Morgunblaðið - 12.02.2005, Blaðsíða 36

36 LAUGARDAGUR 12. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Björg Ebeneser-dóttir fæddist á
Rauðbarðarholti í
Hvammssveit í Dala-
sýslu 1. maí 1904.
Hún lést á Hrafnistu í
Reykjavík 2. febrúar
síðastliðinn. Foeldr-
ar hennar voru
Ebeneser Kristjáns-
son, f. 23. september
1882, d. 13. október
1909 og Elínbjörg
Jónasdóttir, f. 1864,
d. 28. ágúst 1939.
Fyrri maður Elín-
bjargar var Jóhannes
Jónsson, synir þeirra voru Jóel,
Guðjón, Þórarinn og Jóhannes, en
þrír drengir dóu ungir. Elínbjörg
og Jóhannes voru búsett í Ásgarði
í Hvammssveit. Jóhannes lést
1899, en Elínbjörg bjó í Ásgarði til
1901, en þá flutti hún að Rauð-
barðarholti og hóf búskap með
Ebeneser og þar fæddist Björg.
Ebeneser lést árið 1909, en Elín-
björg var í húsmennsku á Rauð-
barðarholti, þar til hún flutti á
Valþúfu á Fellströnd, ásamt
Björgu þá 11 ára gamalli, en Jóel
sonur hennar byrjaði þá búskap
þar. Þaðan fluttu þau síðan að
Svínaskógi, á Fellströnd, en Björg
var þá 17 ára. Björg stundaði nám
við Húsmæðraskólann að Staðar-
felli, veturinn 1928-29.
Eiginmaður Bjargar var Guð-
mundur Þorbjörn Ólafsson, bóndi
í Sælingsdalstungu í Hvamms-
sveit, f. 14. mars 1891, d. 6. maí
1958foreldrar hans voru þau Val-
gerður Þorbjarnardóttir og Ólaf-
ur Jónsson í Fremra Skógskoti í
Miðdölum. Björg og Þorbjörn
byrjuðu búskap í Sælingdalstungu
og bjuggu þar í tvö ár, en fluttu
þaðan að Harrastöðum í Miðdöl-
um árið 1935 og bjuggu þau þar,
fram til þess að Þorbjörn veiktist
og dó. Eftir það bjó hún þar ásamt
Jóel syni sínum, en Jóel tók síðar
alveg við jörðinni. Börn Bjargar
og Þorbjarnar eru: 1) Valgerður,
f. 17.3. 1934, maki Júlíus Eiðsson,
f. 4.1. 1919, búa á Dalvík. Börn
þeirra eru: a) Eyrún Kristín, f.
12.3. 1955, maki Óskar Haukur
Óskarsson, f. 24. 9. 1955, búa á
Bakkafirði; börn þeirra, Tómas
Björn, unnusta Elín Auður Ólafs-
dóttir, Ívar Örn, unnusta Edda Sif
Eyjólfsdóttir, og Eva
Björg. b) Guðmund-
ur Þorbjörn, f. 20.8.
1958, maki Áslaug
Valgerður Þórhalls-
dóttir, f. 8.2. 1964,
búa á Dalvík, börn
þeirra, Björn Þór,
Valþór Bjarki og
Snæþór Júlíus. c)
Valur Björgvin, f.
25.12. 1962, maki
Ester Margrét Ott-
ósdóttir, f. 20.6.
1963, búa á Dalvík,
börn þeirra, Hrund,
Kristín, Úlfar og
Ýmir. d) Júlíus Garðar, f. 2.2.
1966, maki Gréta Guðleif Arn-
grímsdóttir, f. 12.5. 1973, búa á
Akureyri, börn þeirra, Júlía Mar-
grét, Eiður Máni og Valgerður
María. 2) Guðmundur, f. 17.3.
1936, býr í Reykjavík. Sonur hans
og Sigþóru Guðrúnu Oddsdóttur,
f. 30.7. 1946 er Bjarki Þór, f. 23.6.
