Morgunblaðið - 12.12.2006, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Stefán VigfúsÞorsteinsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 26.
júní 1928. Hann lést
á gjörgæsludeild
LSH í Fossvogi
mánudaginn 4. des-
ember síðastliðinn.
Stefán var sonur
hjónanna Ingigerð-
ar Jóhannsdóttur, f.
6. september 1902,
d. 10. desember
1993, og Þorsteins
Þ. Víglundssonar,
skóla- og sparisjóðsstjóra í Vest-
mannaeyjum, f. 19. október 1899,
d. 3. september 1984. Systkini
Stefáns eru Kristín Sigríður, f.
1930, Víglundur Þór, f. 1934, og
Inga Dóra, f. 1946.
Eiginkona Stefáns er Erla Guð-
mundsdóttir tækniteiknari, f. 19.
febrúar 1929. Hún er dóttir
hjónanna Guðmundar Vigfús-
sonar, skipstjóra og útgerð-
armanns frá Holti í Vest-
mannaeyjum, og konu hans
Stefaníu Guðrúnar Einarsdóttur.
Erla var alin upp hjá móðursystur
sinni Guðbjörgu Einarsdóttur og
manni hennar Helga Þórarinssyni
úr Hafnarfirði. Börn Stefáns og
Erlu eru: 1) Guðný kennari, f. 14.
nóvember 1950, d. 4. mars 1997.
Hún var gift Magnúsi Hjörleifs-
syni ljósmyndara og á með honum
þrjú börn: a) Erla, f. 1969, gift Sig-
urði Óla Sigurðssyni. Börn þeirra
Stefán ólst upp í Vestmanna-
eyjum, lauk gagnfræðaprófi frá
Gagnfræðaskóla Vestmannaeyja.
Hann nam rafvirkjun í Hafnarfirði
og hlaut meistararéttindi. Stund-
aði framhaldsnám í rafmagns-
iðnfræði við Vélskólann í Reykja-
vík og lauk þaðan prófi 1952.
Hlaut kennararéttindi frá Kenn-
araskóla Íslands 1982. Hann var
rafmagnseftirlitsmaður hjá Raf-
veitu Hafnarfjarðar frá 1953–73.
Kennari við Iðnskóla Hafn-
arfjarðar frá 1976–94. Starfrækti
sína eigin teiknistofu við raflagna-
hönnun. Um árabil vann hann við
sjúkraflutninga og var starfs-
maður Slökkviliðs Hafnarfjarðar.
Iðnfulltrúi fyrir Hafnarfjörð var
hann frá 1989–2000. Stefán var
virkur í félagsstörfum, stóð að
stofnun Framsóknarfélags Hafn-
arfjarðar 1949, var formaður þess
um skeið og formaður full-
trúaráðsins. Hann var formaður
rafveitunefndar og brunamála-
nefndar Hafnarfjarðar um hríð,
sat í skipulagsnefnd og barna-
verndarnefnd. Hann var formaður
Landssamtaka rafmagnseftirlits-
manna, sat í stjórn Iðnaðarmanna-
félags Hafnarfjarðar og var for-
maður stjórnar þess í nokkur ár.
Hann söng með karlakórnum
Þröstum í mörg ár ásamt fleiri
kórum. Öll sín fullorðinsár hefur
Stefán búið í Hafnarfirði.
Útför Stefáns verður gerð frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
eru Magnús Óli, Dag-
ur Óli og Guðrún
Edda. b) Ari, f. 1977,
í sambúð með Auði
Karitas Ásgeirs-
dóttur. Ari á tvö
börn, Sverri Anton
og Guðnýju Gabríelu.
c) Silja, f. 1983, í sam-
búð með Sigurði
Pálma Sveinbjörns-
syni. 2) Inga Þóra
leikskólakennari, f.
16. maí 1955. Sonur
hennar og Guð-
mundar G. Sveins-
sonar er Stefán Freyr, f. 1977. 3)
Helga Björg lífeindafræðingur, f.
29. júlí 1960. Maður hennar er
Rögnvaldur Guðmundsson ferða-
málafræðingur. Börn þeirra eru:
a) Guðmundur Vignir, f. 1983, í
sambúð með Margréti Arn-
ardóttur, b) Hjálmar Helgi, f.
1985, c) Margrét Lára, f. 1989, d)
Erla Rut, f. 1993, e) Guðný Björg,
f. 1998, og f) Áslaug Rún, f. 2002.
