Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2016, Qupperneq 10

Björg SH 127.
Geysir SH 66.
þegar hrærivélin hans Lúlla fór í gang en þetta vandist nú alveg.
Svo var líka um tíma verslunin Sunna á efri hæðinni."
Trausti var dúfubóndinn
„Já, ég var í gamla barnaskólanum og þar var Jónas Þorvaldsson
skólastjóri. Jafnaldrar mínir voru t.d. hún Didda, Kristín
Guðmundsdóttir, alltaf góð vinkona og frænka mín. Þá voru Lalli
Tryggva, Diddi Runna, Brynja ÍValhöll og ein Brynja varí Brúarholti,
þá var Erla Þórðar og Pétur Kjartansson og svo líka Gúndi Emma.
Við Didda lékum okkur mikið saman en hún gaf okkur strákunum
ekkert eftir. Við vorum bæði skírð og fermd saman. Við lékum okkur
með báta hér í stórum polli fyrir framan húsin og hún bjó hér í
því næsta," segir Hemmi er hann segirfrá jafnöldrum sínum. Hann
kemur því líka að með dúfnaræktina hans Trausta bróður síns en
hann var með mikið dúfnabú og því dúfubóndinn. „Það var bara
verst að bölvaður minkurinn komst svo oft inn í búrin og þá var
mikið blóðbað þegar að var komið," segir Hemmi og brosir.
Þetta var mikill sprettur
Hemmi byrjaði að vinna hjá Kirkjusandi áður en hann fór á sjóinn.
Óskar Þorgilsson var verkstjóri og þetta var stór vinnustaður. Hann
byrjar svo sína sjómennsku á skaki sextán ára á Björgu SH 127 árið
1962 en það var sextán tonna tréskip sem faðir hans, Oliver bróðir
Feðgarnir Hermann og Hermann yngri. Það sést í afturstefni Lárusar Sveinssonar SH.
hans og Kristján Helgason áttu og keyptu frá Grímsey árið 1958 en
þessi bátur hét áður Nói EA 477. Báturinn var smíðaður á Akureyri
1929 og var 9brl en var svo lengdur á Akureyri 1942. „Skipstjóri á
þessum bát var mest Ólafur Björn Bjarnason og var mjög góður og
fórvel með bátog veiðarfæri. Hann varmjög veður-og miðaglöggur
og fiskaði vel. Á þessum bát var pabbi, Oliver, Kristján og einnig
voru líka Edilon Kristófersson og Jónatan Salómonsson sem var
minnisstæður maður og gaman að hafa verið með þeim á sjó.
Þetta voru allt fínir kallar. Einu sinni man ég er Björgin var að fara á
sjóinn að þá labbar pabbi fram hjá húsinu hans og þá situr hann við
gluggann og vinkar bara bless. Þá segist hann vera hættur og fór
að grafa skurði fyrir hreppinn. Svo einhverjum tíma seinna þá mætir
Jónatan bara um borð og er þá hættur að grafa skurði. Segir bara
að hann Guðbrandur geti bara sjálfur mokað skurði fyrir hreppinn."
Alltaf að verða sjómaður
„Á dragnótinni á þessum árum var legið fyrir föstu. Það var sett
út bauja og svo kastað og hringurinn tekin og þegar var komið í
bauju þá var híft um leið. Það voru tekin 15 til 16 köst yfir daginn
og þetta var mikill sprettur" segir Hemmi. „Svo var nótin dregin inn
á höndum og það var streð en þó voru næturnar minni en nú er,
en garnið var þyngra. Svo þegar var straumur og þungt að draga
að þá var losað um legufærin og þá var mikil léttara að hífa inn.
Fyrst var híft rólega og svo sett á meiri ferð. Ég man eftir einum
sem var með okkur að hann gallaði sig við bryggjuna og fór ekki
úr gallanum allan daginn því nóg var að gera. Já, ég ætlaði alltaf
að vera sjómaður því það var svo lítið annað í boði. Það voru góðar
tekjur á þessu og betri en í landi þannig að ég var ekki að spá í
neitt annað. Svo kaupa pabbi og Olli annan og stærri bát en það
var Geysir SH 66 og hann kemur 1965 en þetta var 33brl bátur
með 220ha GM díselvél. Þennan bát eiga þeir til 1972. Jói á Nesi
var með þennan bát í byrjun og fiskaði alltaf vel og svo var Gísli
Kristjánsson í Grundarfirði með hann um tíma og fleiri. Það var gott
að vera með Jóa en hann var skemmtilegur og fínn kall. Gísli var
öllu kunnugur af togurunum og hann kunni allt er laut að vírum en
þá vorum við komnir með víra en vorum áður með tóg. Ég var svo
áður búinn að vera á Sæfellinu með Guðmundi Jenssyni." Hemmi
segir frá því að þegar hann var að byrja á sjónum að þá hafi hann
merkt einn kola með upphafstöfunum sínum HM og þremur árum
seinna hafi hann svo veitt hann. Einkennileg tilviljun.
í sveit á sumrin
Svanhildur Pálsdóttir eða Sanný eins og hún er alltaf kölluð kom
nú inn í spjallið með okkur Hemma. Hún er fædd í Reykjavík en
fluttist 8 ára með foreldrum sínum til Hafnarfjarðar þar sem þau
8