Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2024, Qupperneq 32

Viðtal
30 Tímarit hjúkrunarfræðinga | 2. tbl. 100. árg. 2024
„Þetta er draumastarfið mitt“
Fann sig á gjörgæslunni
Það var í raun tilviljun sem réði því að Sjöfn fór í hjúkrunarfræði.
Það tók tíma að finna sig í hjúkrun en námið fannst henni þó
áhugavert. „Heimspeki, lífeðlisfræði og efnafræði voru greinar
sem vöktu áhuga hjá mér. Ég drakk í mig þessi fög og fannst þau
skemmtileg. Ég var þó alltaf aðeins óviss með námið en á fjórða ári
tók ég ákvörðun um að klára það. Að lokum fann ég svo mína hillu
í hjúkrun þegar ég hóf störf á gjörgæsludeild Borgarspítalans eftir
útskrift. Ég sá ekki fyrir mér að ég myndi vinna við hjúkrun fyrr en
ég byrjaði á gjörgæslunni,“ segir Sjöfn og bætir við að hún hafi ekki
haft neinar fyrirmyndir í hjúkrun í sínu nærumhverfi.
„Ég vann þar til ársins 1996 og þetta voru frábær ár en ég var með
lítil börn og átti þess vegna erfitt með að vera í vaktavinnu. Ég
var ánægð í vinnunni og langaði virkilega að starfa þar áfram en
það gekk ekki upp. Í kjölfarið fór ég að vinna hjá GKS húsgögnum,
sem seldi meðal annars skrifstofuhúsgögn. Starf mitt þar fólst í
að leiðbeina fólki í skrifstofustörfum varðandi líkamsbeitingu.
Ég var ráðgefandi varðandi vinnuaðstöðu og skrifaði bækling
um líkamsbeitingu. Eftir eitt til tvö ár þar fór ég að hugsa mér til
hreyfings og tók að starfa hjá fyrirtækinu Heilsuvernd sem var
fjölbreytt og skemmtilegt. Meðal annars sá ég um líkamsbeitingar-
og skyndihjálparnámskeið, auk fræðslufyrirlestra um hjarta- og
æðasjúkdóma. Þá var í boði ráðgjafarþjónusta fyrir ýmis fyrirtæki
sem vildu bjóða starfsfólki sínu ráðgjöf í veikindum og sinnti ég því,“
segir Sjöfn. Á næsta vinnustað fékk hún svo færi á að nýta reynslu
sína af gjörgæslunni. „Eftir að hafa starfað hjá Heilsuvernd í nokkur
ár sá ég auglýsingu frá nýsköpunarfyrirtæki sem hét Taugagreining,
þar sem auglýst var eftir gjörgæsluhjúkrunarfræðingi. Fyrirtækið
hafði verið að þróa heilalínurit til greiningar á flogavirkni og vildu
koma því í notkun inn á gjörgæslur. Þetta fannst mér strax góð
hugmynd.“
Fannst oft skorta upplýsingar um heilastarfsemi hjá
alvarlega veikum
Þegar þarna er komið við sögu voru liðin átta ár frá því að Sjöfn
hætti á gjörgæslunni en hugurinn leitaði alltaf þangað. „Ég
hugsaði til baka um tímann sem ég starfaði á gjörgæslunni og
var minnisstætt að hafa hugsað til dæmis um fjöláverka sjúklinga
sem voru hjá okkur í nokkra daga eða vikur og það kom kannski
ekki í ljós fyrr en eftir einhvern tíma að þeir væru með skerta
heilastarfsemi. Þá var farið að leggja mat á heilastarfsemina og
stundum kom í ljós að hún var verulega skert og erfitt að segja
til um hvort skaðinn hafði orðið í legunni eða slysinu. Mér fannst
oft skorta upplýsingar um heilastarfsemina hjá alvarlega veikum
sjúklingum. Auðvitað er og var hægt að fara í myndrannsóknir
en þær segja okkur hvernig heilavefurinn lítur út en veita minni
upplýsingar um heilastarfsemina sjálfa,“ bendir Sjöfn réttilega á.
