Morgunblaðið - 12.12.2006, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 2006 17
MENNING
AÐVENTAN og jólin skapa bæði
tónlistarunnendum og tónlistarfólki
óhemju fjölda tækifæra til að fara á
fund tónlistargyðjunnar því feikna
mikill fjársjóður tónlistar hefur orð-
ið til í gegnum aldirnar til heiðurs
„lávarði heimsins“. Í þessum fjár-
sjóði kennir mismunandi djásna og
er verðmæti þeirra háð bæði smekk
og skoðun þeirra sem hlusta eða
flytja. Þegar ég sem ungur maður
upplifði aðventutímann í Austurríki
þá fannst mér að sá tími ætti að vera
bundinn lágstemmdri, einlægri en
eftirvæntingarfullri stemmingu í
samræmi við komu Hans, sem kom í
heiminn á hljóðlátan hátt. Nú er ég
fyrir löngu farinn að taka fullan þátt
í gassaganginum og hraðanum sem
er undanfari jólanna hjá okkur, en
sakna stundum hins hljóðláta og ein-
læga undirbúnings þeirra á aðvent-
unni.
Sinfóníuhljómsveit Norðurlands
hefur í mörg ár lagt sitt af mörkum
til undirbúnings jólastemming-
arinnar með sérstökum aðventu- og
jólatónleikum um þetta leyti árs.
Að þessu sinni kom íþróttafélagið
Þór í annað skipti að framkvæmd-
inni en að loknum tónleikum gafst
fólki sem það kaus að setjast við
nægtaborð að dönskum „julefru-
kost“-sið.
Þetta virtist fólk kunna að meta
því mikill fjöldi sótti þessa aðventu-
veislu og segir mér svo hugur um að
einhverjum þyki þessi hátíð mik-
ilvægur þáttur í jólaundirbún-
ingnum. Mikið þarf að hafa við til að
breyta íþróttahúsinu í tónleika- og
veislusal. Mér skilst að hljóðkerfið
þurfi að leigja að sunnan með manni
og mús og sé það það besta sem völ
sé á. Það kom líka fram í hressilegri
og stórfallegri jólalagasyrpu Leroy
Anderson í upphafi að „hljóðið“ var
mjög fínt og vandað og gerði öllum
hljóðfærum góð skil. Í skemmtilegri
útsetningu Guðmundar Óla á bæði
íslenska þjóðlaginu „Það á að gefa...“
og samnefndu lagi Jórunnar Viðar
fyrir karlakór og hljómsveit barst
mér hvert einasta orð skýrt til eyrna
af vörum Karlakórs Dalvíkur, sem
skilaði öllum sínum söng með mikilli
prýði. Auk framburðarins var radd-
blær, túlkun og styrkleikabreyt-
ingar í söng kórsins í mjög góðu lagi.
Þessi útsetning Guðmundar Óla
ásamt reyndar öðrum útsetningnum
sameinar það að draga fram sér-
stakan blæ og eiginleika hljóðfæra
og undirstrika jafnframt stemmn-
ingu ljóðs og lags, hvort sem er í
galsa eða trega. Í verki Prokofieffs
úr Troika fannst mér hljómsveitin
ekki ná sér á strik í byrjun og
samstillingin var þó komin er á leið.
Síðar í fjórum þáttum úr Hnotu-
brjótnum eftir Tchaikovsky var
öruggur og skemmtilegur leikur í
fyrirrúmi.
Einsöngvararnir voru magnaðir.
Hulda Björk flutti fyrst lag Áskels
Jónssonar við Betlehemsstjörnuna
ljóð Úlfs Ragnarssonar ásamt
hljómsveitinni og það gerði hún óað-
finnanlega af sannri tilfinningu þar
sem hver tónn tindraði. Hulda Björk
frumflutti Ave Maríu, lag Gunnars
Þórðarsonar, með glæsibrag en
Gunnar hafði nýverið útsett lagið
fyrir hljómsveitina. Þetta er mikið
lag, en að mínu mati of dramatískt
fyrir þennan texta. Ólafur Kjartan
hefur ótrúlega mikla rödd og stórt
raddsvið. Það fór vel á því að hann
heiðraði afa sinn og ömmu með
glæsilegum flutningi á lagi afa síns,
Jóns Sigurðssonar, við ljóð ömmu
sinnar, Jóhönnu, með heitinu „Jólin,
jólin allsstaðar“. Annars var kór-
ónan á söng Ólafs flutningur hans á
Kvöldstjörnunni úr óperunni Lo-
hengrin eftir Richard Wagner. Þar
kom flest fram sem frábæran bary-
tónsöng prýðir og leikur hljómsveit-
arinnar var einnig í sérflokki. Ég var
ekki nógu sáttur við samhljóm radda
þeirra Huldu Bjarkar og Ólafs í
„Hvít jól“ og einnig í „Ave Maria“
Schuberts. Hvort það var tækjum
eða formgerð radda þeirra um að
kenna veit ég ekki. En í síðustu lög-
unum „Helga nótt“ eftir Adams og í
laginu „Frá ljósanna hásal...“ náði
samsöngur bæði þeirra, kórs og
hljómsveitar fullkominni samstill-
ingu og stemmingin í höllinni varð
rafmögnuð. Það fór vel á því að enda
á glæsiflutningi á hinu gamla kynn-
ingarlagi fréttaþátta „gömlu og góðu
gufunnar“ „Sleðaferðinni“ eftir
Leroy Anderson.
En hinn ágæti og skemmtilegi
kynnir tónleikanna, Margrét Blön-
dal, sagði réttilega að miðað við
þessar frábæru viðtökur mætti
reikna með framhaldi að ári liðnu.
