Morgunblaðið - 12.02.2005, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 12. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Rakel SteinvörKristjánsdóttir
fæddist í Kirkjubæ í
Hróarstungu 9. júlí
1919. Hún lést á
sjúkrahúsinu á Eg-
ilsstöðum 6. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigríður Bjarnadótt-
ir frá Hallfreðars-
stöðum og Kristján
Gíslason frá Svínár-
nesi. Þau bjuggu
lengst af á Hnit-
björgum í Jökulsár-
hlíð. Rakel er elst
fjögurra systra, hinar eru Fjóla, f.
15.10. 1923, Ingibjörg, f. 23.7.
1925 og Jakobína, f. 8.5. 1929.
Hróar. 2) Anna Sigurbjörg, f. 31.7.
1940. Maki Sigurður Viggósson.
Þau slitu samvistum. Börn þeirra
eru Valgerður Lísa, Sigurður Elv-
ar og Rakel Árdís. 3) Kristbjörg
Aðalgunnur, f. 25.8. 1946. Maki
Hallgrímur Gunnarsson. Börn
þeirra eru Rakel Steinvör, Gunnar
Þór og Arnar Sigurður. 4) Páll
Sigurðsson, f. 5.7. 1950. Maki
Sumarrós Árnadóttir. Synir
þeirra eru Sigurður Steinar og
Árni Heiðar. Langömmubörnin
eru tuttugu og fimm og langa-
langömmubörnin tvö.
Þau hjónin byggðu nýbýli í Ár-
teigi í Jökulsárhlíð 1949, og
bjuggu þar til ársins 1969, en þá
fluttu þau í Egilsstaði. Ásamt hús-
móðurstörfum vann hún um tíma
á prjónastofunni Dyngju og síðar
á sjúkrahúsinu á Egilsstöðum uns
hún lét af störfum vegna aldurs.
Útför Rakelar fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Rakel átti tvo hálf-
bræður, Björn og Að-
alstein. Þeir eru báðir
látnir.
Hinn 23. september
1938 giftist Rakel Sig-
urði Pálssyni bónda í
Árteigi í Jökulsárhlíð,
f. 2.10. 1914, d. 16.10.
1997. Foreldrar hans
voru Jóna Sigurbjörg
Guðmundsdóttir og
Páll Sigurðsson.
Börn Rakelar og
Sigurðar eru: 1) Sig-
ríður Erla, f. 22.4.
1939. Maki Jakob Þór-
arinsson, börn þeirra eru Rakel
Hulda, Valgeir, Sigurður Hlíðar,
Laufey Steingerður og Þórarinn
Tengdamóðir mín, Rakel S. Krist-
jánsdóttir, er látin eftir erfið veikindi.
Margar minningar koma í hugann
þegar litið er til baka hartnær fjöru-
tíu ár, síðan okkar kynni hófust. Efst
er eftirsjá og söknuður, en einnig er
heill hafsjór af góðum minningum
sem fara í gegnum hugann.
Það má með sanni segja að Rakel
tók mér með opnum örmum, heimili
þeirra Sigurðar stóð alltaf opið og allt
það besta var borið fram. Greiðvikni
og gestrisni þeirra var einstök, allt
var sjálfsagt og velkomið. Hún sýndi
styrk sinn í verki þegar hún fylgdi
Sigurði eftir í veikindum hans og stóð
við hlið hans í blíðu og stríðu, en einn-
ig og ekki síður núna síðustu árin
þegar hún þurfti sjálf að glíma við
veikindi sem hún tókst á við af æðru-
leysi og ekki heyrði maður hana
kvarta.
Margar skemmtilegar minningar
eru af ferðalögum, út í Hlíð, niður á
Borgarfjörð eða bara eitthvað út á
gras, sérstaklega ef lítill lækur
skoppaði þar. Þá var Rakel oftar en
ekki komin úr sokkum og skóm og í
fótabað. Hún hafði einstaklega mikla
ánægju af allri útiveru og ferðalögum
um landið sem hún unni svo mjög.
Ekki spillti það fyrir að sjá hesta á
beit, og alltaf gat hún dáðst að litlu
folöldunum. Það var hennar uppá-
hald.
Ég tel það vera mitt lán að fá að
kynnast Rakel og þakka fyrir kær-
leika og vináttu. Blessuð sé minning
hennar.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hallgrímur Gunnarsson.
Elsku amma.
