Morgunblaðið - 12.02.2005, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. FEBRÚAR 2005 41
MINNINGAR
an fyrir tæplega tíu árum þegar ég
ruglaði saman reytum við barna-
barn hans, hana Hörpu. Mér varð
fljótt ljóst að afi Ingi var enginn
venjulegur afi. Samband hans við
barnabörnin og nú síðast barna-
barnabörnin var ólíkt öðrum slík-
um samböndum sem ég hafði áður
kynnst. Það er ekki svo auðvelt að
skýra með orðum á hvaða hátt
sambandið var öðruvísi. Það var
einfaldlega öðruvísi. Vissulega ríkti
djúp ást og gagnkvæm virðing
milli Inga og afabarnanna en það
segir ekki alla söguna. Ingi var
einfaldlega á sérstökum stalli í lífi
þeirra. Þegar maður kynntist Inga
fór maður fljótlega að skilja hvers
vegna. Ingi var gæddur þeim sjald-
gæfa eiginleika að manni leið alltaf
vel í návist hans. Hann hafði tíma
fyrir mann. Tíma til að hlusta og
ræða málin. Tíma til að hjálpa
hvort sem vandamálin voru stór
eða smá. Ingi var heiðarlegur.
Hann sagði skoðun sína alltaf um-
búðalaust. Hann var einn þeirra
fáu sem alltaf gat verið fullkomn-
lega hreinskilinn og engum datt
nokkru sinni í hug að móðgast eða
reiðast honum. Það vissu allir hvar
þeir höfðu afa Inga. Aldrei man ég
eftir því að hann sjálfur hafi reiðst
eða látið misjöfn orð falla um
nokkurn mann. Ingi leysti málin
með því að ræða þau og það gekk
undantekningalaust upp.
Það má segja að Ingimar hafi
verið fulltrúi kynslóðar sem nú er
að hverfa á braut. Kynslóðar sem
er undirstaða þeirra góðu lífskjara
sem við búum við á Íslandi í dag.
Hann vann langan vinnudag af
eljusemi og dugnaði og lét sig ekki
muna um að sækja sjóinn á trillu
sinni í frítímanum. Flest verk léku
í höndum hans og til fárra var
betra að leita ef þörf var á aðstoð
eða ráðleggingum. Því miður veikt-
ist Ingimar hin síðari ár sem olli
því að líkamlegt atgervi hans
skertist verulega. Þessum veikind-
um tók hann af sama æðruleysinu
og einkenndi hann alla tíð. Í stað
þess að kvarta og leggja árar í bát
var barist af óbilandi krafti og allt-
af haldið í vonina um betri tíð. Nú
er þeirri baráttu lokið með sigri
Ingimars. Sigri Ingimars vegna
þess að við sem lifum hann getum
einskis óskað okkur frekar en að
við náum að komast í hálfkvisti við
þá manneskju sem afi Ingi var.
Birgir.
Þú ert fallegur, afi Ingi. Þú varst
alltaf svo góður við okkur og nú ert
þú sætur engill.
Kveðja
Saga.
Elsku afi, þú varst skemmtileg-
ur, sætur, fyndinn og góður. Það
var gott að þú varst pabbi hans afa
Guðna, því þú kenndir honum að
vera góður eins og þú. Þú varst
alltaf svo duglegur að labba. Ég
sakna þín, afi. Ég setti gogg í
kistuna þína svo þú getir leikið þér
á himnum. Þú ert bestur, en, afi,
líður þér ekki betur núna? Auðvit-
að.
Þín langafastelpa
Klara.
Það eru hartnær 50 ár síðan ég
kynntist þeim mætu hjónum Inga
og Möggu, það var er ég trúlof-
aðist systur Möggu. Mér var strax
tekið með einstakri hlýju og ljúf-
mennsku, sem ávallt hefur ein-
kennt þau góðu hjón.
Það er margt sem fer í gegnum
hugann þegar við kveðjum þig,
Ingi minn. Margar voru útilegu-
ferðirnar sem við fórum í saman.
