Morgunblaðið - 01.12.1993, Blaðsíða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. DESEMBER 1993
OLAFIA HRÖNN JONSDOTTIR
Varfeimin eins
og flestir
unglingar
Eg ólst upp á Höfn í Hornafirði og
ég held ég hafi nú verið frekar
hress unglingur. Við vorum alltaf
að fíflast, ég og Anna Lú vinkona
mín. Við unnum í frystihúsinu á sumrin og
við bara fífluðumst í gegnum vinnuna. Við
vorum eiginlega gangandi skemmtikraftar.
Ég var samt auðvitað feimin eins og flestall-
ir unglingar eru. Mér fannst til dæmis voða-
lega erfitt að þurfa að tala fyrir framan
allan bekkinn í skólanum. Þegar ég var í
svona ræðutímum var ég svo hrædd um
að það kæmi að mér að ég fékk stundum
svima. Svo var maður líka alveg hræðilega
feiminn við fólk sem maður bar virðingu
fyrir. Ef einhver manneskja sem ég leit upp
til heilsaði mér, þá roðnaði ég. Það þurfti
ekki meira. En ég var voðalega misjöfn.
Ég gat verið ofsalega opin einn daginn, en
þann næsta var ég skriðin inn í skel.
Vandræðalegt atvik
Verdur
Saddam
kona?
Nafn: Sigríður Vigdís Þórðardóttir.
Heima: Njarðvík.
Aldur: 15 ára.
Skóli: Holtaskóla Keflavík.
Sumarstarf: Ég vann í ungl-
ingavinnunni og fór svo í sveit.
Helstu áhugamál: Leiklist,
íþróttir, björgunarsveitastörf og rök-
ræður.
Uppáhalds hljómsveit: SSsól.
Uppáhalds kvikmynd: Dalalíf.
Besta bókin: Bækurnar um ísfólkið.
Hver myndir þú vilja vera ef þú
værir ekki þú? Nilla vinkona mín.
Hvernig er að vera unglingur í
dag? Það er ógeðslega skemmtilegt, en
samt er alltaf verið að efast um ungl-
inga og við erum öll sett undir sama
hatt. En það skiptir kannski ekki öllu máli,
ég skemmti mér rosalega vel.
Hverju myndir þú vilja breyta í
þjóðfélaginu? Atvinnuleysinu, ég vildi
það burt. Og nýja ríkisstjórn skipaða ungl-
ingum.
Hvað er það skemmtilegasta sem
þú gerir? Mér finnst skemmtilegast að
vera í fijálsum íþróttum.
Hvað er það leiðinlegasta sem þú
gerir? Mér finnst ekki margt leiðinlegt,
ætli mér finnist ekki leiðinlegast að rífast
við Stínu.
Hvað ætlar þú að verða þegar þú
verður stór? Skartgripahönnuður.
Hvað gengur þú með í vösunum?
Lykla af handjárnunum mínum og skápnum
í skólanum, hálsmen sem er lukkusteinninn
minn og tyggjóbréf.
Viltu segja eitthvað að lokum? Mun-
ið geimbúann '94.
STJÖRNUR.CG
<5 F FISKAR
* Ég var frekar seinþroska líkamlega.
Maður næstum því vaknaði upp einn daginn
með bijóst. Svo var það einhvern daginn
að ég fór inn í bekkinn hjá eldri krökkunum
í frímínútum. Ég hef verið eitthvað óvenju
opin þennan dag
vegna þess að þetta
tíðkaðist ekki. Það
vogaði sér enginn inn
í bekk til þeirra sem
voru eldri. En ég fer
semsagt þarna inn og Grétar Örvarsson sem
var nemandi í þessum bekk snýr sér við,
pikkar í bijóstið á mér og segir: „Nei sko,
Lolla bara komin með bijóst.“ Ég get svar-
ið það að ég leystist upp í frumeindir. Þetta
var svo ofboðslega viðkvæmt mál, sérstak-
lpga þar sem ég var svona seinþroska. Og
ég hataði hann í langan tíma eftir þetta.
