf í stórum breiðum
og setur mikinn svip á gróðurlendið. Hún ætti því að vera flest-
um lesendum Goðasteins vel kunn.
Goðasteinn
79