Morgunblaðið - 01.12.1993, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. DESEMBER 1993
h "Tlann. erbhirw, cð Ojcck, i Ib KLukku-
séundir samfleytb"
©1989 Universal Press Syndicale
Tvo miða. Ystu sæti, hvort á
sínum endanum, takk.
Rólegur Signrður. Doktor
Bjarni gefst aldrei upp.
BRÉF ITL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
UMÆÐI
Frá Haraldi Guðnasyni:
í MORGUNBLAÐINU var fyrir
nokkru greinarkorn um æði, æðis-
lega landsmenn. Stutt í æði og
múgæsing, nefnt m.a. pizzu-æði,
laxa- og loðdýraæði, sem varð oss
dýrt. Hér kemur lítil viðbót um æði.
Kaup-æði er árvisst á þessum
tíma. Þá liggur leiðin til Newcastle,
Glasgow og fleiri staða, tómar tösk-
ur út, fullar heim.
Ál-æði var áberandi þegar Jón
stórbankastjóri lofaði álveri norðan,
austan og sunnan. Eftir stendur
örreytiskot á útskaga.
Sportveiði-æði. Frá því fyrsti
laxinn hefur verið veiddur með há-
tíðlegri viðhöfn birtast myndir og
aflafréttir dag hvern í öllum dag-
blöðum og mörgum fjölmiðlum öðr-
um þar til tímabilinu lýkur að
hausti. Lax, lax og aftur lax. Hver
veiddi þann stóra í ár?
Jeppa-æði. Fínt æði ef jeppamir
kosta 4-5 milljónir. Stöðutákn og
til margra hluta nytsamlegir. Jepp-
ar og vélsleðar eru hin heppilegustu
tæki til ijúpna- og gæsaveiða og
best í dagsbirtu. Eftir veiðitúrinn
höldum við partý og loks gleðileg
ijúpnajól.
Geim-æði. Nokkur hundruð
manns biðu við rætur Snæfellsjök-
uls komu geimskips. Lendingarljós
tendmðu, dimmt af nóttu. „Fólk
hélst í hendur og umlaði í kór“,
stóð í einu dagblaðinu. Von á lend-
ingu skammt frá Hellissandi.
Myndatökulið mætt frá CNN. Sum-
ir sáu ljós á einhvers konar gand-
reiðum, en geimfarið með geimver-
unum lenti ekki af ókunnum ástæð-
um.
Samninga-æði. Hver veit tölu á
öllum myndunum í öllum fjölmiðlum
af Benedikt smið og forseta ASÍ,
ábúðarmiklum forseta VMSÍ, for-
manni og talsmanni VSÍ Og öllu
fylgdarliðinu? Nú skyldi semja.
Ekki ASÍ og VMSÍ við ySÍ (at:
vinnurekendur) heldur ASÍ, VMSÍ
og VSÍ við Davíð ráðherra og Co.
um „kjarabætur". Vikur liðu og
mánuðir og hvorki gekk né rak.
Nýja samfylkingin hélt ótal kaffi-
brúsafundi, fæddist fótur, stór
áfangasigur stóru stafanna. Davíð
hafði reyndar nóg með að passa Jón
Bald og kratagengið og Friðrik
hreint ekki aflögufær úr sínum
kassa. Davíð bauð þá að Benedikt
og félagar mættu velja um A-leið
eða B-leið. „Hver kýs nú A, hver
kýs nú B.“ ASÍ og VMSÍ kaus A
en VSÍ kaus B en sætti sig við A.
„Hagur batnar um 1.200 til 1.700
kr. á mánuði!“
Sameiningar-æði. Allir fjölmiðl-
ar með æði þetta vikum saman.
