Edda - 01.06.1958, Síða 44

h'tið á þeim bera eins og Stephan G. Oneitan-
lega bregðnr víða fyrir snjöllum lýsingum,
jafnvel í tækifæriskvæðum hans, svo sem í eft-
irmælunum um Gest Oddleifsson:
I veitingasalnum þar sá ég hann fyrst,
þann sat eins og goði hjá þýjum.
Þótt eldur þar brynni, var auga hans kyrrst
sem örn væri að þinga með kríum.
Sú fjarstæða í svipinn fékk sál minni virzt,
að sól væri gisluð af skýjum.
Það er enginn klaufi sem yrkir þannig, og
yfirleitt er skáldskapur Páls stórbrotinn,
greindarlegur og um margt skemmtilegur.
Ekkert mark tek ég á þeirri játningu höfundar-
ins í formála, að hann hafi séð meira af hinu
ljóta og ónotalega í náttúrunni, en hinu sem
er til gagns og gleði, enda hafi hann sjaldan
fundið til hrifningar yfir hinu stórfellda í
náttúrunni. Hafi því kvæði sín frekar orðið
áróðurs- og ásökunarljóð en lofsöngvar. Þetta
er sjálfsagt ekki með öllu rétt. Ekkert skáld
getur ort nema andvana ljóð, ef hin mjúka og
sterka leynifjöður hrifningar og fegurðarskvns
knýr það ekki. Ljóð Páls afsanna 1 íka þessa
eigin hugmynd hans. Ast hans á ættjörðinni,
sem hann hefir aldrei séð, er fögur og fölskva-
laus, eins og hún birtist í Islandsminnum
hans. Hann yrkir fallega'um byggðirnar vest-
an hafs, þar sem hann hefir slitið barnsskón-
um og átt heima. Jafnvel einlæg bænarandvörp
stíga af vörum þessa uppreisnarmanns gegn
venjubundinni guðrækni, sem sýnir, að hin
mannlega tilfinning andspænis leyndardómun-
um lifir af öll gerningaveður kenninganna.
Bænin hljóðar þannig og mætti hún komast í
sálmabækur:
Ó, lát mig, faðir, farast ef þú vilt,
og fley mitt rifið skolast upp á sand.
Að lúta þér er lífsins barni skylt,
hvort lánið ber til hafnar eða í strand.
0, lát ntig, herra, hultan ef þú vilt,
og heilli skútu minni sigla í naust.
Með þínum vilja verður hafið tryllt.
Á vindinn hastar ein þín föðurraust.
•— En hvort sem líf mitt frelsast eða ferst,
og far mitt heimtist eða bíður grand.
Með eigin hönd á stjórnarvöl ég verst
og veikum knerri stefni beint á land.
Páll Bjarnason á til góðra manna að telja á
íslandi. Faðir hans, Bjarni Bjarnason, var
ættaður frá Víðidal á Fjöllum, bróðursonur
séra Þorsteins Pálssonar á Hálsi, en móðir
hans Gróa Jónsdóttir (smiðs Níelssonar
Evertssonar Hanssonar Víum), var frá Ás-
grímsstöðum í Hjaltastaðaþinghá. Fluttu for-
eldrar hans frá íslandi til Vesturheims 1873
og fóru fyrst til Milwaukee og þaðan til ís-
lenzku byggðarinnar í Shawanosýslu, og
dvöldust þar nokkur ár unz þau fluttust til
Dakota og námu land í grennd við Mountain.
Þar er Páll fæddur árið 1882, ólst þar upp og
fékk nokkra skólamenntun og kenndi við skóla
nokkur ár, unz hann fluttist 24 ára gamall til
Canada. Átti hann heima um langt árabil
vestur í Vatnabyggðum og fékkst þar við
verzlun, en hefir allmörg síðastliðin ár átt
heima í Vancouver í B. C.
Þegar þess er gætt, að Páll hefir Idotið
menntun sína á ensku og hefir mikið haft sam-
an við útlenda menn að sælda, þá er vald Iians
yfir íslenzkunni aðdáunarvert og afrek hans
mikil og góð á sviði skáldskapar á tveim tung-
um.
42
E D D A