Morgunblaðið - 12.12.2006, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 2006 33
MINNINGAR
✝ Guðjón Guð-mundsson
fæddist í Reykjavík
13. október 1923.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 4.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Hrefna Jóns-
dóttir frá Nýjabæ í
Garði, f. 1. október
1895, d. 14. október
1947, og Guð-
mundur Sigurðsson
frá Akbraut á
Akranesi, f. 24. júlí
1894, d. 2. nóvember 1938.
Systkini Guðjóns sammæðra eru
Hjalti Jónsson, látinn, Sigríður
Jónsdóttir og Haukur Bogason.
Bróðir hans samfeðra er Vilmar.
Guðjón kvæntist hinn 1. júlí
1950 Sjöfn Jóhannesdóttur, f. 31.
mars 1923. Foreldrar hennar
voru Guðmunda Sigurðardóttir,
f. 22. júní 1899, d. 27. júní 1964,
og Jóhannes Sigurðsson, f. 3.
mars 1895, d. 2. maí 1981. Þau
bjuggu á Auðnum á Akranesi.
Börn Guðjóns og Sjafnar eru:
1) Jóhannes, f. 1950, maki Guð-
rún J. Guðmundsdóttir, börn
þeirra eru Gauti, Bjarki og
Helga Sjöfn. 2) Guðmundur, f.
1953, maki Ólöf Ásta Guðmunds-
dóttir, börn þeirra eru Vala,
Stefán og Sölvi. Sonur Guð-
mundar og Bjarkar Kristjáns-
dóttur er Guðjón. 3) Hrefna, f.
1962, sambýlismaður Sigurður
Sigurðsson. Sonur Hrefnu og
Valgeirs Barðason-
ar er Valgeir Valdi.
Börn Sigurðar eru
Hallur Þór, Sig-
urður Valur, Sól-
veig og Heiðrún
Anna.
Guðjón ólst upp í
Hafnarfirði til 15
ára aldurs. Hann
stundaði nám við
Héraðsskólann á
Reykjum í Hrúta-
firði, lærði vél-
virkjun á Akranesi
hjá Þorgeiri og Ell-
erti hf. og tók eftir það vél-
stjórapróf og lærði síðar renni-
smíði. Hann starfaði fyrst hjá
Þorgeiri og Ellerti hf. og síðar
sem verkstjóri á vélaverkstæði
Sementsverksmiðju ríkisins og
síðar hjá Vélsmiðju Síldar- og
fiskimjölsverksmiðjunnar. Eftir
það var hann í allmörg ár sjálf-
stætt starfandi vélvirki. Þegar
dvalarheimilið Höfði var byggt
var hann eftirlitsmaður bygg-
ingarframkvæmda en síðustu
starfsárin var hann rennismiður
á vélaverkstæði Sementsverk-
smiðju ríkisins. Af og til á sjö-
unda áratugnum var hann vél-
stjóri á flutningaskipum. Sjöfn
og Guðjón bjuggu lengst af á
Stekkjarholti 5 á Akranesi en
síðasta eitt og hálfa árið dvöldu
þau á dvalarheimilinu Höfða.
Útför Guðjóns verður gerð frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Genginn er góður maður, hann
Guðjón tengdafaðir minn.
Traustur, tryggur, heiðarlegur,
hjálpsamur, samviskusamur, vinnu-
samur; allt eru þetta lýsingarorð
sem vel gátu átt við hann Guðjón.
Leitun var að duglegri manni, man
ég það að þegar ég tók fyrst að venja
komur mínar á heimili þeirra Guð-
jóns og Sjafnar fyrir þrjátíu og fimm
árum vakti það mikla athygli mína
og aðdáun að Guðjón var hreinlega
alltaf vinnandi. Eftir langan vinnu-
dag fór hann beint í kjallarann eða
bílskúrinn, skaust aðeins upp í
kvöldmat og horfði á fréttirnar en
mátti svo ekki vera að þessu hangsi
lengur! Eiginlega brá mér hálfpart-
inn í brún þegar ég sá hann í fyrsta
sinn uppáklæddan á jólunum, hafði
þá verið heimagangur í Stekkjar-
holtinu í tæpt ár en aldrei séð hann
öðruvísi en í vinnugallanum.
