Mímir - 01.11.1986, Blaðsíða 29

Við ókum gegnum daginn
í grágrænni slikju
með blý í hjörtum
við ókum í angist
inn í þunglyndislega
óvissuna
kalda hráa
og óæta
í hverju tré
var ómælanlegur þungi
við stóðum undir þeim
og störðum
á tvö blóðug hjörtu
sem héngu á trjágreinunum
þau slógu ört
og öll náttúran
sameinaðist
í miskunnarlausum slætti
syndar og illsku.
Mitt í þessum
„kaotiska“ ömurleik
birtist
„Köttur út í mýri.“
Vetur
Gler dagur
ég fyrir utan
horfi í gegn
sé
mislitt fólk
land
sé í gegnum
spegilmynd mína
frosna jörð
líf í fríi.
29