4) Elfa tómstundafræðingur, f. 1.
mars 1962, gift Haraldi J. Bald-
urssyni tæknifræðingi. Börn
þeirra eru: a) Edda Karen, f. 1981,
í sambúð með Þórði Bjarnasyni, b)
Hjördís, f. 1984, c) Andri, f. 1986,
og d) Ylfa, f. 2002. 5) Víðir raf-
magnsverkfræðingur og kennari,
f. d. 18. ágúst 1964, kvæntur Elínu
Rögnu Sigurðardóttur snyrtifræð-
ingi. Börn þeirra eru a) Helga Sif,
f. 1987, b) Stefán Már, f. 1988, og
c) Gígja, f. 1994.
Á einu augabragði tók tilveran
kollsteypu hjá okkur systrunum.
Pabbi var kallaður til annarra verk-
efna. Við sitjum agndofa og minning-
arnar sækja á hugann.
Litlar manneskjur eiga bágt, gott
að leita skjóls í fangi pabba. Hend-
urnar hans voru líka svo undur hlýj-
ar.
– Pabbi að byggja húsið uppi á
hrauni, Inga skottast með og fær að
halda að hún sé byggingameistarinn.
Pabbi sannfærði Helgu um að hún
hefði hjálpað mikið til í maganum á
mömmu.
Matarborðið, yngstu meðlimir
fjölskyldunnar áttu sitt sæti við hlið
pabba.
– Uss! ekki hafa of hátt það eru
fréttir í útvarpinu. Pabbi, hvernig
kemst maðurinn fyrir inni í útvarp-
inu?
„Elskið þið friðinn og strjúkið þið
kviðinn.“
– Úps! Elfa, eina ferðina enn á
slysavarðstofuna. Mjúkur og hugg-
andi faðmur pabba.
– Yndisleg minning, litlir fætur
dansa á fótunum hans pabba og hann
brosir allan hringinn. Pabbi okkar er
fallegasti pabbi í heimi.
– Pabbi minn er stór og sterkur,
hann keyrir sjúkrabílinn, tekur á
móti börnum og slekkur elda í brenn-
andi húsum.
– Rafmagnslaust í bænum. Pabbi
fer af stað og bjargar málunum. –
Pabbi og mamma að hafa sig til í
danstíma. Þau þurfa að æfa sporin og
lítil augu horfa dáleidd á.
– Pabbi og mamma prúðbúin á leið
á árshátíð. Fallegt par.
– Nú er gaman, dansað og sungið
með pabba á gamlárskvöld.
Pabbi var kennari af Guðs náð, litl-
ar manneskjur voru ómissandi að-
stoðarmenn við að draga í rafmagn,
skrúfa saman lampa, rétta nagla og
gera við reiðhjól.
Unglingsárin með tilheyrandi
brölti hjá sumum. Pabbi botnar lítið í
sínu fólki en er þó alltaf til staðar.
„Er þetta nú móðins?“
– Pabbi glæsilegur að syngja með
kórunum sínum. Elfa og pabbi að
pukra úti í horni með nóturnar sínar,
einn og einn tónn heyrist.
– Pabbi sýnir börnum okkar sömu
hlýju og umhyggju og við nutum í
bernsku.
– Hvíta tjaldið, hústjaldið, tjald-
vagninn, húsbíllinn og sumarbústað-
urinn. Öll yndislegu ferðalögin.
Pabbi í essinu sínu með allan hópinn
sinn. – Pabbi-afi alltaf til í að sprella.
Margir leiksigrar, Lilli litli, jóla-
sveinn, brúðarmær, tré í skógi, að-
stoðarmaður „Silvíu Nætur“.
– Pabbi-afi með túberað hár, tík-
arspena, spennur, hárkollur, þol-
inmóðasta fyrirsætan fyrir litlar
hendur. Enn nær brosið hans afa all-
an hringinn.
– Húsbyggingar, pípulagnir, máln-
ingarvinna, raflagnir, bíllinn bilaður,
pabbi þúsundþjalasmiðurinn kallað-
ur til. Alltaf að dytta að.
– Búseta erlendis. Pabbi og
mamma hugsa um sína og koma
gjarnan í heimsókn.
– Pabbi situr við dánarbeð Guð-
nýjar systur, honum er brugðið. Það
á enginn að þurfa að horfa á barnið
sitt deyja. Lífssýn pabba breytist.
Pabbi í hjartaaðgerð, okkur er
mikið brugðið. Aldrei séð pabba í
rúminu um miðjan dag.
– Uss-uss fréttir í sjónvarpinu, út-
varpinu og hinu sjónvarpinu, margar
rásir í gangi í einu. Hvað ertu eig-
inlega með mörg eyru pabbi? – Pabbi
og mamma flytja eftir fjörutíu og
fimm ár í fallegu íbúðina sína þar
sem þau ætla að eyða ævikvöldinu
saman.
