Úrval - 01.02.1979, Blaðsíða 74

Úrval - 01.02.1979, Blaðsíða 74
7? ÚRVAL tækjum og brot úr hnausþykkum leirdeiglum, sem málmurinn — líklega gull — hafði verið mótaður í. Þar sem hæst bar innan múranna voru rústir af hrundum turni. Var það sólarhof? Var það fjárhirslan? Ég var þess albúinn að velta við fáeinum steinum í von um að rekast á glóandi gullmola. Þegar við nálguðumst þessa gráu steinahrúgu, glitraði raunar á eitthvað í skuggunum. Síðan hlykkjaðist það og rann eins og bráðinn málmur, uns það lyfti hreistruðum haus á stærð við hnefann á mér. Það starði á okkur óræðum, augnalokalausum augum og klofinni tungunni brá fyrir, eins og til að smakka á þefnum af okkur. Svarta mamban er fljótasta og eitraðasta slanga í Afríku. Það orð fer af henni, að hún ráðist á það sem tiltækt er án þess að vera áreitt. Og þetta sýnishorn var á fjórða meter á lengd. I skáld- sögu hefði þetta stóra, svarta skriðdýr verið holdtekja hins forna konungs borgarinnar. Við hörfuðum varlega og létum hana um að verja fjárhirsl- una. Tvær nætur enn létum við fyrirberast við eldinn okkar utan borgarmúranna. Við skröfuðum saman langt fram á kvöld og ímynduðum okkur mennina, sem höfðu komið hingað svo langt að, eins og forfeður okkar höfðu gert, og hugsunum um kynþáttinn, sem byggði þessar borgir — sumir sögðu að það væru Fönikíumenn. Þeir gerðu þá innfæddu að þrælum sínum, unnu gullið og hurfu síðan á dularfullan hátt í þriðju öld. Þjóðsögur Súlúnegra segja, að hinir innfæddu hafi sameinast og eytt þeim. Þegar við höfðum tekið okkur saman síðasta morguninn, gekk ég næstum lotningarfullur upp að rústunum, og lét augun hvarfla um útlínur borgarinnar minnar týndu. Ég vissi að þegar við kæmum aftur til byggða, mundu margir segja að þetta væri allt uppspuni; að leirkerjabrotin, axarhausarnir og perlurnar væru þarna eftir einhverja föruflokka, svo 'sem búskmenn. Ég ætlaði ekki að deila við þá, því þeir gátu ekki fundið návist hins liðna á sama hátt og ég fann það nú, er ég tróð þessar fornu slóðir. Hljóðar rústirnar fluttu mikils- verðan boðskap — að Afríka myndi ekki umbera þá, sem aðeins koma tii að hirða gull hennar og hneppa íbúana í ánauð. Þær undirstrikuðu, að það sem enn steðjar að Afríku steðjaði einnig að henni fyrir meira en þúsund árum. Okkur flaug í hug, hvort einhvern tíma í framtíðinni myndu tveir förumenn búast til nætur úti fyrir rústum Jóhannes- arborgar og velta því fyrir sér hvers lags menn hefðu reist þessa borg og hvert þeir hefðu horfið. Sagan endur- tekur sig svo oft vegna þess að menn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.