Úrval - 01.03.1978, Side 99

LANDIÐ FORDÆMDA
hafði stöðugt óráð og flog. ,,Er ég
maður — eða hundur? Þú heldur, að
ég sé duglaus af því ég get ekki
gengið, en ég skal sýna þér, sýna
þér...” Hann lyfti vinstri höndinni
og þrýsti litla fíngrinum — hvítum af
kali — upp í sig og Mawson horfði
með skelfmgu á hann sökkva
tönnunum í og spýta afbitnum fingr-
inum á snjógólfið.
Um kvöldið var æðið næstum yfir-
gengilegt. Mertz barði í kringum sig
handleggjunum og velti sér um tjald-
boruna, braut eina álmuna á þrí-
fætinum sem þeir notuðu fyrir tjald-
súlur og hefði valdið frekari skemmd-
um ef Mawson hefði ekki sest ofan á
hann haldið um hendurnar á honum
og barist við að lækka í honum of-
sann. Mertz fékk aftur ofsalegan
niðurgang og féll svo í dá. Mawson
hreinsaði hann aftur. Skömmu
seinna vaknaði Mertz aftur með óráði
og hrópaði hvað eftir annað:
,,Ohren, Ohren! Ohrenweh!!
(Eyrun, eyrun! Eyrnaverkur!)”
Lokst tók þessi skelfilegi dagur
enda. Um miðnætti féll Mertz afturí
dá. Mawson reyndi að hlúa eins að
honum og láta fara eins vel um hann
og hann gat. Síðan skreið hann
sjálfur, andlega og líkamlega
örmagna í poka sinn til að reyna að
öðlast endurnæringu svefnsins.
Hann svaf órótt, og klukkan tvö
um nóttina glaðvaknaði hann allt í
einu. Hann reyndi að gera sér grein
fyrir því hvað hafði vakið hann, en
það var ekkert að heyra og enga
')1
hreyfingu að greina aðra en enda-
lausan sláttinn í tjaldinu. Hann rétti
út höndina til að snerta félaga sinn.
Xavier Mertz var stífur, kaldur,
líflaus.
Hljóð bæn
Það var mál að láta hendur standa
fram úr ermum. Hann sat með kross-
lagða fætur í tjaldinu svo tímum
skipti þennan morgun, með nál og
tvinna úr viðgerðakistlinum. Hann
sneið og snyrti vatnsþétta yfirhöfn
Mertz og saumaði úr henni segl. Svo
hélt hann út, þrátt fyrir storm og
skafrenning, og stytti sleðann um
helming. Efnið, sem hann fékk úr
honum, notaði hann til að reisa á
sleðanum ofurlítið mastur með rá.
Svo sneri hann sér að hinstu skyldu
sinni gagnvart Xavier Mertz. Hann
draslaði líkinu frá tjaldinu og tók að
höggva ísblokkir til að gera grafhýsi.
Við tjaldið lágu tveir hálfir sleða-
meiðar. Þá rak hann ofan í íshúsið
utan um freðið lík Mertz og myndaði
þannig frumstæðan kross í snjónum.
Níu vikur hafði hann verið á kreiki
og síðustu fjórar vikurnar nærri því í
svelti, með aðeins 250 grömm af mat
á dag, auk hundakjötsins. Hve langt
kæmist hann á svo vesælum matar-
skammti? Honum taldist tií, að þetta
dygði honum til 20 daga ferðar yfir
fsinn. Eftir það var engin framtíð. En
ef hann gæti lagt 8 kílómetra að baki
á dag til jafnaðar, kæmist hann nærri
því að finna hjálp.