Ákvað að verða leikkona
Ég ákvað mjög snemma að verða leik-
kona. í fyrsta skipti sem ég sá leikrit á
sviði fann ég að þetta var eitthvað fyrir
mig. Þetta var eitthvað sem ég gat gert,
ég bara fann það. Nú, við vinkonurnar vor-
um alltaf að búa til leikrit og tókum þátt
í öllum skemmtunum sem við mögulega
gátum. Mér var skítsama um skólann og
vildi miklu frekar vera að æfa í einhveijum
leikritum. Og þá hugsaði ég með sjálfri
mér: Af hveiju ekki að fara að vinna við
þetta fyrst þetta er það skemmtilegasta sem
ég geri. En það fóru mörg ár í einhveijar
ijndarlegar áhyggjur um að ég gæti aldrei
orðið leikkona. Ég man eftir því að í hverri
einustu rútuferð á Laugarvatn þegar ég var
þar í menntaskóla horfði ég þunglynd út
um gluggann og hugsaði um hvað ég ætti
að gera ef ég gæti ekki farið í leiklist.
Þegar ég var 18 ára
reyndi ég fyrst við leik-
listarskólann en komst
ekkert áfram. Ég held
ég hafi hálfpartinn ver-
ið með einhveija stæla
allan tímann. Svo ákvað ég að klára
menntaskólann og fór aftur í inntökupróf
um leið og ég var í stúdentsprófum. Það
hjálpaði mér mjög mikið að það var stelpa
sem sagði við mig þegar ég var í prófun-
um: „Lolla vertu bara eins og þú ert og
þá kemstu inn.“ Ég gerði það og komst inn.
Að lokum
Ég veit eiginlega ekki hvað ég ætti að
segja að lokum. Ég held að unglingar viti
alveg hvað þeim er fyrir bestu, það er erfið-
ara að fara eftir því.
Eftirfarandi grein um aðgerðir amer-
ísku leyniþjónustunnar birtist í
vikuritinu The Sun. Eftir að hafa
mistekist að ráða niðurlögum
Saddam Hussein í Persaflóastríðinu ákvað
ameríska leyniþjónustan að reyna nýjar
aðferðir. Þær felast í því að lauma kven-
hormónum í mat Saddams og breyta honum
þannig hægt en örugglega í konu án hans
vitundar.
Samkvæmt heimildum í Baghdad eru
Bandaríkin með njósnara af írökskum upp-
runa í höll Saddam Hussein og hafa þeir
smyglað kvenhormóninu estrogen daglega
í mat hans frá því í júlí. Með þessu hyggj-
ast þeir gera einræðisherrann að athlægi í
Mið- Austurlöndum með þeim
að honum verði steypt af stóli.
Sérfræðingar eru sannfærðir um að
hormónaskammturinn muni duga til að
Vil ríkisstjórn
skipaða unglingu
breyta honum í konu og hefur leyniþjónust-
an staðfest að þegar sé farið að bera á
árangri. „Saddam er nú þegar farinn að
tapa svarta skegginu og rödd hans hefur
greinilega hækkað,“ er haft eftir heimildar-
mönnum úr röðum Bandaríkjastjórnar.
Breytingin er ekki enn orðin það áberandi
að hinn almenni borgari taki eftir henni,
en hún fer ekki framhjá þjálfuðum augum
leyniþjónustunnar.
Það sem án efa er vandræðalegast fyrir
Saddam er að það eru nú þegar farin að
myndast á hann bijóst. „Hann reynir að
fela þau með því að vera í aukafötum und-
ir herbúningnum, en bijóstin voru samt sem
áður greinileg. Ég er viss um að Saddam
hefur ekki hugmynd um hvað er að gerast
líkama hans. En eftir u.þ.b. ár ætti
öllum að vera orðið ljóst að einræðisherran-
um í írak hefur verið breytt í konu.“