Það var í þá daga sem leyfilegt var
að tjalda nánast hvar sem var. Þú
varst orðlagður góður bílstjóri og
hafðir mikla ánægju af að aka um
þetta fagra land okkar.
Í marga veiðitúrana fórum við.
Þú varst klókur veiðimaður og það
var ekki laust við að ég öfundaði
þig af því hvað þú varst laginn að
krækja í fisk, þegar ekki var bein
að fá.
Það er margt sem ég vildi þakka
þér, kæri vinur, margar voru gleði-
stundirnar sem við áttum er við
tókum spil í hönd og öll skiptin
sem við fórum saman á hjónaböllin,
það voru ánægjustundir sem aldrei
gleymast.
Þú barðist hetjulega við þinn
erfiða sjúkdóm, aldrei heyrði mað-
ur þig kvarta, aldrei sagðir þú
styggðarorð um nokkurn mann. Þú
varst ávallt svo þakklátur fyrir þá
þjónustu sem þú fékkst hjá hjúkr-
unarfólki. Það var einmitt þessi
ljúfmennska þín og hjartahlýja
sem virkaði þannig að mér fannst
ég fá aukinn styrk við að heim-
sækja þig. Fyrir það vil ég þakka
þér.
Mér er sérstaklega í minni er ég
vitjaði þín á Garðvang, þangað sem
þú varst nýkominn. Ég ók þér í
hjólastól fram í setustofu, en þaðan
er útsýni að Garðskaga. Þú lyftir
höfðinu hærra og mér fannst mál-
rómur þinn skýrast þegar þú
komst auga á vitann og sagðir: „Já,
þarna sé ég vitann.“ Það er einmitt
á þessum fagra og stórbrotna stað
sem þú ert fæddur og uppalinn. Ég
er viss um að vitinn hefur lýst
skært þegar þú fórst þína hinstu
för. Það verður örugglega vel tekið
á móti þér á þeim stað sem bíður
okkar allra.
Hvíl þú í friði, kæri vinur. Elsku
Magga, megi góður Guð gefa þér
og fjölskyldu þinni styrk í sorgum
ykkar.
Aðalheiður
og Ólafur.
Snemma hinn 3. febrúar hringdi
Lísbet æskuvinkona til mín og
sagði mér að pabbi hennar, Ingi,
hefði kvatt þennan heim kvöldið
áður.
Það er alltaf sárt að missa sína
nánustu, en stundum getur svefn-
inn langi verið líkn þeirra sem
lengi hafa átt við heilsubrest að
stríða. Ingimar, eða Ingi eins og
hann yfirleitt var kallaður, var
hægfara og einstaklega skapgóður
maður. Ég átti mitt annað heimili
heima hjá Möggu og Inga á Fax-
abrautinni allan minn grunnskóla-
aldur. Við Lísbet vorum óaðskilj-
anlegar á þessum tíma og notuðum
öll tækifæri til að leika okkur og þá
sérstaklega í dúkkulísuleik. Það
var afar gott að vera á þessu heim-
ili og ég held að á öllum þessum
árum hafi ég aldrei heyrt Inga
verða reiðan eða skammast. Ingi
fór hljótt yfir, var alltaf eitthvað að
dunda sér, ýmist í garðinum, bíl-
skúrnum eða einhvers staðar í hús-
inu án þess að maður yrði hans
sérstaklega var.
Magga og Ingi voru miklir vinir
og gleymi ég því aldrei hvað þau
gátu eytt mörgum kvöldum með
því að spila eða hlusta á útvarp eða
bara sitja saman tvö og spjalla.
Þau voru sjálfum sér nóg.
Tíu ár eru liðin frá því að Ingi
fékk sitt fyrsta alvarlega áfall og
fylgdu mörg önnur eftir það svo
heilsan varð aldrei sú sama aftur.