– Pabbi og mamma eignast sælu-
reit. Súmarbústaður í Úthlíð með út-
sýni yfir Suðurlandsundirlendið.
Pabbi alsæll.
– Draumurinn að smíða dúkkuhús
næsta sumar.
Elsku pabbi. Við erum þakklátar
fyrir allar góðu minningarnar sem
við eigum um þig. Þær munu ylja
okkur í framtíðinni. Það er okkur
huggun harmi gegn að vita af ykkur
saman þér og Guðnýju systur nú
þegar jólahátíðin nálgast.
Elsku mamma, missir þinn er mik-
ill. Þú ert hetjan okkar og við viljum
gæta þín.
Inga Þóra, Helga Björg og Elfa.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Skjótt kom kallið, svo skjótt að
erfitt er að trúa því að pabbi sé ekki
lengur meðal okkar. Hann var á
venjulegri morgungöngu, sem hann
nýtti til að styrkja sál og líkama, er
hann féll um koll svo harkalega að
hann missti fljótt meðvitund. Hann
lést síðar sama dag af völdum heila-
blæðinga. Við feðgarnir höfðum af-
ráðið að hittast seinna þennan dag til
að setja upp ljós. Ljósið hafði verið
valið af kostgæfni og var síðasta ljós-
ið sem átti að setja upp í nýju íbúð-
inni á Herjólfsgötunni. Verkið var
það vel undirbúið af hans hálfu að
það litla sem ég þurfti að gera var að
fara upp í stiga og tengja ljósið. En
svona var hann pabbi, vildi ekki láta
hafa neitt fyrir sér, heldur vann allt í
haginn fyrir aðra. Alltaf kom hann
þegar með þurfti, gaf ráð sem ávallt
reyndust þau réttu og rétti síðan
fram sína fórnfúsu hjálparhönd.
Hvort heldur það var við vinnu við
innréttingar á íbúð minni eða núna
síðast við smíði sólpalls, alltaf gerði
kunnátta hans útslagið. Í hvert sinn
dró hann sig til baka á hárréttu
augnabliki, þegar hann var þess full-
viss að kunnátta mín nægði til að
klára verkið með sóma og fyndist
sem ég einn og ólastaður hefði unnið
verkið.
Pabbi var af þeirri kynslóð, sem
ásamt undangengnum kynslóðum
lagði grunninn að því þjóðfélagi alls-
nægta sem Ísland er í dag. Hans
kynslóð hafði lag á að nýta alla hluti.
Hann geymdi hluti vitandi að sá tími
kæmi að not mætti hafa af þeim. Oft
og iðulega var hægt ganga að þessu
safni, t.d. finna festingar og skrúf-
bolta sem pössuðu akkúrat í það sem
vantaði.
Pabbi ólst upp í Vestmannaeyjum
til 19 ára aldurs, er hann fór að heim-
an til náms. Hafnarfjörður varð fyrir
valinu. Þar hóf hann nám í rafvirkjun
og þar lágu leiðir þeirra móður minn-
ar fyrst saman fyrir alvöru. Augu
þeirra höfðu mæst fyrr, er hún fór
skömmu áður í bekkjarferð til Vest-
mannaeyja, hún var þá nemandi í
Kvennaskólanum. Þau urðu sam-
rýnd hjón sem máttu vart hvort af
öðru sjá, byggðu sér hús við Arnar-
hraun þar sem þau bjuggu lengst af.
Þau bjuggu við barnalán, eignuðust
fimm börn og fjölda barnabarna.
Alltaf kunni hann best við sig um-
kringdur barnabörnunum.
Sárt er að kveðja þig pabbi minn,
en minningin um traustan og hjálp-
fúsan föður veitir huggun harmi
gegn.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Þinn sonur
Víðir.
Tíminn líður ógnarhratt. Fyrir
tæpum 10 árum missti ég eiginkonu
mína Guðnýju úr krabbameini.
Smátt og smátt læknar tíminn þau
sár sem ástvinamissir skilur eftir.
Hinn 4. desember síðastliðinn lést á
gjörgæsludeild Borgarspítalans
tengdafaðir minn Stefán V. Þor-
steinsson.
Eldsnöggt renna bjartar endur-
minningar í gegnum hugann um
samband Stefáns við fjölskyldu sína
og vini. Alltaf hafði hann tíma til að
veita okkur Guðnýju aðstoð og góð
ráð sem ungu fólki var ómetanlegt.
Stefán var mikill fjölskyldumaður
og sinnti fjölskyldunni af heilum hug.
