Goðasteinn - 01.09.2004, Side 171

Goðasteinn 2004
Látnir 2003
ágerðist svo að segja í sama mund og hann lét af störfum, tók hann af karl-
mennsku og kjarki. Hann hafði sterkan lífsvilja og barðist af krafti gegn bana-
meini sínu, gekkst undir erfiðar aðgerðir og lyfjameðferð og stóð meðan stætt var.
En hans útmældu dagar voru á enda runnir. Friðjón lést á Landspítalanum við
Hringbraut í Reykjavík 10. júlf 2003, tæpra 67 ára. Hann var jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í Reykjavík 17. júlí 2003, og jarðsettur í Gufuneskirkjugarði.
Si: Sigurður Jónsson Odda
Gísli Júlíus Stefánsson frá Ysta-Koti,
Vestur-Landeyjum
Gísli fæddist 31. júlí 1915 í Brók, sem nú er Hvíta-
nes, foreldrum sínum, hjónunum Stefáni Jónssyni frá
Butru í Austur-Landeyjum og Sigurbjörgu Gísladóttur
fæddri á Seljavöllum undir A-Eyjafjöllum, en þau voru
þá hjá systur hennar, Dýrfinnu, og manni hennar
Magnúsi Andréssyni. A fardögum vorið eftir fluttu þau
að Ysta-Koti og hófu þar búskap. Þegar Gísli var 8 ára,
dó faðir hans og tók þá móðir hans við búinu með
börnum sínum, Gísla og yngri systrum hans, Margréti
og Mörtu, en þær eru nú báðar dánar. í heimilinu var einnig Jóhanna Jónsdóttir,
föðursystir Gísla. A vorin komu menn til hjálpar og sumarbörn á sumrin, sem
tengdust heimilinu með sérstökum hætti alla tíð, eftir að hafa verið þar, kynnst
búháttum, sofið í baðstofunni og kynnst Gísla, sjálfstæði hans og styrkleika, sem
minnti jafnvel á persónur fornbókmennta. Börnin ólust upp í skjóli sérstakrar
móður, sem mætti hverjum degi með glaðlyndi, kjarki og óendanlegri vinnusemi.
Það var hugsað vel um menn og húsdýrin öll og eftir því tekið í sveitinni hversu
vel fjölskyldunni búnaðist af litlu og hvað fáar kýr gátu mjólkað mikið.
Gísli fékk að njóta sín við störfin utan dyra, í heyskap og við smíðar. Um tví-
tugt fór hann á vertíð til Vestmannaeyja og einnig vann hann um tíma í Reykjavík
í svonefndri Bretavinnu. A vertíð 1941 fékk hann mislinga, þar sem hann var hætt
kominn. Afleiðingarnar breyttu lífi hans. Hann kom heim, varð einrænni og vildi
vera í skjóli móður sinnar og systra. Sinna sínum verkum einn, borða góðan ís-
lenskan mat, taka hraustlega í nefið, hlusta á fréttir útvarpsins og vera hann sjálfur
með hugsunum sínum og skoðunum. Þegar dráttarhestarnir kvöddu tókst hann á
við vélvæðingu nútímans og var engum háður nema móður sinni og systrum.
Sumarstrákarnir náðu þó til hans og mikið naut hann þess að eignast þá að vinum
og nokkrir voru það í sveitinni sem náðu inn fyrir skelina að hjarta hans.
Líf Gísla snerist um allt í Ysta-Koti. Þar var heimurinn hans, lífslögmálið sem
hann skildi, gagnvart náttúrunni allri. Frá Ysta-Koti var fjallasýnin fegurst í huga
-169-