Nú hefur þú loksins fengið hvíldina
sem þú varst búin að þrá svo lengi.
Við sem eftir erum getum huggað
okkur við að nú er þjáningum þínum
lokið og þú ert komin til afa, sem hef-
ur vakað yfir þér og beðið þín um
hríð.
Í bland við söknuð streyma upp í
huga okkar minningabrot.
Æskuminningar okkar eldri systk-
inanna eru mjög tengdar ömmu og
afa í Árteigi, en við vorum þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að vera mikið
hjá þeim í sveitinni sem börn. Þar var
stundaður hefðbundinn íslenskur bú-
skapur. Það er ómetanlegt veganesti
út í lífið að fá tækifæri til að alast upp
í svo nánum tengslum við sveitalífið
og náttúruna með Jökulsána og Dyr-
fjöllin í augsýn. Í minningunni var
alltaf nóg að gera og endalaus veð-
urblíða. Þær voru ófáar ferðirnar sem
við fórum með ömmu niður á engin
með nesti fyrir fólkið sem var við hey-
skapinn. Kaffinu var stungið í ullar-
sokka til að halda á því hita og að
sjálfsögðu fylgdi með heimabakað
meðlæti.
Vinnudagurinn við búskapinn var
gjarnan langur en það kom þó ekki í
veg fyrir að fólk gæti notið lífsins.
Amma var mikið náttúrubarn og að
vinnudegi loknum fór hún gjarnan í
reiðtúr fyrir svefninn. Svona var hún
amma, henni leið hvergi betur en á
hestbaki úti í guðsgrænni náttúrunni,
síðan lagðist hún jafnan niður í grænt
grasið og fékk sér kaffisopa.
Þennan áhuga á náttúrunni og dýr-
um vorum við systkinin svo lánsöm að
erfa frá náttúrubarninu henni ömmu.
Eftir að amma og afi brugðu búi
bjuggu þau á Egilsstöðum og eru
ekki síður margar góðar stundir sem
við áttum með þeim þar. Þar áttu þau
lengst af heimili á hæðinni fyrir neðan
Palla frænda og Rósu sem af mikilli
óeigingirni og alúð veittu þeim öryggi
og stuðning þegar aldurinn færðist
yfir og heilsu þeirra hrakaði.
Amma stóð sem klettur við hlið afa
í veikindum hans og annaðist hann af
ástúð uns hann kvaddi þennan heim.
Eftir stóð amma, búin að kveðja sinn
heittelskaða lífsförunaut, en það veit
enginn fyrr en reynir hversu mikinn
tómleika það skilur eftir sig.
Heilsu ömmu hrakaði mjög síðustu
árin og undir það síðasta í erfiðum
veikindum átti hún sér þann draum
heitastan að fá hvíldina og hitta elsku
afa aftur.
Síðustu æviárin sín naut amma
góðrar umönnunar starfsfólks
sjúkrahússins á Egilsstöðum og vilj-
um við færa þeim bestu þakkir fyrir
það.
Blessuð sértu sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, fjöllin, áin þín,
yndislega sveitin mín,
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína,
þakkarklökkva kveðjugjörð,
kveð ég líf þitt, móðir jörð.
Móðir bæði mild og hörð,
mig þú tak í arma þína.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína.
(Sigurður Jónsson.)
Hvíl í friði, elsku amma.
Valgerður Lísa, Elvar,
Rakel Árdís og fjölskyldur.
Það er alltaf jafn erfitt að venjast
því þegar einhver nákominn er kall-
aður burtu úr þessu lífi, þó stundum
sé það samt sem áður jafnvel heitasta
ósk viðkomandi. Rakel amma var bú-
in að eiga langa og farsæla ævi og ég
held að hún hafi verið fegin að sofna
svefninum langa. Við brotthvarf
hennar koma minningarnar fram og
verða geymdar sem fjársjóður í hug-
anum. Amma var góðhjörtuð kona
sem alla tíð fylgdist vel með afkom-
endahópnum sínum sem orðinn er
býsna stór. Auðvitað var oft erfitt að
búa þetta langt frá henni og geta ekki
skotist með langömmubörnin í heim-
sókn, eða litið til með henni þegar
heilsunni hrakaði. Samt held ég að
hún hafi verið svolítið ánægð með að
ég skyldi giftast Skagfirðingi og setj-
ast að þar, því alla tíð var hún hrifin af
hestum og söng eins og Skagfirðing-
ar, og naut þess að koma í heimsókn
hingað í fjörðinn.
