Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2016, Blaðsíða 83

Sr. Magnús gerði við
Einnig kom Viðar Gunnarsson til leiks en við vorum leikfélagar
í æsku. í minningunni byrjaði þetta með bílaleik en ég kom
með batterísdrifinn steypubíl sem ég átti og upphófst þá mikil
hávaðaframleiðsla en við vorum oft heima hjá sr Magnúsi og frú
Rósu á Ennisbrautinni. Þegar við vorum að leika okkur þá gaf frú
Rósa okkur alltaf góðar kökur og mjólk. Svo eitt sinn tók bíllinn minn
að ganga eitthvað skrikkjótt og tók þá sr Magnús hann að sér og
lagfærði allan svo að hann var gangfær á eftir. Mikið dáði ég hann
fyrirþetta og við sátum sinn hvoru megin við hann meðan á viðgerð
stóð. Ég held að mamma hafi þó verið fegin að fá mig þurran heim
í þetta skipti.
Fyrrum leikfélagarnir góðu, Viðar Gunnarsson og Guðmundur Einarsson.
Lyklarnir að húsinu gleymdust
Þar kom að því að pabbi áræddi að hafa mig með sér á ýmsa
staði tengda sínu starfi m.a. upp að stíflu og inn í rafstöð. Dag einn
sátum við heima og vorum að borða þegar Ijósið fór skyndilega
að dofna. Þá var rokið af stað og beint upp að stíflu en í látunum
gleymdust lyklarnir að húsinu. í Ijós kom að óhreinindi voru komin á
ristina. Pabbi tók til við að reyna að losa úr rúðu en ég stökk niður
í inntakið og kafaði og tókst að opna hurðina þegar ég kom upp
aftur. Pabbi réðst strax á verkefnið og var nærri búinn að hrinda
mér ofan i aftur.
Þorgils var snillingur
Á sumrin var öllu hleypt úr lóninu og botninn hreinsaður með
jarðýtu og svo var hleypt á aftur. Oft var Þorgils Björnsson fenginn
til þess en hann var snillingur á jarðýtuna. Allt var þetta gert
með botnloku sem var lyft upp og látin síga eftir atvikum. Þegar
vatnspípan var fyllt á ný kom mikið loft sem þurfti út. Kom ég mér
þá fyrir við sérstakt op og heyrðust miklar sprengingar og gusaðist
einnig vatn. Ég skorðaði mig vel af í gallanum góða þó án þess að
blotna! Á veturna þurfti að brjóta ísinn af lóninu og botnlúgunni þá
lyft smávegis þar til mynduðust ísflekar og menn sendir út á ísinn til
að reyna að stjórna rekinu. í eitt skiptið kallaði maður á hjálp og
taldi sig í hremmingum. Hann barst frekar hratt að inntakshúsinu en
þar voru menn þá mættir með hendur útréttar og gripu manninn
sem tókst að skutla sér rétt áður en flekinn hvarf. Maðurinn var svo
borinn inn og síðan keyrður heim.
Ég held ekki
Pabbi minn var mikill tilfinningavera og tók upp hjá sjálfum sér
að liðsinna fólki þar sem erfitt var í heimili en hann hafði upplifað
það sjálfur en brotist upp úr því. Hann lokaði aldrei (svo ég viti) fyrir
rafmagn hjá fólki heldur greiddi einstaka reikning fyrirfólk, allavega
sendi hann mig stundum í hús þegar fólk borgaði. Skyldi þetta vera
gert í dag? Ég held ekki. Sendi svo öllum íbúum Snæfellsbæjar
kveðju í tilefni sjómannadagsins.
Valdimar Elíasson
81