Mímir - 01.11.1986, Blaðsíða 6

sérstaklega nefnt því til sönnunar. Þá voru
rannsóknaræfingar úr sögunni, ferðalög þekkt-
ust ekki lengur og fundir voru „gleðisnauðir og
áhugalausir“. í aðalfundagerðarbók segir um
fundinn 17. nóvember 1953 að nýja stjórnin hafi
verið „kjörin í hefndarskyni fyrir að mæta ekki á
fundinn.“ Þetta áhugaleysi gengur síðan aftur
seinna á lífsskeiði félagsins, og má nefna dæmi
frá síðustu árum. í gerð aðalfundar árið 1979
segir:
Næsti liður á dagskrá voru kosningar. Erfitt var um
vik sökum mannfæðar á fundinum, en þá var
gripið til þess ráðs að kjósa fólk sem heima sat.
Árin 1953-1959 barðist félagið hreinlega fyrir
lífi sínu og virðist hafa misst sjónar á upphaf-
legum tilgangi sínum. Árið 1954 er gerð tilraun
með að halda fundi í Naustinu, en á þeim fund-
um er engu líkara en sjálfur Glúmur hafi riðið
húsum og reynt að stela ráði og rænu fundar-
manna. í fundargerð eins slíks fundar segir um
dagsetningu að fundahald hafi farið fram „. . .
einhvern dag haustið 1954 sem ritari man hvorki
nafn né númer á...“ og lýkur ritari gerðinni með
þeim orðum að „Önnur mál fóru á víð og dreif,
og var hverjum manni ofviða að henda reiður á
þeim til frásagnar. Voru fundir þessir að sögn
lengi í minnum hafðir.
Yfir og allt um kring lagðist doði og drungi, en
ógerlegt er að fullyrða nokkuð um orsakir
deyfðarinnar, þó virðist ljóst að viðfangsefni
Mímis höfðu breyst, sum siglt í strand en önnur
hafði Stúdentaráð yfirtekið. Auk þess var nátt-
úrulega almennt áhugaleysi eitrið sem hafði úr-
slitaáhrif. En Mjallhvít var vakin af eiturdauða
og líka Mímir. Árið 1959 voru rannsóknaræf-
ingar teknar upp að nýju og sótt var um fjár-
veitingu til að kosta fjölritun á prófritgerðum
nemenda í íslenskudeild. Af rannsóknum Aðal-
steins Davíðssonar má raunar skilja að það hafi
verið stjórnmál sem öðru fremur blésu lífi í
starfsemina, og segir Helgi Þorláksson í merkri
grein um Mími 25 ára, að uppúr 1960 hafi fé-
lagið hafið afskipti sín af pólitík. Þar var komið
nýtt viðfangsefni til að stappa Mímisliðum
saman. Það voru deilur um hvort kosningar til
Stúdentaráðs ættu að vera pólitískar eða ekki
sem ýttu Mímismönnum út í hringiðu stjórnmál-
anna. Helgi segir í grein sinni að pólitísk vitund
Mímismanna hafi verið mjög lifandi, og Aðal-
steinn segir „hina pólitísku bylgju" hafa unnið
ómetanlegt gagn með því að veita mönnum
sameiginlegt mál, sameiginlegan andstæðing.
Þetta telur Aðalsteinn hafa orðið félaginu til lífs
og má af því sjá að pólitík er ekki alvond.
Starfsemi félagsins hafði breyst og kallaði því
eðlilega á lagabreytingar veturinn 1961. Á því
ári er einnig skipuð ritnefnd til að láta hrinda
gömlum draumi Mímismanna í framkvæmd,
nefnilega útgáfu tímarits sem beri nafn félagsins.
Ritnefnd þessa skipuðu þeir Davíð Erlingsson,
Aðalsteinn Davíðsson og Páll Bjarnason, og
unnu þeir ötullega að útgáfu fyrsta tölublaðs
sem kom út árið 1962. Um þetta óeigingjarna
starf segir Aðalsteinn sjálfur:
Hin nýja ritnefnd fékk að kynnast því, að það var
þungur róður að koma fótum undir blað, í deild,
þar sem enginn þorði lengur að segja orð sökum
hins „hyperkrítíska anda“, sem sveif þar yfir vötn-
unum. Þegar ritnefnd dirfðist að nefna við
deildarmenn, að þeir legðu eitthvað til blaðsins,
var svarið yfirleitt að viðkomandi roðnaði upp í
hársrætur.-------Ekki hefur blaðið enn (1966)
hlotið þá útbreiðslu og virðingu, sem fyrstu rit-
stjórn dreymdi um því til handa, samt má benda á
framfarir, frá því fyrsta tölublað seldist í eitthvað
tuttugu eintökum . . .
Lengi vel komu árlega út tvö hefti af þessu
merka rita. Seinni árin hefur blaðið þó oft verið
seinna á ferðinni en upphaflega var áætlað. Staf-
ar það án efa af því að í íslenskudeildinni er
tíminn svo afstæður. Þegar ferðast er frá Einari
Kára til Njáluhöfundar, Kristjáni Árna til Fyrstu
málfræðiritgerðarinnar, dag eftir dag, viku eftir
viku, ár eftir ár, hættir tíminn að vera til.
Jafnframt því að skipa ritnefnd hratt stjórn
félagsins 1961, skipuð þeim Heimi Steinssyni,
Svavari Sigmundssyni og Páli B jarnasyni, af stað
umræðu og fræðslufundum sem voru treglega
sóttir fyrst í stað en öðluðust brátt firna vin-
sældir, því það voru margvíslegustu málefni
tekin fyrir og rædd í þann þaula sem Mímisliðum
einum er lagið. Tökum dæmi úr fundagerðar-
bókum. Þriðjudaginn 7. desember 1965 hófst
fundur kl. 20.30 og var gestur fundarins Thorkil
Daamsgaard Olsen, sendikennari í dönsku.
Thorkil hélt fyrirlestur sem hann nefndi
6