Edda - 01.06.1958, Síða 53

vissulega var allt of lítil, enda mun hennar
gæta lítið nú.
Jafnhliða áskriftasöfnun að tímaritinu og
blöðunum, gerði ég nokkra tilraun til að koma
á bréfaskiptum milli ungs fólks hér heima og
vestan hafs. Verð ég að segja eins og er, að
undirtektirnar hjá Vestur-Islendingum urðu
rnér nokkur vonbrigði. Skal þó þá ekki eina um
saka, því um líkt leyti og þessi tilraun hófst,
varð ég svo störfum hlaðinn, að ég fylgdi þessn
máli ekki eftir eins og skyldi. Þó komust á
bréfaskipti milli nokkurra tuga ungmenna, en
hversu lengi þau hafa varað, veit ég ekki.
Hagur íslenzku ])laðanna í Vesturheimi mun
nú vera all þröngur, enda við harða samkeppni
að etja, þar sem eru hin stóru og víðlesnu blöð,
gefin út á enskri tungu. Ætti það að vera metn-
aðarmál allra Islendinga, að þessi gömlu ís-
lenzku blöð þurfi ekki að gefast upp, vegna
kaupendafæðar eða fjárhagsörðugleika. Hitt
má segja, að hyggilegast kynni að vera að sam-
eina þau, enda mun það mál hafa verið á döf-
inni um skeið.
Eitt af fyrstu verkefnum nefndar þeirrar, er
í íkisstjórn Islands hefur skipað til að vinna að
auknum tengslum milli Islendinga austan hafs
og vestan tel ég eigi að vera það að hlynna að
útgáfu íslenzkra blaða og rita, sem út eru gef-
in í Vesturheimi. Væri ekki ólíklegt, að hér
heima mætti, með skipulegu starfi, útvega
Tímariti Þjóðræknisfélagsins 500-1000 kaup-
endur, og ætti það að geta orðið því góður
stuðningur. Ritið er mjög fróðlegt og gott lestr-
arefni, einmitt fyrir okkur sem heima búum og
viljum fylgjast með þjóðræknis- og menning-
armálum Vestur-Islendinga.
Sama máli gegnir með blöðin. Það er vafa-
laust fjöldi manna hér heima sem gjarna vildi
kaupa þau, ef þeim er bent á þau og til þeirra
er leitað. Nokkur hundruð kaupendur að vest-
ur-íslenzku blöðunum á íslandi, yrði þeim
Læði fjárhagslegur stuðningur og hvatning til
áframhaldandi útkomu. Og til þess að auka
fjölbreytni þeirra þyrfti að senda þeim reglu-
lega fréttir af því helzta sem er að gerast hér
heima og fá kunna menn hér austan hafsins til
að rita í þau greinar um margvísleg mál, bæðí
þau sem efst eru á baugi hér á Islandi, og sam-
eiginleg áhugamál.
Þá vil ég minnast á mitt gamla áhugamál,
bréfaskipti milli ungs fólks af íslenzkum ætt-
um fyrir vestan, og unglinga hér heima. Ef
þjóðernis- og menningarsamskipti eiga að
haldast milli þessara tveggja þjóðarhluta í ná-
inni framtíð, verður að vekja áhuga unga fólks-
ins. í dag eigum við fjölda áhugamanna bæði
í Canada og Bandaríkjunum, sem vilja við-
halda og efla samstarfið. En það er fólk, sem
tengt er nánum böndum við ættjörðina, annað-
hvort af eigin reynslu, eða fyrir áhrif frá
pabba og mömmu, afa og ömmu.
Yngsta kynslóðin, af íslenzkum ættum, sem
nú er að alast upp í Vesturheimi hefur lítil
kynni af móður- eða föðurlandi sínu. Hún er
mótuð af umhverfi og tungu þess lands, sem
hún hefur alizt upp í, eins og eðlilegt er. En
þrátt fyrir það, mun „hugur og hjarta“ þessa
unga fólks „bera heimalands mót“. Og til þessa
fólks ber því að snúa sér, engu síður en til
hinna eldri og áhugasamari.
En það er „fjörður milli frænda“ og hann
breiður. En takizt að koma á all víðtækum
Lréfaskiptum milli ungs fólks af íslenzkum
ættum vestra og hér heima, þá mun það sann-
ast, að hið breiða haf, sem nú aðskilur þetta
æskufólk, sem af sama stofni er runnið, verð-
ur aðeins „vík milli vina“.
Eg hefi þá trú, að nú sé að hefjast nýtt tíma-
bil í sambúð íslendinga vestan hafs og austan
Atlantshafsins. Þetta rit sýnir áhuga fjöl-
E D D A
51