Mímir - 01.11.1986, Blaðsíða 7

ingu) ... Hún kvað 99% tímasókn algert lágmark
og samviskusamlega ástundun námsins skilyrði
alls frama innan deildarinnar. Málfræði bæri að
nema sem drottinlega bæn. Enda þótt námið væri
erfitt, sagðist konan hafa fundið hamingju sína í
íslenskum fræðum, og fór hún mörgum fögrum
orðum um göfgandi eiginleika þessarar hamingju,
en taldi þó eigi fýsilegt að klökkna frammi fyrir
fleirum karlmönnum en einum í senn, og sló því
botn í töluna.
Fóru síðan fram umræður auk þess sem fundar-
menn gæddu sér á kaffi og meðlæti, en í lok
fundarins sté dr. Bjarni í pontu:
í lokin þakkaði dr. Bjarni fundarboðið, kvað sér
hafa verið ljúft að koma (undirstrikað með hinu
alþekkta brosi prófessorsins) og bað ræðukonu
kvöldsins, Silju Aðalsteinsdóttur, sem doktorinn
nefndi skógarálf, lengi og vel að lifa.
„Vandamál í sambandi við konungasögur“.
Reyndust þau mikil, segir í fundagerðarbók. í
lok fundarins reis Böðvar Guðmundsson úr sæti
að beiðni félaga sinna og flutti kvæði. Næsti
fundur var 2. febrúar 1966 og var þar rætt um
launamál að loknu háskólaprófi. Jón Böðvars-
son flutti tölu um laun háskólamenntaðra
kennara, og segir ritari menn hafa setið gneypa
undir ræðu Jóns og horft á glæstar framtíðar-
borgir sínar hrynja. Er öllum ljóst að borgin sú
er enn í sárum og óvíst um endurbyggingu.
Veturinn 1967-1968 voru Mímismenn einnig
afkastamiklir í fundahöldum og Jón Örn Marin-
ósson, þáverandi ritari, skýrir einkar samvisku-
samlega frá hverjum þeirra. í stjórn Mímis voru
þá auk hans þeir Helgi Þorláksson formaður og
Brynjúlfur Sveinsson gjaldkeri. Hinn 31. okt-
óber 1967 var efnt til sögulegs fundar um „Nám
og námstilhögun í heimspekideild og þá einkum
í íslenskum fræðum“. Gestur fundarins var dr.
Bjarni Guðnason, þáverandi forseti heimspeki-
deildar, en Silja Aðalsteinsdóttir, nemi á BA-
stigi var frummælandi. Er vart komist hjá því að
vitna í fundargerð þessa fundar.
Silja ræddi um BA-nám sitt og reynslu sína af slíku
námi. Hún hóf töluna með því að Iíkja mönnum í
heimspekideild við hvítu tilraunamýsnar á Keld-
um og sagðist hissa á tölu lifenda í deildinni (Próf.
dr. Bjarni brosti, en sýndi að öðru leyti fulla still-
Þennan vetur voru kennsluhættir í íslensku
einnig ræddir, Sigurður Nordal talaði um gamlar
kempur í íslenskum fræðum á einum fundanna,
en á þeim sama fundi lýsti formaður þeirri
skoðun sinni að stúdentar í íslenskum fræðum
ættu að vera málhef jendur fyrir þjóðarbókhlöðu
1. desember 1968. Að gömlum og góðum sið var
þorrinn blótaður árið 1968, og af nákvæmri
fundargerð Jóns Arnars má sjá að skemmtun
þessi er fyrir löngu orðin „ritual“, óbreytanleg
og ómissandi hefð. Við skulum lifa upp eigin
Þorrablót með aðstoð Jóns Arnars Marínós-
sonar:
Formaður setti fundinn kl. 7.30 og flutti þar með
ávarp sem hann nefndi setningu. Að því búnu
skipaði formaður Björn Teitsson og Höskuld
Þráinsson í vítanefnd og mælti fyrir vítum. Var þá
tekið til átu og etinn samræmdur matur forn frá
Síld og fiski. Jafnframt neyttu menn sterkra
drykkja. Undir borðum voru flutt ýmis fjöllistar-
atriði til skemmtunar blætendum, t.d. sagði gestur
blótsins, Árni Björnsson. cand. mag., frá þorra-
blótum, fluttar voru ræður, farið með þætti ýmsa
og sungið. Reyndu allir að vera skemmtilegir.
Sumir voru skemmtilegir. Atriði voru á annan tug,
eða jafnmörg matarréttum.
Að lokinni átu og skemmtiatriðum var salar-
gólfið rutt, matarílát og borðbúnaður borinn til
þvottar, en borðum og stólum raðað fram með
veggjum. Hófust þar önnur mál. Af öðrum málum
skal einkum nefna þetta fernt:
í einu af hornum salarins var söngskemmtun og
sungu þar tólf Mímisfélagar. Ekki var sungið
7