Frásagnir af ótal fundum á ýmsum
landshomum, fundum sem snertir
nokkra menn á hveijum stað en
landsmönnum í heild kemur ekkert
við. Jóhanna félagsmála sendi
Braga á þessar samkundur flestar
og er undur hvesu trúr hann er sinni
húsmóður sem kynni að segja sem
svo: „Gersemi ert þú Bragi —
hversu þú ert mér eftirlátur. Skalt
þú fara vel að pöplinum í fyrstu en
makki hann ekki rétt skal mér að
mæta þó seinan verði.“
Flökku-æði. Veiran mjög út-
breidd meðal almennings og lands-
feðra og landsmæðra. Þrettán fóru
á fundu í Brasilíu. Þröstur fékk líka
að fara, sá sem átti að gera Kron
að stórveldi! Fundir þessir gagns-
lausir sögðu þeir sem fyrr fóru en-
kokkteilpartýin góð. Margir ráð-
herrar hafa þurft að „fara erlendis"
um sinn og gott um það að segja,
enda stjómaði Þorsteinn þá átta
ráðuneytum og fór létt með það.
Lottó-æði. Tilkomumikil sjón að
sjá kassana, raðir sem brátt fara
að mala Háskóla íslands gull.
„Tengja, tengja" og það sem fyrst.
Er ekki sjálfgefið að stofnanir HÍ
verði kassavæddar fyrst? Og Al-
þingi-fyrir kassana okkar alira og
þingmönnum til afslöppunar eftir
heitar umræður?
HARALDUR GUÐNASON,
Bessastíg 12,
Vestmannaeyjum.
„Pétur með svellu sinni“
Frá herra Signrbirni Einarssyni:
PÉTUR Pétursson, þulur, er lang-
minnugur á söguleg atvik og hið
besta laginn á að grafa upp fornar
fréttir og gera þær lystilegar og
fróðlegar. Ekki nýtur hann þessara
yfirburða sinna í þeim pistli, sem
hann birtir hér í blaðinu í gær,
enda ekki efni til þess. Það getur
verið þarflegt og gott að horfa aft-
ur, en ratvís verður enginn í neinum
skilningi, sem fjötrast svo við liðna
atburði, að hann getur ekki séð í
réttu ljósi það sem er að gerast í
kringum sig á líðandi stund.
Ég lét frá mér fara greinarkorn
til stuðnings flóttamanni frá stríðs-
hijáðu landi. Þá sýður upp úr pottin-
um frá Pétri, þar sem gömul gremja
liggur í löggum og er með ólíkindum
að hún skuli enn geta orðið svo
þrútin. Hversu réttmæt og rökstudd
sú gremi er læt ég ósagt. En hún
veldur því, að hann gerir sitt til
þess að beina athygli frá tímabæru
máli og að öðru,'sem er löngu fymt.
Slíkt er meira óþurftarverk en hann
hefur mannsparta til að vinna vilj-
andi. Mig beitir hann gamalkunnu
bragði: „Þér ferst að gelta.“ Það
bragð hefur oft gefist vel, þegar
menn vildu eyða máli fyrir öðrum.
Ekki væni ég vininn Pétur um
þá hugsun, að enginn sá, sem hann
taldi miður uppveðraðan en skyldi
út af Gervasoni á sínni tíð, megi
opna sig upp frá því eða reyna að
mæla þarft án þess að vera sveiað.
En hitt verður hann að heyra, að
það er vanheilsa að fá mál á heil-
ann. Ennfremur verð ég að lýsa
yfir því, að það tvennt, sem hann
er að bera saman, er gersamlega
ósambærilegt og að flokka það
undir eitt er sjónskekkja, sem nálg-
ast blindu.
Því miður hafa ýmsar syndir ver-
ið drýgðar í veröldinni á þeim 13
árum, sem liðin eru síðan Gervasoni
vildi koma sér undan lögbundinni
herskyldu í landi sínu. Ég tel mig
hafa fyllstu samúð með öllum, sem
vilja ekki bera vopn. En ég sé ekki
nokkur tök á því fyrir íslendinga
að veita þeim öllum athvarf. Per-
sónuleg örlög eru ævinlega mikil-
væg, hver sem í hlut á og hveijir
sem málavextir eru. En menn þurfa
í viðbrögðum sínum og sér í lagi í
opinberum ráðstöfunum að gera sér
einhveija grein fyrir hlutföllum.