En sá árangur sem náðist með
endurhæfingu á Magga mikinn
heiður af með þrotlausum dugnaði
og tryggð við sinn heittelskaða eig-
inmann.
Minningar mínar um Inga og
heimili þeirra hjóna eru allar góð-
ar. Ingi var þannig maður að ekki
var hægt annað en að þykja óskap-
lega vænt um hann.
Elsku Magga mín, þinn missir er
mikill og sár og ég bið góðan Guð
að styrkja þig og vera hjá þér.
Elsku Lísbet mín og aðrir að-
standendur, Guð veri með ykkur
öllum.
Guð geymi elsku Inga.
Nú lýkur degi sól er sest.
Nú svefnfrið þráir jörðin mest.
Nú blóm og fuglar blunda rótt,
en blærinn hvíslar góða nótt.
Hvíl hjarta rótt. Hvíl höndin þreytt,
þér himins styrk fær svefninn veitt.
Hann gefur lúnum þrek og þrótt.
Ó, þreytti maður sofðu rótt.
(Valdimar V. Snævar.)
Kveðja.
Þóra Harðardóttir
og fjölskylda.
✝ Páll Pálssonfæddist á Siglu-
firði 3. nóvember
1927. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun-
inni á Sauðárkróki
6. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sigríður Krist-
ín Gunnarsdóttir og
Páll Pétursson. Páll
átti fimm bræður,
Gunnar, f. 1925, Pét-
ur, f. 1926, d. 2004,
Halldór, f. 1929, d.
2002, Gísli, f. 1932,
og Jóhannes, f. 1933.
Auk þess átti Páll átta hálfsystk-
ini.
Páll kvæntist 12. október 1962
Ástdísi Stefánsdóttur, f. 4. júlí
1920, frá Ekru í Hjaltastaða-
þinghá. Foreldrar hennar voru
Stefán Jónsson bóndi á Ekru og
kona hans Sigur-
borg Sigurðardótt-
ir. Synir Ástdísar
eru Sigurjón Jóns-
son, f. 1946, var bú-
settur í Danmörku
og Noregi, d. 2000,
og Örn Jónsson, f.
1948, smiður í
Reykjavík.
Ungur kom Páll í
Smiðsgerði í Kol-
beinsdal og bjó þar
til ársins 1984 er
þau hjón hættu bú-
skap og fluttu til
Sauðárkróks.
Páll hóf störf hjá Trésmiðjunni
Borg 1984 og starfaði þar til árs-
ins 1997, er hann lét af störfum
vegna aldurs.
Páll verður jarðsunginn frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Ágæti félagi. Ekki sáum við á þér
neitt fararsnið á laugardaginn þegar
þið Ásta komuð í kaffi til okkar, létt
spjall og til að fylgjast aðeins með
enska boltanum. Það voru önnur
ferðalög fyrirhuguð okkar á milli, á
undan þessu sem þú fórst í, snöggt og
fyrirvaralaust.
Þú hafðir gaman af því að ferðast,
og voruð þið Ásta dugleg að fara í
lengri og styttri ferðir, hvort heldur
var að sumri eða vetri. Þú hafðir á
orði ekki alls fyrir löngu að þú hefðir
heimsótt nær alla staði á landinu fyrir
utan suðvesturhornið, sem kanna
skyldi á næstunni.
Kynni okkar hófust er þú byrjaðir
að starfa hjá okkur á Trésmiðjunni
Borg 1984 eftir að hafa hætt búskap í
Smiðsgerði og flutt til Sauðárkróks.
Páll starfaði á Borginni til ársins
1997 er hann lét af störfum, þá orðinn
sjötugur að aldri. Í Smiðsgerði bjóst
þú alltaf snyrtilegu búi, áttir fallegt fé
og fórst vel með þitt.
Eftir því sem árin liðu jókst okkar
vinskapur og samskipti urðu meiri.