Aðventutónleikar Sinfóníu-
hljómsveitar Norðurlands
TÓNLIST
Íþróttahöllinni á Akureyri
Flytjendur: Sinfóníuhljómsveit Norður-
lands, Karlakór Dalvíkur, Hulda Björk
Garðarsdóttir, sópran, Ólafur Kjartan Sig-
urðsson, barítón.
Kynnir: Margrét Blöndal.
Konsertmeistari:Gréta Guðnadóttir.
Stjórnandi: Guðmundur Óli Guðmunds-
son. Tónlist eftir: Leroy Anderson, Jót-
unni Viðar, Prokofieff, Áskel Jónsson, Jón
Sigurðsson, Autry, Ingibjörgu Þorbergs-
dóttur, Irving Berlin, Tchaikovsky, Wag-
ner, Gunnar Þórðarson, William J. Kirk-
patrick, Franz Schubert, Adolphe Adams
og John F. Wade. Útsetningar eftir Guð-
mund Óla Gunnarsson o.fl.
Laugardaginn 9. desember 2006, kl. 18.
Aðventutónleikar Sinfóníuhljómsveitar
Norðurlands
Jón Hlöðver Áskelsson
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Sinfóníuhljómsveit Norðurlands Hefur í mörg ár lagt sitt af mörkum til
undirbúnings jólastemningarinnar með aðventu- og jólatónleikum.
Eftir Ingveldi Geirsdóttur
ingveldur@mbl.is
„ÉG NAUT þessara þriggja mín-
útna sem dansinn stóð yfir til hins
ýtrasta,“ segir Hlín Diego Hjálm-
arsdóttir sem dansaði við afhend-
ingu Nóbelsverðlaunanna í Svíþjóð
á sunnudaginn, en hún hefur sein-
ustu þrjú ár starfað með hinum
virta Cullberg-ballett í Svíþjóð.
„Þrátt fyrir stressið gekk allt frá-
bærlega og að dansa fyrir allan
þennan fjölda var stórkostlegt.
Áætlað er að 1,2 milljónir Svía hafi
fylgst með athöfninni í beinni út-
sendingu í sænska sjónvarpinu. Í
salnum voru síðan 1.300 manns og
þar af sænska konungsfjölskyldan.
Á balli eftir athöfnina fengum við
mjög góð viðbrögð við dansinum,“
segir Hlín sem mun ekki gleyma
þessari reynslu í bráð.
Dansverkið var samið sérstaklega
fyrir Nóbelsverðlaunahátíðina af
Johan Inger listrænum stjórnanda
Cullberg-ballett-
sins.
„Verkið er til-
finningaríkt og
fallegt, við vorum
tvö sem dönsuð-
um, ég og Jer-
maine Spivey.“
Aðspurð hvort
þau sýni dans-
verkið aftur segir
Hlín það vel geta
gerst. „Í febrúar verður Cullberg-
ballettinn fjörutíu ára og var áætlað
að sýna það aftur þá, en það verður
líklega ekki úr því fyrr en seinna á
árinu.“
Hlín segir það mikinn heiður fyr-
ir sig að hafa verið valin til að dansa
við Nóbelsverðlaunahátíðina.
„Inger bauð mér að dansa þetta
hlutverk fyrir nokkru síðan og það
var leyndarmál þangað til þremur
dögum fyrir Nóbelsverðlaunaaf-
hendinguna. Við þurftum meira að
segja að æfa í laumi,“ segir hún.
Hlín fluttist til Svíþjóðar sextán
ára til að læra hjá Sænska ball-
ettskólanum. Eftir námið dansaði
hún með Íslenska dansflokknum í
tvö ár. Síðan lá leið hennar til Aust-
urríkis og Þýskalands og fyrir
þremur árum flutti hún aftur til Sví-
þjóðar þegar hún fékk stöðuna við
Cullberg-ballettinn.
„Þetta er einn besti nútímadans-
flokkur í heimi og það er mjög erfitt
að fá stöðu hjá honum. Það var
samt draumur minn frá barnæsku
og hann rættist,“ segir Hlín sem er
fyrsti Íslendingurinn til að dansa
með flokknum. Hjá Cullberg-ball-
ettinum starfa tuttugu dansarar og
fékk Hlín nýlega fastráðningu.
„Einu sinni á ári fer maður á fund
og fær að vita hvort maður er ráð-
inn í einhvern tíma áfram eða rek-
inn en í ár var mér boðin fastráðn-
ing sem þýðir að ég er á föstum
samningi til fertugs,“ segir Hlín
sem má vera í skýjunum yfir vel-
gengni sinni.
Dansaði á Nóbelsverð-
launaafhendingunni
Ánægð Hlín segir dansinn á Nóbelsverðlaunaafhendingunni hafa gengið
vel þrátt fyrir stressið, en um 1,2 milljónir Svía fylgdust með athöfninni.
Hlín Diego
Hjálmarsdóttir
- fyrsta flokks. Stór orð sem reynslan réttlætir.
Hátúni 6a . 105 Reykjavík . Sími 552 4420 . www.fonix.is
Nilfisk ryksugurnar þekkja allir enda hafa þær þjónað
Íslendingum í yfir 70 ár.
Nilfisk ryksugurnar eru sérlega hljóðlátar.
Þær eru búnar fullkomnu síunarkerfi sem fangar ofnæmisvaka.
Þær eru sterkbyggðar og léttar og búa yfir miklum sogkrafti.
Komdu í Fönix og sjáðu úrvalið og gæðin með eigin augum.
Hreint út sagt,
frábærar ryksugur!
�
��
�
��
�
��
��
�
��
�
�
���
�
�
�
�
�
Ryksugur