1966, maki Erla Kristín Sigurðar-
dóttir, f. 29.6. 1967, búa í Hafn-
arfirði, börn þeirra, Guðrún Lísa,
Telma Björk og Karítas Sif. 3) Jó-
el Vésteinn, f. 4.7. 1938, maki Sig-
ríður Skarphéðinsdóttir, f. 3.4.
1944, búa á Harrastöðum í Dala-
sýslu. Börn þeirra eru: a) Þor-
björn, f. 8.8. 1974, maki Ragnheið-
ur Jónsdóttir, f. 3.1. 1972, búa á
Harrastöðum 2, börn þeirra, Arn-
ar Freyr og Helgi Fannar. b) Við-
ar, f. 5.2. 1977, maki Þórunn Björk
Einarsdóttir, f. 19.7. 1980, búa í
Búðardal, dætur Viðars eru Júlía
Líf og Ester Þóra. Uppeldisdóttir
Jóels og dóttir Sigríðar er Fanney
Kristjánsdóttir, f. 31.1. 1968, maki
Brynjólfur Gunnarsson, f. 27.9.
1966, búa í Búðardal, börn þeirra,
Jóhanna Lind, Ívar Atli, Árný
Björk og Íris Dröfn. 4) Elínbjörg,
f. 10.7. 1941, maki Hörður Elías-
son, f. 31.8. 1941, búa í Mos-
fellsbæ. Börn þeirra eru: a) Björg,
f. 29.4. 1968, maki Sigurður Óli
Ólafsson, f. 1.6. 1968, búa í Banda-
ríkjunum, börn þeirra, Oddur og
Elísabet. b) Lilja, f. 29.4. 1971,
maki Jón Kristinn Snorrason, f.
13.3. 1970, búa í Reykjavík, börn
þeirra, Gauti og Kristín. c) Heiða,
f. 9.5. 1977, býr í Mosfellsbæ.
Útför Bjargar fer fram frá
Kvennabrekkukirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Í hvert sinn er ég kvaddi ömmu
mína eftir heimsókn til landsins lét
hún í ljós efa um að við ættum eft-
ir að hittast aftur. Hún var raunsæ
manneskja og furðaði sig stundum
á langlífinu og þó hún gerði sjálf
ekki mikið úr aldarafmælinu sínu
þá var ég ákaflega montin af
henni.
Sem stelpa fékk ég á sumrin að
njóta þess að dvelja hjá ömmu í
sveitinni. Ég man svo vel eftir
notalega herberginu hennar á
Harrastöðum; tifinu í klukkunni,
öllum fallega útsaumnum og engla-
myndunum sem héngu yfir rúm-
inu. Amma var svo vandvirk. Hún
saumaði í, prjónaði sokka og vett-
linga á okkur barnabörnin og fal-
lega dökka hárið hennar var alltaf
svo snyrtilega fléttað í tvær fléttur
sem náðu henni langt niður á bak.
Síðustu árin bjó amma á Hrafn-
istu í Reykjavík. Þó heyrnin og
sjónin væru orðin léleg þá fylgdist
hún alla tíð vel með sínum nán-
ustu. Minnið brást henni aldrei og
ekki heldur jafnaðargeðið.
Við kveðjum þig, elsku amma,
með þeim hætti sem þú varst vön
að gera, Guð veri með þér.
Björg og fjölskylda.
Minning: þú að skenkja mér ný-
mjólk í könnu, manstu þessa hvítu
með rauðu og bláu fuglunum, ég
sit á grænu fjársjóðskistunni
þinni, við eldhúsborðið, inni í eld-
húsinu þínu á Harrastöðum, velti
því fyrir mér hvað sé í henni, ég
fæ líka hvíta köku með rabarbara-
sultu, þú ert í blómakjól með grá-
sprengdar fléttur vafðar um höf-
uðið, mér finnast þær svo fallegar,
mig langar í eins, en hárið mitt er
ekki nógu sítt, þú sest á stólinn við
gluggann, þennan með prjónuðu
grænu og brúnu setunni, þaðan
sérðu yfir á Grund, í glugganum
eru tálgaðir selir og skeljar sem
ég ætla að leika með þegar ég er
búin með kökusneiðina.
