Mímir - 01.11.1986, Blaðsíða 35

Ólafur Halldórsson:
Tala flutt á 25 ára
afmælishátíð Mímis
Mér er sagt, og raunar hef ég lesið það í því
ágæta blaði Mími, að ég hafi eitt sinn fyrir löngu
verið formaður félags þess sem í kvöld heldur
hátíðlegt tuttugu og fimm ára afmæli sitt. Ég
treysti mér ekki til að rengja, að þetta muni vera
söguleg staðreynd, en ekki man ég eftir einu
einasta atviki, hvorki fundi né fylliríi í þessu
félagi í minni formannstíð, og satt að segja man
ég ekki eftir að ég hafi nokkru sinni verið for-
maður þess. Ég hef grun um að st jórnin hafi ekki
verið sérlega athafnasöm það ár, og raunar má
ráða það af annál félagsins, sem Aðalsteinn
Davíðsson tók saman þegar félagið var tvítugt
og birti í áðurnefndu blaði. Þar er ekki að sjá að
neitt frásagnarvert hafi gerst í minni formanns-
tíð. Hins vegar rámar mig í að ég hafi einu sinni
verið í þessu félagi, t.d. man ég nokkuð greini-
lega eftir stofnfundi félagsins sem var haldinn í
setustofu Nýja Garðs. Ég man sérstaklega eftir
að Björn Þorsteinsson, síðar doktor philoso-
phiæ, talaði þar mikið og var fullur af góðum
hugmyndum sem hann vildi hrinda í
framkvæmd, en ekki man ég lengur hvaða hug-
myndir þetta voru. En Björn vildi tala við
menntamálaráðherra og þingmenn og var held-
ur bjartsýnn, nema hvað hann taldi að ekki
mundi mikið hafast upp úr að tala við framsókn-
armenn, sem hann taldi fjandsamlega vísindum
og menningu yfirleitt. Á þeim árum þoldi ég
ekki að talað væri illa um framsóknarmenn og
stóð upp og ávítaði Björn, en hann varð styggur
við. En þetta var upphafið að löngum og ágætum
kunningsskap okkar Björns. Félagið var eins og
menn muna stofnað 1946, en það haust innrit-
uðust óvenjumargir nýir menn í deildina, þar á
meðal garpar eins og Baldur Jónsson, sem var
nefndur hinn skammi, til aðgreiningar frá öðrum
mönnum með sama nafni, bróðir Magnúsar frá
Mel, Gísli Jónsson frá Hofi, nú kennari við
Menntaskólann á Akureyri, Sigurjón Jóhann-
esson, núverandi skólastjóri á Húsavík, Þórhall-
ur Guttormsson, kennari við Verzlunarskólann,
Guðrún Þorvarðardóttir, gift Hermanni
Pálssyni í Edínarborg, Þorbergur Kristjánsson,
flutti sig fljótlega í Guðfræðideild og er nú sálu-
sorgari Bjarna Ólafssonar í Kópavogi og veitir
ekki af, Þórir Daníelsson, sem í menntaskóla
gekk ævinlega undir nafninu Þórinomoj Daní-
elovitch, var eitt ár í deildinni og kunni hraðritun
og skrifaði allt orðrétt upp eftir kennurum, mun
síðan hafa lesið það allt næsta sumar, og kom
ekki framar í deildina. En fyrir var í deildinni
margt ágætra manna. Thór Vilhjálmsson rithöf-
undur mun þá hafa verið skráður nemandi, en
var hættur að sækja tíma. Virðulegustu menn
deildarinnar voru að sjálfsögðu Runólfur Þór-
arinsson og Finnbogi Guðmundsson. Þar voru
þá einnig við nám Jón Aðalsteinn Jónsson og
Þórhallur Vilmundarson. Þórhall sá ég aldrei í
tímum og þekkti hann ekki í sjón, fyrr en ég sá
hann á prófi, þar sem hann kom upp í Jörundi
hundadagakonungi hjá Þorkatli prófessor Jó-
hannessyni, en það var eitt fyrsta próf sem ég
hlustaði á í háskólanum, og þvílíka frammistöðu
hafði ég aldrei heyrt áður á prófi og sá fram á
það, að ég mundi aldrei þora í próf ef þetta væri
sú kunnátta sem yfirleitt væri krafist. Hermann
Pálsson mun hafa haft mest orð á sér fyrir
35