Þú sást alfarið um húsið okkar, slá og
þrífa garðinn, koma pósti og ýmsum
gögnum til réttra aðila þann tíma sem
við dvöldum erlendis. Jafnvel þótt við
værum heima tókstu til hendinni,
rakaðir saman laufinu í garðinum og
á stéttinni, þegar þér fannst nóg um
slóðaganginn og framtaksleysið í
okkur, því þú varst sérstakt snyrti-
menni og vildir hafa allt í röð og
reglu.
Þú varst ekki allra, en sannur vinur
vina þinna, og þvílíkur öðlingur
þeirra sem fengu að njóta. Vinnusam-
ur, barngóður, hafðir fastar skoðanir
á mönnum og málefnum og gast verið
hnyttinn. Palli, þú varst mikill veiði-
maður, og dálítill safnari, ekki á
ómerka hluti, heldur var gott að hafa
nóg að bíta og brenna. Ekki er hægt
að hafa tölu á þeim lítra fjölda blá-
berja sem þú tíndir, já, það var sko
sannarlega útgerð hjá okkur. Sultu-
gerð, líkjörsframleiðsla, svo ekki sé
nú minnst á öll berjaboxin, sem vinir
og vandamenn fengu að njóta.
Slíkt magn mun aldrei sjást framar
á þessum bænum, en nú er komið að
okkur að halda uppi heiðri þínum og
krækja í nokkrar dósir næsta sumar.
Við erum viss um að þú verður með í
þeirri för.
Þú lést þér annt um litla sauðahjörð.
Þú lagðir rækt við býli þitt og jörð
og blessaðir sem barn þinn græna reit,
þinn blómavöll, hvert strá sem augað leit.
Og þótt þú hvíldist sjálfur undir súð,
var seint og snemma vel að öðrum hlúð,
og aldrei skyggði ský né hríðarél
á skyldur þínar, tryggð og bróðurþel.
Þú hafðir öllum hreinni reikningsskil.
Í heimi þínum gekk þér allt í vil.
Þú hirtir lítt um höfðingsnafn og auð,
því hógværð þinni nægði daglegt brauð.
(Davíð Stef.)
Kæri vinur, við þökkum þér trygga
og góða vináttu og erum þakklát fyrir
þann tíma sem við höfum átt með þér,
við vottum Ástu, Erni og öðrum að-
standendum samúð okkar.
Guðmundur og Sigurlaug.
Kæri vinur. Eftir að pabbi hringdi í
mig og sagði mér að þú værir farinn
yfir, hugsaði ég með mér að nú yrðu
heimsóknir til þín ekki fleiri. Heim-
sóknir sem einkenndust af léttu
spjalli um þjóðmálin, fiskveiðar og
landbúnað að ógleymdu bæjarlífinu.
Ég kynntist þér ekki náið fyrr en
núna á seinni árum, og í sjálfu sér
ekki fyrr en ég kom heim frá Kanada.
Þú varst húsvörður hjá okkur á
Grundarstígnum á meðan mamma og
pabbi voru í Kanada. Þú fylgdist vel
með því að allt væri á sínum stað,
hvort sem við systkinin vorum heima
eða ekki. Mér fannst þetta mjög svo
þægilegt, að fá þig í heimsókn, þar
sem þú varst alltaf búinn að koma við
í bakaríinu og kaupa eitthvað með
morgunkaffinu áður en þú vaktir mig.
Eftir að þú hættir að vinna þá sastu
ekki auðum höndum frekar en fyrri
daginn. Þú fannst þér skemmtileg
áhugamál sem þú kappkostaðir að
sinna. Stór silungaútgerð með öllu til-
heyrandi, veiðum, vinnslu og reyk.
Enda er reykti silungurinn þinn
frægur á mörgum heimilum víðs veg-
ar um landið. Göngutúrar, meðal ann-
ars í kringum golfvöllinn, sem skiluðu
hundruðum golfbolta inn á hverju
sumri og ekki megum við gleyma öll-
um berjunum sem þú tíndir í lítravís í
hlíðum bæjarins. Þú hafðir nefnilega
þann eiginleika að þér fannst afskap-
lega gaman að gefa öðrum. Það átti
við um öll áhugamálin, fullar
geymslur af golfkúlum, fullur frystir
af berjum og reyktum silungi. Ég
þakka þér fyrir að hafa fengið að
njóta þess.
