Úrval - 01.02.1979, Blaðsíða 57

,,HJÁLP! MAMMA ER FARIN AÐ VINNA ÚTI!”
55
honum toffístöng til að vingast við
hann. Svo ók ég í hringi í hálftíma
þangað til hann sagði: ,,Þarna á ég
heima.” ,,Michaei,” sagði ég. ,,Við
höfum farið 20-30 sinnum fram hjá
þessu húsi. Af hverju sagðirðu ekkert
þá?” ,,Vegna þess,” svaraði hann,
,,að ég má ekki tala með fullan
munnin.”
SUMIR SEGJA AÐ það þroski
börnin að veita þeim ábyrgð. Aðrir
segja að það geri ekkert annað en
hækka tryggingaiðgjöldin. Hvort sem
rétt er, er svo mikið víst að setja
verður ákveðnar grundvallarreglur,
þegar mamma fer að vinna úti. I
fyrsta lagi verður að kveða sklrt á um
hvenær má hringja til mömmu í
vinnuna. Augljóslega geta neyðar-
tilfelli alltaf komið upp. En einmitt
þá er nauðsynlegt að hafa eitthvað að
fara eftir.
Til dæmis verður barnið að leggja
þrjár spurningar fyrir sjálft sig, áður
en það ákveður að hringja I mömmu í
vinnuna 1. Fær mamma slag við þessi
tíðindi? 2. Getur hún haft upp á
pípara eftir klukkan fimm? 3. Gerir
hún alvöru úr þeirri hótun sinni að
flytja til annarrar borgar og taka upp
dulnefni?
Ef svörin eru ,,já, nei, já,” á
skylyrðislaust að hringja.
Annað dæmi: Þegar krakkarnir í
hverfinu komast að þeirri niðurstöðu
að best sé að hópast til leikja og
hóglífis heim til barnsins þíns, af því
þar er enginn fullorðinn að ragast,
verður barnið þitt að leggja fyrir sig
mikilvæga spurningu: Við ég eyða
öllum mínum unglingsárum í
herberginu mínu, matarlaus og
sjónvarpslaus? Síðan verður það að
læsa öllum dyrum og gluggum,
slökkva öll ljós, bæla sig í herberginu
sínu og ekki hringja.
Þegar hins vegar tveir menn í
sendiferðabíl segja barninu þínu að
mamma þess ætli að láta yfírfara
sjónvarpið, taka silfrið í geymslu, láta
hreinsa skartgripina sína og smyrja tíu
gíra reiðhjól barnsins — á það að
hringja — undir eins!
Ég var á hnjánum undir kvöld á
skrifstofunni og var að reyna að bisa
skjaiaskápnum yfir teppisrenninginn,
þegar skrifstofustjórinn spurði:
,,Hvað ertu að geraþarna?”
,,Lengja lif mitt,” svaraði ég
snúðugt. ,,Ég var að lesa skýrslu sem
segir að konur, sem vinni úti, lifi
lengur og líf þeirra sé fyllra og
ánægjulegra.”
,,Mér sýnist þú bara vera 'þreytt,”
svaraði hann. ,,Farðu nú bara heim.
Bakaðu góða köku, bónaðu gólfið,
sjáðu hvað börnin hafa breyst síðan í
fyrra.”
Sem útivinnandi húsmóðir verð ég
vafalaust tíræð. Eg er að minnsta
kosti viss um að mér finnst æfin verða
svo löng.
★