Barnabörnin hændust að afa sínum
sem hafði mikla ánægju af þeim alla
tíð. Stefán og Erla höfðu yndi af að
ferðast og njóta náttúrunnar með
börnum sínum og barnabörnum.
Mikil eftirvænting var þegar þau
færðu sig um set frá Arnarhrauninu
þar sem þau höfðu búið í áratugi.
Fyrir ári fluttu þau í glæsilega íbúð
við Herjólfsgötu þar sem útsýnið yfir
hafflötinn gerist ekki fallegra.
Allt hefur sinn gang. Mennirnir
ákveða en Guð einn ræður. Elsku
Erla og börn innilegar samúðar-
kveðjur.
Magnús.
Elskulegi tengdapabbi og vinur.
Þú fórst frá okkur eins og hendi væri
veifað. Engu líkara en það hefði
skyndilega orðið rafmagnslaust í
efra og vantað vanan mann til að
leysa málið. Fæddur Eyjapeyi. Son-
ur umdeilds heiðursborgara Vest-
mannaeyja, margra manna maka, og
konu sem var klettur. Þrjú dugmikil
systkini. Fjallmyndarlegur og hærri
prestinum við fermingu. Að heiman á
stríðsárunum. Rafvirki. Erla varð
þín og er enn. Alltaf saman í Hafn-
arfirði. Á Norðurbraut hjá tengdó.
Byggt á Arnarhrauni og Erla þín
ólétt að þriðja. Unnið myrkra á milli.
Handlaginn. Sjúkraflutningamaður
meðfram. Fimm börn, sautján
barnabörn og fimm barnabarnabörn.
Afi Deddi. Framsóknarmaður af
gamla skólanum. Barngóður. Lengi
hjá Rafveitunni í Hafnarfirði. Stórar
og styrkar hendur. Brosmildur.
Aldrei að trana sér. Áhugasamur
kennari við Iðnskólann í Hafnarfirði.
Okkar kynni hófust 1977. Helga þín
og mín. Frímúrari. Fékkst mig með í
kennsluna 1983. Það var allt til í bíl-
skúrnum. Söngmaður og í Þröstun-
um til dauðadags. Bæði ung í anda.
Dótturmissir þungbær. Undir sjö-
tugt, húsbílatímabil og ferðalög um
landið fagra. Oft tekinn upp hansk-
inn fyrir tengdasoninn í vinnutörn-
um. Útilegur og ættarmót. Í fyrra –
sumarhúsið okkar í Úthlíð. Það var
svo gaman að greiða afa. Og hvernig
hann hló og brosti hringinn. Afi að
leika tré í Rauðhettu. Nýleg enda-
stöð í glæsilegu húsi við Herjólfs-
götu. Hvatamaður að því verki.
Hjálpsamur. Góður vinur. „Mikið er
gaman að vera með ykkur, alveg
yndislegt.“ Börnin okkar sex. Ávallt
til staðar fyrir sig og sína. Afi með
hárkollu, veski og eyrnalokka. „Þú
ert svo flottur svona afi.“ Allt í
blóma. Utanlandsferðir með Erlu og
vinum. 55 ára brúðkaupsafmæli.
Glæsileg hjón. Nýtt líf. Daglegar
gönguferðir. Áhyggjulaust ævikvöld.
Verðskuldað. En svo – eins og hendi
sé veifað. Eftir sitjum við og Erla
þín. Hún á marga að. Hafðu ekki
áhyggjur.
Elskulegi tengdapabbi og vinur.
Það var yndislegt að vera með þér.
Bið að heilsa öllum sem ég þekki.
Rögnvaldur.
Ég kynntist Stefáni tengdaföður
mínum er við Víðir sonur hans byrj-
uðum saman. Ég naut þeirra sérrétt-
inda að vera eina tengdadóttir Stef-
áns. Frá fyrstu kynnum fannst mér
nærvera hans þægileg. Einn af hans
góðu kostum var hversu einlægan
hug hann bar fyrir annarra hag, allt-
af spurði hann hvernig gengi í lífi og
starfi, hann gaf góð ráð ef með þurfti.
Ávallt var gott að fá hann í heim-
sókn, dásamaði allt sem boðið var
upp á hvort sem það var súpa eða
steik, allt var gott. Þegar við vorum
að byggja var hann ávallt fyrstur
manna að mæta með sín verkfæri og
þótti mér alltaf gaman að því þegar
hann skaust heim og náði í eitthvað
dót úr skúrnum sínum sem við gátum
yfirleitt notað. Bílskúrinn hans var
sem lítil BYKO-verslun, alltaf var
hann með eitthvað sniðugt í poka-
horninu þegar hann kom til baka.