Elsku amma takk fyrir allar
yndislegu stundirnar, hvíl í friði.
Þín
Heiða.
BJÖRG
EBENESERDÓTTIR
Hjartanlega þökkum við öllum þeim er sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
GUÐRÚNAR BRYNJÓLFSDÓTTUR
frá Akurey í Vestur-Landeyjum,
Njálsgerði 15,
Hvolsvelli.
Sigrún Gissurardóttir, Sigurdór Sigurdórsson,
Dóra Björg Gissurardóttir, Sigurjón Valdimarsson,
Grétar Gissurarson, Málfríður Sigurðardóttir,
Þóra Gissurardóttir, Þorsteinn Ó. Markússon,
Magnús Þór Gissurarson, Janet Eggleton,
Hrönn Gissurardóttir, Rúnar Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
MAGNÚSAR STEFÁNSSONAR
frá Kalastöðum.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki Sjúkra-
húss og heilsugæslu Akraness.
Guð blessi ykkur öll.
Sigríður Jensdóttir,
Ásgerður Ásta Magnúsdóttir, Ólafur Magnússon,
Þorbjörg Unnur Magnúsdóttir, Karl Sigurðsson,
Þorvaldur Ingi Magnússon, Brynja Þorbjörnsdóttir,
Soffía Sóley Magnúsdóttir, Gísli Runólfsson,
Ásta Jenný Magnúsdóttir, Jón Haukur Hauksson,
afa- og langafabörn. AUGLÝSINGADEILD
netfang: augl@mbl.is eða sími 569 1111
✝ Guðmundur Ár-mann Böðvarsson
vélstjóri, eða Mannsi í
Ásum eins og hann
var alltaf kallaður,
fæddist 19. júlí 1926 í
Vestmannaeyjum.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnuninni í
Vestmannaeyjum 5.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Böðvar Ingvarsson
verkstjóri, f. 29.
ágúst 1893 í Koti í
Rangárvallahreppi,
d. 26. desember 1981
í Vestmannaeyjum, og Ólafía Hall-
dórsdóttir, f. 8. ágúst 1894 í Kot-
múla Fljótshlíðarhreppi, d. 11. maí
1988 í Vestmannaeyjum. Guð-
mundur Ármann var fjórði í röð
níu systkina. Hin eru: Ásdís, f.
1919, d.1925, Ólafía Dóra, f. 1921,
d. sama ár, Ásta, f. 22. september
1922 í Vestmannaeyjum, d. 1.
ágúst 1993 í Reykjavík, maki Hall-
dór Sigmar Guðmundsson og áttu
þau fjögur börn, Marta Sigríður, f.
4. júní 1924 í Vestmannaeyjum, d.
20. september 2002 í Reykjavík,
Ásdís, f. 28. mars 1928 í Vest-
mannaeyjum, d. 8. október 2002,
maki Þórður Snjólfsson og áttu
þau fjögur börn, Aðalheiður Dóra,
f. 28. maí 1929 í Vestmannaeyjum,
d. 27. október 2003 og átti hún
einn son, Hilmar, f 16. janúar 1931
í Vestmannaeyjum, maki Sæbjörg
Jónsdóttir, Bergþór Reynir, f. 15
maí 1934 í Vestmannaeyjum, maki
Sigurlaug Vilmundardóttir og
eiga þau fjögur börn.
Guðmundur Ármann kvæntist
11. júní 1949 Jónu Þuríði Bjarna-
dóttur, f. 20. október 1925 í Sand-
gerði, d. 8. júlí 1999 í Vestmanna-
eyjum. Foreldrar hennar voru
Bjarni Jónsson þurrabúðarmaður
í Sandgerði, f. 7. september 1893 í
Býjaskerjum í Miðneshreppi, d. 3.
október 1972, og kona hans Guð-
rún Kristín Bene-
diktsdóttir, f. 6. júní
1893 í Haga í Mjóa-
firði, d. 11. desember
1934. Fósturdóttir
þeirra er Sigurleif
Guðfinnsdóttir, f. 18.
nóvember 1956 sem
þau ólu upp frá fæð-
ingu, maki Höskuld-
ur Rafn Kárason, f.