Hún bætir við að á þessum tíma hafi verið vitað að heilalínurit
gætu komið að gagni við að meta heilastarfsemi og hvort
viðkomandi væri í hættu. Sjöfn fékk starfið hjá Taugagreiningu og
lýsir starfsumhverfi sem var henni ekki kunnugt: „Ég fékk starfið,
þetta var hugbúnaðarfyrirtæki í eigu læknis og flest sem unnu
þarna voru tölvunarfræðingar og hugbúnaðarverkfræðingar svo
þetta var mjög framandi starfsumhverfi fyrir mig.“
Á ferð og flugi í krefjandi starfsumhverfi
Sjöfn segist hafa lesið vísindagreinar um heilalínurit mánuðum
saman til að koma sér inn í fræðin og lýsir fyrstu mánuðunum í
starfi sem mikilli brekku. „Í framhaldinu ferðaðist ég svo um allan
heim, heimsótti sjúkrahús og ræddi við heilbrigðisstarfsfólk um
hvort vit væri í því að nota heilalínurit á gjörgæslum. Mest var ég
á ferðalögum í Skandinavíu, Bandaríkjunum, Hollandi og svo var
ég mikið í Asíu,“ segir Sjöfn með heimsborgarabrag. Árangurinn af
þessum miklu ferðalögum lét ekki á sér standa og reynsla Sjafnar
í heilalínuritum jókst jafnt og þétt. „Við náðum miklum árangri
á þessu sviði og vörumerkið Nervus er enn í dag vel þekkt. Við
seldum tækin ekki beint sjálf heldur vorum með umboðsmenn
um allan heim. Mitt hlutverk var að kenna þeim á hugbúnaðinn og
halda erindi um tilgang þess að nota heilalínurit, þannig að ég hef
verið að velkjast um í þessum heimi í mörg ár,“ segir hún og tekur
fram að þótt starfið hafi tekið sinn toll hafi það sömuleiðis verið
gefandi. „Svo gerðist það að bandarískt fyrirtæki fékk áhuga á
okkur og fyrirtækið var selt þangað. Það þýddi að ég var enn meira
á ferðinni. Mig minnir að eitt árið hafi ég verið 250 daga í útlöndum
sem var of mikið. Þetta var frábær skóli, ég lærði ótrúlega mikið,
heimsótti sjúkrahús um allan heim og kynntist alls konar fólki,“
segir Sjöfn með þakklæti en viðurkennir að á þessum tímapunkti
í lífinu hafi það verið mikið púsl að halda jafnvægi milli vinnu og
einkalífs.
„Það var eiginlega auðveldara að ferðast um allan heim heldur
en að vera á vöktum á gjörgæslunni með tilliti til þess að það var
flóknara að fá pössun fyrir kvöldvakt eða um helgar heldur en
Sjöfn Kjartansdóttir er hjúkrunarfræðingur sem starfaði á gjörgæsludeild fyrstu árin eftir útskrift úr hjúkrun árið
1992. Samspil vaktavinnu og fjölskyldulífs gekk illa árin eftir útskrift, sem varð á endanum til þess að hún söðlaði
um og fór í dagvinnu. Hún hefur átt farsælan ferli sem hefur að mestu leyti snúist um að vinna við að þróa og kynna
notkun heilasírita hjá gjörgæslusjúklingum. Fyrir nokkrum árum stóð Sjöfn á tímamótum á starfsferlinum og fann
að þá væri rétti tíminn til að snúa til baka á gólfið. Það reyndist svo sannarlega rétt ákvörðun enda hefur Sjöfn
sjaldan verið jafn ánægð í starfi og núna en hún starfar á gjörgæslunni í Fossvogi.
Sjöfn Kjartansdóttir, hjúkrunarfræðingur á gjörgæsludeild
Texti: Sölvi Sveinsson | Myndir: Sigríður Elín Ásmundsdóttir