Það er ekki nóg með að Guðjón
væri dugnaðarforkur, hann var
sannkallaður þúsundþjalasmiður og
lék hreinlega allt í höndum hans sem
hann kom nálægt, allt frá bílavið-
gerðum og pípulögnum til þess að
renna smæstu varahluti í flókin
augnlækningatæki. Þegar við hjónin
vorum að byrja í hestamennsku af al-
vöru fyrir tuttugu árum eða svo
barst það í tal að gott væri nú að eiga
hestakerru.
Ekki fannst Guðjóni það mikið
mál, sá gamli settist samstundis nið-
ur og hannaði og teiknaði hestakerru
af flottustu gerð. Síðan safnaði hann
í hana efni og smíðaði sjálfur frá
grunni, var hún með sérhannaðan
búnað að framan svo hestarnir gætu
gengið beint út í stað þess að bakka
og dempara og gorma úr Skoda svo
kerran yrði nógu þýð fyrir hestana.
Fyrir barnabörn Guðjóns og
Sjafnar var kjallarinn í Stekkjó
sannkallaður ævintýraheimur. Þar
fyrirfundust öll þau verkfæri sem
nöfnum tjáir að nefna, allt frá tveim-
ur eða þremur rennibekkjum niður í
nokkra tugi af þjölum af mismunandi
gerð. Þarna fengu lítil kríli sína
fyrstu kennslustund í því að negla
nagla og saga spýtur, en ennþá mik-
ilvægari var þó áreiðanlega sá lær-
dómur sem þau drógu af því að um-
gangast afa sinn og drekka í sig hans
óbilandi réttlætiskennd og sam-
viskusemi. Ekki spillti svo að vita af
nýbökuðum pönnukökum og öðru
góðgæti uppi í eldhúsi hjá ömmu
þegar verkstæðisvinnan fór að verða
lýjandi! Síðustu árin hafði heilsu
Guðjóns hrakað nokkuð og síðastlið-
ið ár dvöldu þau hjónin á dvalar-
heimilinu Höfða við góðan aðbúnað.
Fékk hann friðsælt andlát eftir
þriggja vikna dvöl á Sjúkrahúsi
Akraness. Á starfsfólk sjúkrahúss-
ins svo og starfsfólk á Höfða miklar
þakkir skildar fyrir góða hjúkrun og
umönnun síðasta spölinn.
Með þessum kveðjuorðum vil ég
þakka tengdaföður mínum fyrir
samfylgdina, hans er sárt saknað en
ljúfar minningar munu ylja þeim
sem eftir lifa um ókomin ár.
Guðrún J. Guðmundsdóttir.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
(Davíð Stefánsson)
Nú er lífsgöngu elskulegs tengda-
föður míns lokið. Ég er búin að vera
honum samferða í gegnum lífið í tæp
30 ár. Alltaf traustur, alltaf hlýr og
nú síðustu árin eftir að hann hætti að
vinna, þá jókst glettnin í augnaráði
hans og hann var oftar með spaugs-
yrði á vör. Jafnvel þessa síðustu
daga hans þá spaugaði hann og gerði
að gamni sínu. Þannig minnast börn-
in mín hans og þannig vil ég minnast
hans. Í síðasta skiptið sem ég kom til
hans þá tók hann um hendur mínar
til að hlýja þeim og setti undir vanga
sinn. Hann var orðinn það þrotinn að
kröftum að hann mátti vart mæla en
umhyggja hans var söm gagnvart
mér.
Ég mun sakna hans en það er
huggun harmi gegn að hann fékk að
fara með reisn.
Guð blessi minningu mæts manns.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Ólöf Guðmundsdóttir.