Það var mikið áfall fyrir hana þeg-
ar afi dó en saman deildu þau öllu
meðan hans naut við. Minnisstæðar
eru ferðirnar í berjamó þegar við
amma þurftum alltaf að leita að betri
þúfum og óðum jafnvel berfættar yfir
ár og læki því örugglega væri meira
að hafa þar. Alltaf beið afi jafn þol-
inmóður og lét þessa vitleysu eftir
okkur. Heimsóknirnar til þeirra voru
líka svo notalegar. Heimilið í Hlé-
skógunum var svo bjart og hlýlegt
rétt eins og þau sjálf og gestrisnin svo
rík. Það er okkur Gunnari mikilvægt
að muna að í okkar síðustu heimsókn
til ömmu fór hún með okkur stutta
stund heim til sín og þrátt fyrir þrek-
leysið var hún alltaf að bjóða okkur
einhverja hressingu eins og verið
hafði. Það var henni líka mikil lífsfyll-
ing að hafa svo mikið af fólkinu sínu
nálægt, sem var svo duglegt að líta til
hennar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku amma. Nú ertu örugglega
búin að hitta afa aftur og þá líður ykk-
ur vel. Þakka þér fyrir öll yndislegu
augnablikin sem við eigum í minning-
unni og veita hlýju og gleði.
Laufey.
Þú lést þér annt um litla sauðahjörð.
Þú lagðir rækt við býli þitt og jörð
og blessaðir sem barn þinn græna reit,
þinn blómavöll, hvert strá, sem augað leit.
Og þótt þú hvíldist sjálfur undir súð,
var seint og snemma vel að öðrum hlúð,
og aldrei skyggði ský né hríðarél
á skyldur þínar, tryggð og bróðurþel.
Þú hafðir öllum hreinni reikningsskil.
Í heimi þínum gekk þér allt í vil.
Þú hirtir lítt um höfðingsnafn og auð,
því hógværð þinni nægði daglegt brauð.
(Davíð Stefánsson.)
Þessi orð skáldsins eiga í mörgu
svo vel við líf ömmu minnar Rakelar
Steinvarar, sem nú er látin. Það var
ljóst hvert stefndi síðustu misserin og
amma eflaust hvíldinni fegin.
Amma Rakel var ein af þessum
duglegu alþýðukonum sem sinntu
börnum og búi af miklum dugnaði og
elju. Oft voru aðstæður hjá þeim afa
erfiðar og lítið til af aurum. Það er
ágætt að minna okkur nútímafólkið,
sem höfum allt til alls, á hvað stutt er
síðan fólk eins og amma bjó við erfið
kjör, hvorki rafmagn né heitt vatn og
mikið basl við að eignast eigin land-
skika og hefja búskap. Langir vinnu-
dagar og vinnulúnar hendur voru
daglegt brauð.
Amma var alla tíð mjög gestrisin –
hún vildi að allir fengju gott að borða
hjá henni og í minningu minni var
alltaf til eitthvert gott bakkelsi hjá
ömmu. Amma var gjafmild og bjó til
ýmsa fallega hluti sem prýða nú
heimili afkomenda hennar – eins
passaði hún að ömmu og langömmu-
börnin fengju vettlinga og leista sem
hún prjónaði.
Amma var einstakt náttúrubarn.
Ég sé hana fyrir mér komna úr sokk-
unum og skónum og farin að vaða í
lækjum eða ársprænum Amma var
áhugasöm um flest í náttúrunni, hafði
gaman af fallegum steinum, skoðaði
hreiður og fugla og sýndi okkur fal-
legar plöntur sem hún fann. Það eru
ófáar stundirnar sem setið var í ein-
hverjum grasbalanum með kaffi-
brúsa og kökubox og náttúrunnar
notið.
Frá árinu 1982 bjuggu amma og afi
í tvíbýli með Palla syni sínum og Rósu
konu hans. Ég veit að þetta var ömmu
ómetanlegt og hafði hún oft orð á því.
Ég kveð nú ömmu Rakel með kæru
þakklæti og geymi í huganum falleg-
ar myndir og minningar.
Blessuð sé minning hennar.
Rakel Steinvör.
Elsku amma.