12. maí 1950. Börn
þeirra eru: a) Kári, f.
26. september 1973,
maki Guðný Bjarna-
dóttir. aa) Höskuldur
Rafn, f. 1. ágúst
2002, d. sama dag. ab) Leifur Rafn,
f. 11. ágúst 2003. b) Ármann, f. 20.
október 1977, barn bb) Jóna Lára,
f. 22. maí 2000. c) Jónas, f. 13.
mars. 1988.
Mannsi fór til sjós 1942 15 ára
gamall. Hann lauk prófi úr Vél-
skóla Íslands 1947 og var vélstjóri
á ýmsum bátum eftir það, en fór
síðan í Stýrimannaskólann 1958
og var eitt ár formaður á Ingþór
Ve.
Mannsi keypti árið 1961 Hafliða
Ve 13, 38 tonna bát, ásamt Karli
Guðmundssyni skipstjóra. Mannsi
var vélstjóri og kokkur á honum
fram til 1988 er Hafliði var seldur.
Sjómannsferill Mannsa stóð í 46
ár, en að honum loknum vann
hann í sex ár hjá Vinnslustöðinni í
Vestmannaeyjum við veiðarfæra-
viðgerðir.
Eftir að Mannsi hætti að vinna
sneri hann sér að listsköpun. Hann
skar út í tré og renndi ýmsa muni.
Hann sótti einnig námskeið í teikn-
ingu, tréútskurði og trérenni-
smíði. Liggur eftir hann fjöldi
muna, s.s. askar, prjónastokkar,
krúsir, pennar o.m.fl. Hann smíð-
aði líkan af Hafliða Ve 13 og fyrsta
Skúla fógeta Ve.
Útför Guðmundar verður gerð
frá Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Guðmundur Ármann Böðvarsson
hét hann fullu nafni. Innan fjölskyld-
unnar var hann alltaf kallaður
Mannsi. Æskuheimili hans var í Ás-
um efst á Skólaveginum í Vest-
mannaeyjum. Hann kvæntist Jónu
Bjarnadóttur, sem látin er fyrir
nokkrum árum. Í Ásum hófu þau bú-
skap í sambýli við foreldra Mannsa.
Þangað kom ég fyrst í heimsókn til
þeirra hjóna með foreldrum mínum.
Þau Mannsi og Jóna byggðu sér hús
á Vallargötu 14 en þar stóð heimili
þeirra til æviloka.
Mannsi var einn af þessum hæg-
látu mönnum sem hafa svo notalega
nærveru og eru svo oft sannkallaðir
öðlingar, ekki síst gagnvart börnum.
Enda voru þau ófá börnin sem nutu
þess að eiga samneyti við hann,
hvort sem var að spila við hann,
ræða við hann, heyra hann segja
sögur eða fá hann til að lesa fyrir sig.
Þar komu við sögu vinabörnin, börn
frændfólks þeirra hjóna og ekki síst
afabörnin sem hann hélt mikið upp á.
Ég var einn af þessum krökkum sem
nutu vinskapar hans, enda bjó ég hjá
þeim hjónum um tíma eftir að móðir
mín dó og var þar heimagangur lengi
á eftir. Sigurleif tvíburasystir mín er
alin upp hjá þessum heiðurshjónum.
Mestan starfsferil sinn var
Mannsi sjómaður, fyrst sem háseti,
þá vélstjóri og síðan skipstjóri en þá
fór hann í útgerð með Karli Guð-
mundssyni. Þeir gerðu út bátinn
Hafliða Ve 13 í næstum 30 ár án
áfalla, þar sem Mannsi var vélstjóri
og oft kokkur samhliða en Karl skip-
stjóri. Þarna lágu leiðir okkar
Mannsa enn saman en ég fékk pláss
á Hafliða er ég var á sextánda ári og
reri með þeim félögum sumarlangt.