Í hjörtum okkar togast á sorg og
léttir eftir andlát afa. Hann skipaði
staðfastan punkt í lífi okkar allra og
hans verður saknað og minnst með
hlýju. Langt er um liðið síðan fyrst
birti af degi. Afi átti langa og góða
ævi en rökkrið að kvöldi dags var
honum að mörgu leyti erfitt og var
hann því sennilega svefninum feginn
þegar nóttin eilífa lagðist yfir.
Minningin um afa verður alltaf
tengd kjallaranum í Stekkjó. Þar
stendur hann okkur skýrt fyrir hug-
skotssjónum í smíðasloppnum sín-
um, ýmist að laga eitthvað sem úr
lagi hafði gengið eða setja saman
eitthvað glænýtt úr gömlu. Hann afi
var sannkallaður þúsundþjalasmiður
sem gat komið hvaða skrapatóli sem
var í lag og fann hann oft snjallar
lausnir á erfiðum málum. Við krakk-
arnir vorum ávallt velkomnir niður í
höllina hans að smíða og þótti honum
gaman að segja okkur til og kenna.
Afi lagði mikið upp úr góðri um-
gengni og þótt hann hafi verið ljúf-
menni mikið þá átti hann það til að
skipta skapi á örskotsstundu ef hon-
um mislíkaði eitthvað, til að mynda
slæm meðferð verkfæra. Eitt er víst
og það er að maður vissi alltaf hvar
maður hafði hann afa.
Afi hefur gert margt sniðugt fyrir
okkur í gegnum árin og ósjaldan höf-
um við fengið að njóta góðs af hand-
lagni hans. Iðulega var afi mættur til
að laga það sem úrskeiðis fór á heim-
ilum okkar, allt frá biluðum hjólum
til stíflaðra ofna. Minnisstæð er for-
láta hjólakerra sem hann smíðaði til
þess að auðvelda barnapössun okkar
eldri á þeim yngri. Sömuleiðis má
nefna ístöð í barnastærð sem og
tækjabúnað sem gerir fötluðum
kleift að keyra bíl.
Hann afi vann mikið um ævina en
ekki naut hann mikilla efnislegra
auðæfa. Hann var ekki mikill við-
skiptamaður í sér því flest gerði
hann fyrir lítinn eða engan pening
þótt um utanaðkomandi aðila væri að
ræða. Slík var góðmennska hans.
Hann var mikill reglumaður og var
mikið í mun að koma þeim skila-
boðum til okkar sem úr grasi vorum
að vaxa að standa í skilum og steypa
okkur ekki í skuldir. Það er lærdóm-
ur sem við munum búa að og mun
hjálpa okkur á tímum topplána og
gylliboða.
Dýravinur var afi þótt hann hafi
sjálfur átt fá gæludýr. Mikil vinátta
tókst til dæmis á milli hans og tík-
arinnar Perlu sem sótti mikið í fé-
lagsskap hans. Þannig var nefnilega
mál með vexti að afi vorkenndi hund-
inum og laumaði því oftar en ekki
góðum bita að hvutta. Var því
margra mánaða uppeldisþjálfun
hundsins sem að engu orðin eftir fá-
einar kvöldstundir með afa.
Margar góðar minningar tengjast
einnig kaffinu í Stekkjó þar sem
miklar kræsingar voru oft í boði.
Þegar afi var sóttur í kjallarann og
búinn að koma sér fyrir með kaffi-
bollann sinn var hann ávallt í essinu
sínu og lumaði þá oft á ævintýraleg-
um sögum frá sínum yngri árum sem
jafnan voru góðlátlega kryddaðar
okkur til skemmtunar. Ekki var
hann heldur seinn að taka í Rússa ef
á hann var skorað og voru spilin því
oft munduð í eldhúsinu.
Um leið og við kveðjum afa með
þessum hinstu orðum biðjum við Guð
að blessa minningu hans og styðja
við bakið á ömmu okkar.
Barnabörn.
Hann Nonni var í skúrnum. Og
Nonni var í kjallaranum.