Núna þegar þú ert farin úr þessum
heimi fer maður að hugsa til baka um
allar þær góðu stundir sem við áttum
saman og hvað þú varst okkur alltaf
góð og umhyggjusöm. Við vorum svo
heppnir að fá að búa í sama húsi og þú
og afi og gátum alltaf farið niður til
ykkar þegar okkur langaði að spila
við ykkur, eða fá okkur eitthvað gott
að borða. Það var alltaf til nóg af kök-
um í búrinu hjá þér og nýttum við
bræður okkur það til fulls. Sérstak-
lega munum við eftir því hversu gott
það var að koma heim úr skólanum,
labba inn í eldhús og sjá þar fullan
disk af nýbökuðum ömmuskonsum,
og maður gat alltaf stólað á það að á
sunnudagsmorgnum varst þú búin að
laumast inn með fullan disk af heitum
skonsum og þær eru ófáar kleinurnar
sem við erum búnir að setja ofan í
okkur sem þú hefur bakað handa okk-
ur. Stundum þegar við sátum og
horfðum á sjónvarpið þá hringdi sím-
inn, þá varst það þú og baðst okkur
aðeins að koma niður til þín og svo
þegar við komum niður þá sást þú við
hliðina á geislaspilaranum þínum og
sagðir „Æi, strákar mínir, ég man
ekkert hvernig maður á að setja þetta
af stað.“ Við skildum aldrei hvernig
væri hægt að gleyma svona auðveld-
um hlut, sérstaklega þegar það var
búið að kenna manni það að minnsta
kosti tuttugu sinnum. Það var eitt-
hvað við þig og jólin sem gerðu jól og
áramót svo eftirminnileg hjá okkur.
Þessi fáu jól sem þið afi voruð ekki
hjá okkur voru ekki ekta jól, þið voruð
eiginlega stærsti parturinn af jólun-
um hjá okkur bræðrum. Minningin
um ykkur afa mun lifa með okkur alla
tíð. Við kveðjum þig, amma, með vísu
úr kvæðinu Höfðingi smiðjunnar eftir
Davíð Stefánsson, sem var uppáhalds
skáldið þitt.
Hann tignar þau lög sem lífið
með logandi eldi reit.
Hann lærði af styrkleika stálsins
að standa við öll sín heit.
Hann lærði verk sín að vanda
og verða engum til meins.
Þá væri þjóðinni borgið,
ef þúsundir gerðu eins.
(Davíð Stefánsson.)
Þínir sonarsynir,
Sigurður Steinar
og Árni Heiðar.
RAKEL STEINVÖR
KRISTJÁNSDÓTTIR
Alúðarþakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug vegna andláts
] og útfarar ástkærs eiginmanns, föður okkar,
] tengdaföður, afa og langafa,
DAVÍÐS GUÐMUNDSSONAR,
Kristnibraut 43.
Sérstakar þakkir til starfsfólks B4 Landspítala
Fossvogi, 13B Landspítala Hringbraut og
Karlakórsins Stefnis.
Ingibjörg Friðfinnsdóttir,
Stefanía Davíðsdóttir, Sverrir Sigfússon,
Guðmundur Davíðsson, Sjöfn Eggertsdóttir,
Kristín Davíðsdóttir,
Sigfús B. Sverrisson, Vilborg E. Jóhannsdóttir,
Stefanía I. Sverrisdóttir, Cary Yaccabucci,
Guðbjörg Guðmundsdóttir, Haukur Guðjónsson,
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Davíð Guðmundsson, Margrét Sigurðardóttir,
Sverrir Sigfússon,
Alexandra Sigfúsdóttir,
Andri Steinn Hauksson,
Torfi Jökull Hauksson,
Kristín Magnúsdóttir,
Guðmundur Davíðsson,
Viktoría E. Guðmundsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÚN GUNNARSDÓTTIR,
Ásvegi 9,
Breiðdalsvík,
lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtudaginn
10. febrúar.
Minningarathöfn verður í Árbæjarkirkju þriðju-
daginn 15. febrúar kl. 17.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Gunnar Ari Guðmundsson, Heiðrún Alda Hansdóttir,
Einar Guðmundsson,
Björn Guðmundsson,
Aðalheiður Guðrún Guðmundsdóttir,
Friðrik Mar Guðmundsson, Alda Oddsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir, Þorlákur Björnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein
berst ekki innan hins tiltekna skila-
frests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áð-
ur en skilafrestur rennur út.
Minningar-
greinar