Úrval - 01.02.1979, Page 46
44 ÚRVAL
Klukkurnar eru ekki aðeins til að kalla til tíða. Þcer eru
slagæð Itfsins sjálfs.
SAMHLJÖMUR
BRONSKLUKKNANNA
— Alexander Davídof —
13. ÖLD höfðu Rússar
(j) náð svo mikilli
A. fullkomnun í því að
v}(- steypa klukkur og sam-
'A' hringja þeim, að
vestræmr ferðamenn töluðu um
klukknasamhljóm sem sérstakt
réssneskt, þjóðlegt fyrirbæri. Það
vakti einnig furðu þeirra, hvernig
klukkunum var hringt. I flestum
Vestur-Evrópulöndum, var klukk-
unum, sem héngu i klukkuturnum,
sveiflað með hjálp vogstangar og
trissu þannig að rönd klukkunnar
slóst við klukkukólfinn, sem var
fastur. Rússneskir hringjarar hringdu
klukkunum með því að toga í langan
kaðal, sem festur var i kólfinn. Einn
maður gat samtimis hringt röð af
klukkum og framleitt frumlega
tónlist með fjölbreytilegri tónhæð,
sveiflutiðni og hljóm.
Klukknahringingar þjónuðu ekki
alltaf þeim tilgangi að kalla trúaða til
guðsdýrkunar. I hverri víggirtri borg
gamla Rússlands var svokölluð
,,umsáturs”klukka hangandi upp á
brjóstvirki borgarmúranna. Henni var
*
/i\
A
/In /í\/I\
— Úr tímaritinu Muzjkalnaia Zjízn. __