Þegar komið var í heimsókn að
Stekkjarholti 5 var ekki alltaf gott að
vita hvort Nonni væri heima, því
hann var hvergi að finna í íbúðinni. Í
eldhúsinu stóð hins vegar Sjöfn –
hún Frænka – og reiddi fram smá-
kökur, kaffi, kandís og nýja sultu-
tertu. En viti menn, þegar minnst
varði heyrðist til Nonna á skörinni,
hann stakk kollinum kankvís inn um
eldhúsdyrnar og var svo sestur hjá
okkur með kaffifantinn.
Þegar við systur vorum litlar héld-
um við raunar að þetta væri vinnan
hans Nonna, að smyrja, logsjóða,
smíða og tálga í skúrnum og kjall-
aranum. Og berjasaftframleiðslan
ævintýralega, þegar hún var og hét,
sýndist fullt hliðarstarf. En Nonni
reyndist á endanum vinna dagvinnu,
eins og aðrir. Það gekk væntanlega
upp vegna þess að í kjallaranum leið
annar tími. Tími fyrir allt, einhvern
veginn. Ef keðja var slitin á reiðhjóli
eða slanga sprungin var farið til
Nonna. Og ef berjatínu vantaði. Eða
kertastjaka. Það er í gegnum hans
óteljandi galdragripi sem við munum
minnast þessa góða manns, því allir
lýsa þeir hugkvæmni hans og hug-
ulsemi. Nonni sóttist ekki eftir
einkaleyfum á uppfinningar sínar,
honum nægði að vita að þær gerðu
vinum og vandamönnum hversdag-
inn auðveldari.
Fallegasti gripurinn af öllum er án
efa fjárhúsið í Betlehem, sem til er í
fáum, dýrmætum eintökum. Esju-
brautin fékk eitt hús og í kyrrð þess
og látleysi kristallast jólaminningar
okkar frá upphafi vega. Húsið er nú
komið norður í land, þar sem það
færir yngstu börnunum gleði, þau
leggjast á handarbökin og stara hug-
fangin á barnið í jötunni.
Í sömu andrá og fjárhúsin hans
Nonna voru dregin fram úr skúrum
og kjöllurum stórfjölskyldunnar í ár,
kvaddi hann sjálfur. Af þeim sökum
verður nú horft á húsin með enn dýr-
ari tilfinningu. Við í fjölskyldu okkar
þökkum honum fyrir að vera okkur
hlýr og góður, við sendum Frænku
og krökkunum öllum samúðarkveðj-
ur, við heiðrum minningu Nonna
hennar Frænku.
Alda og Sigurbjörg.
Guðjón Guðmundsson
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is
Helluhrauni 10, 220 Hf.,
sími 565 2566,
www.englasteinar.is
Englasteinar
Fallegir legsteinar
á góðu verði
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ODDNÝ GÍSLADÓTTIR,
Miðleiti 7,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 29. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar Landa-
kotsspítala fyrir kærleiksríka og líknandi umönnun.
Ýr Logadóttir,
Hrund Logadóttir,
Sigríður Logadóttir, Hilmar Vilhjálmsson,
barnabörn og langömmubarn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BERGÞÓR JÓHANNSSON
grasafræðingur,
lést á hjartadeild Landspítalans við Hringbraut að
morgni sunnudagsins 10. desember.
Dóra Jakobsdóttir,
Kolbrún Bergþórsdóttir,
Brynhildur Bergþórsdóttir, Jens Ingólfsson,
Ásdís Bergþórsdóttir,
Anna Bergþórsdóttir,
Auður Ákadóttir,
Ólafur Ásdísarson.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SNÆBORG J. STEFÁNSDÓTTIR,
Eiðsvallagötu 36,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð laugardaginn 9. desem-
ber.
Bragi Stefánsson,
Helga Sigurlaug Aðalgeirsdóttir, Guðmundur H. Svavarsson,
Allý Halla Aðalgeirsdóttir, Hilmar Brynjólfsson,
Ingibjörg Bragadóttir,
Stefanía Bragadóttir, Gunnar Örn Guðmundsson,
Vala Bragadóttir, Hallur Eyfjörð Þórðarson,
ömmubörn og langömmubarn.