Goðasteinn - 01.09.2004, Qupperneq 131

Goðasteinn 2004
Öll börnin í skólanum með kennurum sínum, þeim Óskari A. Hjartarsyni, Helgu
Þorsteinsdóttur og Guðrúnu Auði Björnsdóttur.
á milli sem kallaðir voru brýr, suðvestur meðfram túnhólnum sem húsið hans
Arna á Skíðbakka stendur nú, síðan beint í vestur, sunnan við húsið hans Rúts og
Guðbjargar sem er eina byggingin sem enn stendur á allri þessari leið, svo um
vesturbæjarhlað, þaðan beint vestur í Brúnir yfir Stórubrú eins og hún var kölluð.
Hún var yfir Krossfljótið sem var heilmikið vatnsfall á þessum tíma. Þennan veg
getið þið séð rétt fyrir sunnan Akrafóður, hann lítur út eins og breiður gróinn
garður.
Þar sem ég hef sennilega ekki gert annað en fara í lestrarpróf fór ég einn heim
fljótlega og það eina sem ég man úr ferðinni er að þegar ég kom að vesturbænum
á Skíðbakka hitti ég Halldór bónda, afa hennar Rúnu, langafa Elvars, og því
langalangafa þeirra Armanns og Jóels Elvarssona. Halldór heilsaði mér eins og
fullorðnum manni og bauð mér í bæinn þar sem Guðrún tók á móti mér og bar
fram kaffi og kökur. Meðan ég dvaldi þar ræddu þau við mig eins og ég væri full-
orðinn og létu mér líða vel. Þessar góðgerðir lifa enn í minningunni og ylja mér
um hjartarætur
Næstu tvo vetur var skólinn í baðstofunni heima á Lágafelli í miklum
þrengslum milli rúmanna. Sæmundur afi minn sem var um sjötugt og heilsutæpur
-129-