Uppblásin vandlætingasemi í ótíma
og hrokafull dómsýki er ekki til
góðs.
SIGURBJÖRN EINARSSON,
biskup.
HOGNI HREKKVISI
Yíkveiji skrifar
Góðkunningi Víkveija á Vest-
fjörðum hafði samband nú
fyrir skömmu og gagnrýndi harð-
lega bruðl og óráðsíu ráðamanna
þessarar þjóðar, á sama tíma og
heilu byggðarlögin á Vestfjörðum
væru við það að leggjast í auðn.
Ástæða reiði góðkunningjans að
þessu sinni var sú, með hvaða hætti
verklokum sjóvarnargarðs við höfn-
ina í Bolungarvík var fagnað á dög-
unum. Vestur á ísafjörð segir hann
að samgönguráðherra og flestir
þingmenn kjördæmisins og fleiri
gestir hafi flogið með Fokker-flug-
vél Landshelgisgæslunnar fyrir há-
degi fimmtudagsins 19. nóvember.
Hálfri stundu síðar hafi svo flugvél
frá íslandsflugi lent á ísafjarðar-
flugvelli, með viðskiptaráðherra og
annan gest með honum innanborðs.
Varðskip hafi síðan beðið ráða-
mannanna í ísafjarðarhöfn og hafí
flutt þá sjóleiðina til Bolungarvíkur,
en Fokker Gæslunnar hafi verið
látinn standa á ísafjarðarflugvelli
lungann úr deginum, til þess að
bíða ráðamannanna, svo flytja
mætti þá aftur suður.
xxx
Kunninginn segir að það hafí
verið að ósk bæjarstjórans í
Bolungarvík, sem varðskipið flutti
ráðamennina sjóleiðis frá ísafírði
til Bolungarvíkur, þar sem hann
hafi talið mikilvægt að þeir gætu
kynnt sér gerð vamargarðsins af
sjó. Eftir vígsluathöfn voru síðan
veisluhöld hjá Bolungarvíkurbæ, en
þegar kvöldveisla hófst, mun hluti
fyrirfólksins að sunnan hafa verið
farinn af staðnum. Er þetta einhver
hemja? Hvað skyldu flutningar
ráðamannanna, flugleiðis, með
tveimur flugvélum og sjóflutning-
arnir með varðskipinu hafa kostað?
Hver skyldi svo hafa borgað brús-
ann? Gátu þessir menn ekki bara
flogið vestur með áætlanaflugi
Flugleiða? Gátu þeir ekki ekið þenn-
an spotta frá ísafirði út í Bolungar-
vík eins og Pétur og Páll þurfa að
gera daglega? Var nú ekki nær að
flytja samgönguráðherrann land-
leiðina, til þess að hann upplifði á
þessum árstíma þær ógnir sem því
fylgja að aka Óshlíðina? Það er jú
sá ferðamáti sem Vestfírðingar
verða alla jafna að sætta sig við,
hvernig sem viðrar. Ekki kalla þeir
inn varðskip til þess að flytja sig á
milli staða, þótt veður gerist válynd.
xxx
Satt best að segja er Víkvetji
ekkert undrandi á þeirri vand-
lætingu sem gætt hefur í máli vest-
firskra viðmælenda hans, vegna
þessa uppskrúfaða stúss út af ein-
um sjóvarnargarði. Svona háttalag
er að mati Víkveija á engan hátt
boðlegt, einkum og sér í lagi þegar
litið er til atvinnuástands og afla-
brests á Vestfjörðum, þar sem
ástandið er víða orðið svo svart, að
ekkert annað en lokanir og fólks-
flótti virðast blasa við.