Þá sannaðist enn og aftur hvern
mann Mannsi hafði að geyma. Hann
reyndist mér sannarlega vel og
kenndi mér ýmislegt um sjó-
mennsku og lífið sem ég hef búið að
síðar á lífsleiðinni. Mannsi var bóka-
unnandi og hafði gaman af að lesa
bæði bækur og blöð. Hann átti sjálf-
ur gott safn bóka og notaði auk þess
bókasafnið í Eyjum mikið. Hann var
fróðleiksfús og minnugur og sagði
ágætlega frá því sem hann upplifði í
gegnum bækurnar.
Eitt af því sem Mannsi fékkst við
eftir að hann hætti til sjós var að
smíða. Hann kom sér upp rennibekk
og fleiri verkfærum í kjallaranum á
Vallargötunni og þar urðu til alls-
konar fallegir munir svo sem
pennar, pennahulstur, askar og ým-
islegt fleira. Hann hafði einnig gam-
an af að skera út og gerði það ágæt-
lega.
Ég fékk penna að gjöf frá honum
og fjölskyldu hans fyrir nokkrum ár-
um sem ég hef haldið upp á og notað
við ýmis tækifæri. Ég var einmitt að
nota pennann um síðustu helgi þegar
brá svo við að blekið þraut á svip-
uðum tíma og Mannsi var kallaður
burt úr þessum heimi. Tilviljun? Já,
eflaust en táknrænt. En þessi penni
mun í hvert sinn sem ég sting honum
niður minna mig á góðan mann sem
ætíð reyndist mér vel.
Mannsi var hraustur maður nær
alla sína ævi. Hann varð þó fyrir al-
varlegu hjartaáfalli fyrir nokkrum
árum og náði aldrei fullri heilsu eftir
það. Seint í haust greindist hann
með þann sjúkdóm sem dró hann til
dauða.
Ég vil að lokum þakka Mannsa og
Jónu fyrir allt það góða sem þau
gerðu mér og fjölskyldu minni því
það var og er ómetanlegt okkur öll-
um. Elsku Leifa mín, ég votta þér og
fjölskyldu þinni mína dýpstu samúð
en veit að minningarnar um góðan
dreng munu ylja ykkur um ókomna
framtíð.
Hafsteinn G. Guðfinnsson.
Elsku Mannsi, kallið er komið, þú
greindist með illvígan sjúkdóm en
tókst á því með æðruleysi og hóg-
værð eins og við var að búast af þér
sem barst tilfinningar þínar mest
með sjálfum þér.
Ég var ekki há í loftinu, sjö ára
skotta úr Sandgerði, fór ég mína
fyrstu ferð með Jónu frænku til
Vestmannaeyja með Herjólfi og
tókst þú ávallt jafn vel á móti mér.
Við vorum í símasambandi, við Jóna
frænka, en eftir lát hennar urðum
við mjög náin og var oft mikið hlegið.
Þú varst handverksmaður mikill og
mjög fróður og víðlesinn og var mjög
gaman að hlusta á þig.
Heimsóknin til þín í sumar með
barnabörnin mín var yndislegur tími
þú stóðst á bryggjunni með fallega
brosið þitt, þú lagðir hart að þér að
börnin upplifðu að fá að sleppa pysj-
um við vorum svo heppin að sá tími
var í hámarki á meðan dvöl okkar
stóð. Allt í einu var hugur minn kom-
in í fortíðina þegar þú fórst með mig
og Sigga bróður og leyfðir okkur að
sleppa pysjum, við vorum ekki vön
þessu og er til mynd af okkur með
frosið bros haldandi á pysju. Myndin
rifjar alltaf upp fyrir mér hvað þú
varst barngóður.
Elsku Mannsi, ég þakka þér fyrir
yndislegar samverustundir og þú átt
alltaf stórt pláss í hjarta mínu.
Elsku Leifa frænka og Höskuldur
þið hugsuðuð ávallt svo vel um for-
eldra ykkar. Guð launi ykkur ávallt
elskurnar mínar, megi guð styrkja á
erfiðum tíma.
Ykkar frænka
Helga Sigurðardóttir.
GUÐMUNDUR
ÁRMANN
BÖÐVARSSON