Stefán var traustur maður og aldr-
ei heyrði ég hann tala illa um nokk-
urn mann.
Elsku Stefán, þín verður sárt
saknað.
Þín tengdadóttir.
Elín.
Mig langar að minnast í nokkrum
orðum tengdaföður míns Stefáns V.
Þorsteinssonar sem kvaddi þennan
heim á sviplegan hátt fyrir
skemmstu. Fyrstu kynni mín af Stef-
áni voru væntanlega eins og flestra
sem hitta hann í fyrsta skipti. Hæg-
lát rósemin og þetta öryggi sem frá
honum stafaði er eitthvað sem erfitt
er að lýsa með orðum. Hann var iðn-
aðarmaður að upplagi og verkmaður
góður. Rafmagnsfræðin voru hans
aðalfag og eftir hann liggja ótalin
verk við raflagnir, hönnun og
kennslu við Iðnskólann í Hafnarfirði
til margra ára.
Ég minnist þess er við hjónin
byggðum okkar fyrsta hús að hann
var jafnan mættur fyrstur og dreif
okkur yngra fólkið með sér. Það var
hans líf og yndi að aðstoða aðra í fjöl-
skyldunni ef hann mögulega gat. Ef
eitthvað stóð til þá var hann fyrstur
manna á staðinn og gott ef hann hafði
ekki fundið eitthvað í bílskúrnum
sem kom að góðu gagni við verkið.
Hjálpsemin og dugnaðurinn var hon-
um í blóð borin og það er veganestið
sem hann gaf mér. Að hugsa um fjöl-
skylduna fyrst og fremst og að láta
verkin tala.
Þannig er mín minning um afa
Dedda eins og börnin mín kalla hann,
hann var og verður okkur öllum fyr-
irmynd um ókomna tíð.
Guð blessi þig.
Haraldur J. Baldursson.
Rúsínur, kaffi og bílskúr fullur af
dóti.
Afi var góðmennskan uppmáluð.
Brosið stökk upp á varir hans við
minnsta tilefni og fór aldrei langt.
Hann skammaði aldrei; sat bara og
brosti. Inn á milli skaut hann inn hin-
um sígilda kaffibrandara. Hann
kenndi okkur að smíða, bora, festa og
negla. Var alltaf tilbúinn að koma og
laga það sem laga þurfti heima.
Sveskjugrautur, ab-mjólk og litla
sjónvarpið.
Bestu minningarnar án efa úr felli-
hýsinu smekklega, húsbílnum og frá
Arnarhrauni 36. Úr garðinum með
tjörninni og fossinum. Maður varð
alltaf að passa fótboltann. Þarna
voru verðlaunablóm. Endalausar
ferðir á Sorpu einhverra hluta vegna.
Allar veislurnar og sólskinsdaganir í
sólhúsinu. Alltaf sat hann og brosti.
Útvarpið á hæstu stillingu, amma
og afi hrjótandi í stólunum sínum.
Örlæti og hlýja. Tók mann í bónda-
beygju. Aldrei slapp maður. Enda
var hann sterki og stóri afi. Safnari
af guðsnáð. Það átti að nýta allt.
Hann var alltaf með lykla þegar mað-
ur læsti sig úti. Enda bjuggum við
aldrei langt frá. Þrátt fyrir þráláta
flutninga. Hverfið varð fátækara án
afa.
Leyniherbergið, stóra teikniborð-
ið og kórsöngur.
Sægur af barnabörnum. Það fengu
allir sömu athyglina. Kenndi okkur á
veðrið. Bústaðurinn var í svakalegu
uppáhaldi. Hefði sest þar að hefði
það verið í boði. Takk fyrir minning-
arnar afi. Við erum þakklát fyrir öll
árin sem við fengum með þér. Þú
verður alltaf í huga okkar.
Guðmundur, Hjálmar, Margrét,
Erla, Guðný og Áslaug.
Elsku afi Deddi.
Það kom okkur mikið á óvart að þú
skyldir falla frá svo skyndilega líkt
og raunin varð. Í huga okkar systk-
inanna varst þú órjúfanlegur hluti af
tilverunni. Þú varst alltaf svo rólegur
og brosmildur og ekkert veitti þér
meiri ánægju en að sjá öll afabörnin
þín samankomin, þá brostir þú og
hlýjan skein úr augum þínum. Enda
varst þú alveg ekta afi. Talaðir fal-
lega til okkar og gafst okkur kaffi í
Stefán V. Þorsteinsson