Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2016, Side 92

Vinnustaðurinn minn - Norðursjór
Eftir Lúðvík Rúnarsson
Klár á næturvakt um borð í Olympic Commander, Norskt „supply" skip þar sem fyrsti stýrimaður er
íslendingur. Var um borð í tvær vikur.
Aftur á skólabekk
Ég tók þá ákvörðun um að setjast aftur á skólabekk og taka
vélstjórann í Aarhus Maskinmesterskole. Það hentaði vel að við
hjónin færum bæði í nám og Heiða fór í almennt nám og endaði
svo sem modelkonstruktor frá VIA Design Herning.
Hótelskipið Wind Ambition sem dvalið er á þegar unnið er við vindmyllurnar.
Offshore
Ég útskrifast svo sem maskinmester í júní 2014. Hugmyndin var
að reyna að fá vinnu á olíuborpalli og hófst þá leitin. Illa gekk að
komast að í olíubransanum, nýútskrifaður og með enga reynslu.
Eftir nokkra mánaða leit féll olíuverð á heimsmarkaði og þar
með var útilokað að fá vinnu í olíuiðnaðinum. Þar sem Danmörk
er verulega framarlega í raforkuframleiðslu með vindmyllum var
kannski nærtækast að kanna þann iðnað og fannst mér offshore
vera mest spennandi, þar sem vindmyllurnar eru reistar á hafi úti.
Frá einni myllu 4300 heimili
I febrúar 2015 komst ég loks í samband við fyrirtæki sem sérhæfir
sig í háspennuhluta vindmyllanna, þ.e.a.s að tengja háspennukapla
myllunnar við sjókaplana og einnig þarf að viðhalda þessum búnaði,
spennustöðvum og fleira. Þarsem svona mikið magn af orku erflutt
í gegnum kapla þarf allt að vera hundrað prósent, ef ekki, þá getur
búnaðurinn brunnið. Á þessu rúmlega eina ári hef ég komið við á
fjórum stórum vindmyllugörðum, bæði við að tengja og einnig hef
ég verið í viðgerðum/retrofit á spennustöðvum fyrir 6MW Siemens
myllur. Þessar myllur eru staðsettar undan ströndum Englands og
eru 35 talsins. Til að gera sér grein fyrir stærð myllanna getur ein
svona mylla séð um það bil 4.300 heimilum fyrir raforku í Englandi.
Við hjónin ákváðum að flytja frá íslandi
til Danmerkur og tókum stefnuna á
Aarhus 18. febrúar 2002 með dætur
okkar tvær Klöru og Heklu. Ég fékk vinnu í apríl
sama ár sem flutningabílstjóri, auðvitað við
eitthvað sem ég þekkti til. Starfið fólst íað keyra
vinnuvélar og ýmsan búnað til byggingarsvæða
á Fjóni og Jótlandi. Einnig vann ég á verkstæði
verktakans þegar ekki var vinna fyrir bílinn og
fólst sú vinna aðailega í viðgerðum og viðhaldi
á flutningatækjum verktakans. Stelpurnar
okkar fóru í leikskóla og skóla og Heiða ákvað
að læra Tandklinikassistent og útskrifaðist úr
því námi 2006.
Árið 2005 sótti ég um starf á vinnuvélaverkstæði í heimabæ
okkar í norðurhluta Aarhus. Þetta fyrirtæki seldi bæði nýjar og
notaðar vinnuvélar og sá einnig um viðhald og viðgerðir á öllu sem
hugsast getur innan verktakabransans.
Góð ráð dýr
Eftir þriggja mánaða vinnu þar, var mér boðinn samningur um
að byrja nám í bransanum þ.e.a.s. sveinsbréf í vinnuvélavélvirkjun
(Entreprenormaskinmekaniker) sem ég og þáði. Árið 2009 kláraði
ég samninginn og var orðinn vélvirki. Eins og flestir muna var 2009
ekki árið sem allir voru að framkvæma og ekki var mikið líf í þessum
geira. Ég var þó við þessa vinnu þar til í janúar 2011. Ekki leit vel
út með áframhaldandi vinnu þetta árið hjá fyrirtækinu þannig að nú
voru góð ráð dýr.
Þess má til gamans geta að á svipuðum
slóðum og við, bjó Birgir Örn Birgisson
æskufélagi minn. Við höfðum ekki verið í
miklum samskiptum undanfarin ár, en aðstæður
leiddu nú til endurupptöku vinskapar okkar.
Birgir og Telma voru bæði að bæta við sig námi
eins og við Heiða þannig að við vorum svolítið
í sömu sporum.
Gluggaþvottamenn
Við Heiða vorum búin að bæta við þriðja
barninu og fólk í námi með börn hefur alltaf not
fyrir auka pening. Það varð úr að ég og Birgir
byrjuðum að vinna sem gluggaþvottamenn, ein
besta vinna með námi sem hugsast getur, maður ræður algjörlega
vinnutíma og kúnnafjölda sjálfur. Þar sem margir í Danmörku láta
aðra um að þvo gluggana fyrirsig gengu viðskiptin glimrandi, alltaf
nóg að gera og þurfti ég meira að segja oft að neita nýjum kúnnum
um reglulegan gluggaþvott vegna anna í námi.
90