Úrval - 01.02.1979, Blaðsíða 67

63
MEÐ ÁSTARKVEÐjU TIL RÚSSNESKRAR TENGDAMOMMU
samræðna með því að spyrja hvernig
henni líkaði í Englandi. Og ef það var
nokkuð, sem Serafíma Gavrílóvna
vissi fyrir víst, var það að húsverðir
sambýlishúsa eru manna líklegastir til
að vera útsendarar lögreglunnar og
lepja i hana allt um hagi og gerðir
fólks, og sér í lagi afstöðu þess til
lands ogþjóðar.
Þegar hún tók frú Fogarty loksins
góða og gilda, fyrir það sem hún var,
gat hún varla haft augun af henni.
Samkvæmt hennar siðareglum er það
að gruna manneskju um að yera
útsendara lögreglunnar jafn alvarlegt
afbrot eins og að bera sögur í
lögregiuna. Fyrsta gjöfín, sem hún
keypti vestantjalds, að undanskildum
gjöfum handa Gregory litla syni
okkar, var stærsti konfektkassi sem
hún gat fundið — handa frú Fogarty.
Það var erfítt fyrir „ömrau" að
hrista af sér skugga fortíðarinnar.
Hún varð læknir 1930 og sérhæfði sig
í berklalækningum. Að starfi hennar
undanskiidu helgaði hún sig manni
srnum, fluggáfuðum ungum
verkfræðingi, og dóttur þeirra
Natösju. En þegar Natasja var
fjögurra ára, veiktist hún af
heilahimnubólgu og dó á fáum
vikum. Serafrma Gavrrlóvna vissi, að
hún hafði borið smit r telpuna — frá
sjúklingi á sprtalanum þar sem hún
vann — og þessi vitneskja reið henni
næstum að fullu.
Henni batnaði þó þegar hún komst
að því að hún var aftur orðin ófrrsk.
En hreinsanir Stalíns voru að nálgast
hámarkið 1937, og eitt kvöldið um
miðnætti var barið að dyrum hjá
ungu hjónunum. Eiginmaður
Serafrmu Gavrtlóvnu var handtekinn
og sakaður um að vera útsendari
Gestapó. Þótt forfeður hans hefðu
flutst til Rússlands frá Þýskalandi
tveimur öldum áður, var þýska
eftirnafnið nóg til að hann var
dæmdur 1 fangabúðir, þar sem hann
endaði ævi stna. Áfallið var til þess að
Serafrma Gavrtlóvna missti barnið,
sem hún hafði þráð svo mjög.
Erfið ár siluðust hjá. Eftir þýsku
innrásina 1941 var Serafrma
Gavrílóvna gerð að herforingja og
send 1 spttala t Srberru. Þar giftist hún
herlækni og eignaðist Tönju 1943
Srðari maður hennar dó úr
krabbameini 12 árum seinna og skildi
hana eftir eina með dótturina. Og
fyrir dótturina fórnaði Serafrma
Gavrrlóvna öllu. Samt. þegar ég gekk
að eiga Tönju r Moskvu 1969, hvatti
mamma hennar hana til að fara og
hefja nýtt ltf r London.
Þessu fylgdu fjögur erfið ár fyrir
hana, þvr þrátt fyrir flekklausa
hegðun og samfellda sögu fórna og
þjónustu, neituðu sovésk yfírvöld
henni um vegabréfsáritun til að
heimsækja okkur — jafnvel eftir að
Gregory var fæddur og hún þráði
ekkert heitar en mega halda eina
barnabarninu srnu 1 örmum sér. Það
þurfti herferð blaða á vesturlöndum
til að verða henni úti um vegabréfs-
áritun.