Hafðu það gott, Palli minn.
Kveðja.
Guðmundur Víðir Guðmundsson.
Kæri vinur. Nú hringir ekki lengur
síminn minn, þar sem þú ert á línunni
til að skiptast við mig á fréttum og
umræðum um lífið og tilveruna.
Við kynntumst þegar ég var 14 ára
og þú 57 ára. Þá varst þú að vinna á
Borginni og ég kom þangað í sum-
arvinnu. Við vorum bæði stjórnsöm
og ekki laust við að ég væri smávegis
smeyk við þig í byrjun.
Þú vildir hafa allt snyrtilegt inni á
verkstæðinu, þér fannst oft nóg um
umgengnina í unga fólkinu og mér
þótti þú stundum ganga fulllangt í
snyrtimennskunni. Ég komst þó
fljótlega að því að það var gott að hafa
þig við hlið sér, sérstaklega þar sem
ég var eina stelpan í öllu stráka-
gerinu.
Svo liðu árin og með okkur tókst
góður vinskapur. Á þessum árum
gerðum við ýmislegt saman og fyrir
þremur árum skiptum við um hús-
næði á sama tíma. Þú og Ásta að
minnka við ykkur og ég, Jón og Sig-
urlaug Rún að stækka við okkur og
ég fékk að taka þátt í þínum flutn-
ingum. Við, ásamt Erni, fluttum hús-
gögn og kassa á milli húsa, ég hengdi
upp gardínur og og allt í einu var ég
farin að ákveða, í samráði við þig,
hvar sófinn ætti að vera í stofunni.
Þarna áttu sér stað ákveðin hlut-
verkaskipti, sem er víst gangur lífs-
ins. Enn þá vorum við bæði stjórn-
söm en þarna gekk allt eins og í sögu,
enda ég orðin 20 árum eldri.
Stelpurnar mínar fengu aldeilis að
njóta góðmennsku og vinskapar þíns
og alltaf var kátt þegar við öll hitt-
umst. Púslur og mackintosh munu
alltaf verða hluti af minningunni um
þig hjá okkur öllum.
Þessi vinskapur okkar hefur nú
varað í 20 ár og allt í einu er honum
lokið fyrirvaralaust án þess að ég fái
nokkru um það ráðið. Ég mun varð-
veita hann um ókomin ár.
Ég votta Ástu og Erni samúð okk-
ar.
Elsku Palli, takk fyrir allt og allt.
Þín vinkona,
Unnur Elfa.
Elsku Palli. Mamma segir að
margir taki á móti þér og ég vona að
þú hittir Magga langafa. Hann er líka
engill eins og þú. Þorgerður Ósk er
svo lítil að hún skilur þetta ekki en ég
veit að þú ert hjá Guði og ég segi
henni frá þér þegar hún verður
stærri. Ég er núna að kenna henni að
púsla eins og þú kenndir mér. Við
ætlum að lána þér bænina okkar í
ferðalagið
Ó, Jesú bróðir besti,
og barnavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(P. Jónsson.)
Kær kveðja.
Sigurlaug Rún.
PÁLL
PÁLSSON
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegrar systur okkar
og frænku,
SVÖVU SKÚLADÓTTUR,
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund,
áður til heimilis
í Hátúni 10a, Reykjavík.
Aðstandendur.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug við
andlát og útför ástkærs föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
JÓHANNESAR ODDSSONAR
glerskurðarmeistara,
Vesturgötu 57A.
Hrafnhildur Jóhannesdóttir, Sigurður Páll Ásólfsson,
Gunnlaug Jóhannesdóttir, Þórður Guðmundsson,
Gunnar Jóhannesson, Laufey Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.