Morgunblaðið - 08.12.2007, Blaðsíða 32

daglegt líf
32 LAUGARDAGUR 8. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
lýsing slæm á fyrr-
greindum vegamótum.
Þótt margt hafi verið
gert til þess að auka ör-
yggi á þessari leið á
meðan framkvæmdir
standa enn yfir hefur
einfaldlega ekki verið
nóg að gert. Sums stað-
ar er lýsing góð, annars
staðar ekki.
Þetta ástand versnar
um allan helming í
rigningu og roki og full
ástæða til að grípa til
frekari aðgerða til þess
að forða slysum þar til
framkvæmdum er end-
anlega lokið.
Þegar tvöföldun Reykjanes-
brautar verður endanlega lokið er
öryggi vegfarenda margfalt betur
tryggt en nú og þá ganga í garð nýir
tímar fyrir þá, sem fara daglega á
milli vegna vinnu sinnar eða annarra
erinda.
En sá tími sem eftir er þangað til
framkvæmdum lýkur er hættulegur
og alveg sérstaklega yfir veturinn.
Sú hætta snýst um skyggni og lýs-
ingu. Það þarf að bæta lýsinguna
strax. Ella geta alvarleg slys orðið.
Þess vegna eru þeir, sem ábyrgð
bera á þessum framkvæmdum
hvattir til þess að bæta úr lýsingunni
og ganga þannig frá vegamótum á
milli tvöfaldrar brautar og einfaldr-
ar að ekki sé hætta á ferðum.
Tvöföldun Reykja-nesbrautar er
mikilvæg framkvæmd
og augljóst af þeim
vegaköflum, sem þegar
hafa verið tvöfaldaðir
hversu mikil breyting
það verður, þegar
framkvæmdum við alla
brautina er lokið og
fólk ekki í lífshættu
dag hvern, sem ekið er
milli höfuðborg-
arsvæðisins og Suð-
urnesja.
En jafnframt er ekki
hægt að loka augunum
fyrir því, að á meðan
þessar framkvæmdir
standa yfir er hætta á ferðum, ekki
sízt yfir dimmasta árstímann.
Skyggni er oft mjög slæmt á þess-
um árstíma, ekki sízt á morgnana,
þegar enn er dimmt og umferðin er
mikil og síðdegis og á kvöldin.
Lýsingin á Reykjanesbraut er yf-
irleitt góð en staðreynd er að þegar
ekið er af tvöfaldri braut yfir á ein-
falda og þar með á móti umferð er
hætta á ferðum. Upplýstar örvar
gera sitt gagn fyrir þá, sem eru í
nokkurri fjarlægð en koma hins veg-
ar að litlu gagni, sem lýsing á þeim
vegamótum, þegar ekið er af tvö-
faldri braut.
Víkverji var þarna á ferð árla
morguns í vikunni og fann mjög fyr-
ir því, hvað skyggni var slæmt og
  

víkverji skrifar | vikverji@mbl.is
Eftir Jóhönnu Ingvarsdóttur
join@mbl.is
L
inda trúði mér fyrir því
að hana langaði í lækna-
nám en það væri dýrt
og engir möguleikar
væru á styrkjum fyrir
fátæka stúlku eins og hana.
Eftir að hafa hugsað málið og rætt
við forsvarsmenn sjálfboðaliða-
samtakanna International Human-
istic Alliance ákvað ég að láta það
verða mitt verkefni að styrkja hana
til náms næstu þrjú árin enda er
Linda eldklár stelpa, sem dreymir
um að verða læknir,“ segir Gígja
Árnadóttir, 65 ára náms- og starfs-
ráðgjafi við Kennaraháskóla Íslands,
sem varð fyrir miklum hughrifum í
ferð, sem hún fór í til Kenýa í sumar.
Lifað af í hörðum heimi
Gígja fór ásamt dóttur sinni Rósu
Hjartardóttur og tíu öðrum Íslend-
ingum til Kenýa þar sem hópurinn
dvaldi í 24 daga. Ferðast var á vegum
sjálfboðaliðasamtakanna Int-
ernational Humanistic Alliance um
þorp og borgir í vesturhluta Kenýa
og meðal annars var stærsta fá-
tækrahverfi Nairóbí sótt heim.
„Þar inni í miðju hverfinu rekur
Mama Lucy, 56 ára gömul átta barna
móðir, skólann Little Bees fyrir
börn. Við þurftum vörð með okkur
inn í hverfið, en þarna var sá stærsti
sorphaugur sem við höfðum augum
litið. Mitt í öllu þessu er Lucy að
rækta maís og hlúa að börnum og
ungum mæðrum. Íslendingar hafa
verið að styrkja börn þarna og vinna
að uppbyggingu á kofunum. Í fyrra
kom upp eldur hjá Lucy með þeim af-
leiðingum að nokkrar skólastofur
eyðilögðust. Þarna sitja börn á gólf-
inu og eru að læra að skrifa og lesa.
Það er alveg ótrúlegt að upplifa hvað
verið er að gera þarna mitt í allri
eymdinni enda er Lucy hreint ótrú-
leg kona,“ segir Gígja.
Þrátt fyrir að hafa sótt sjálfboða-
liðanámskeið hjá Vinum Kenýa á Ís-
landi áður en lagt var í’ann, fengu
þær mæðgur auðvitað hálfgert
menningarsjokk þegar út var komið.
„Við fengum innsýn í þann ömurlega
veruleika, sem margir innfæddir búa
við. Erfitt var að horfa upp á þá
miklu fátækt, sem blasir við og
hvernig alnæmi hefur sett mark sitt
á líf og lífsafkomu þessa fólks, en
sjúkdómurinn hefur náð sums staðar
nánast þurrkað út eina kynslóð þann-
ig að ömmurnar stóðu eftir til að líta
eftir ungviðinu. Einnig var sérstakt
að upplifa það fórnfúsa hjálparstarf,
sem unnið er að á vegum samtakanna
og hvernig margt smátt getur gert
gæfumuninn fyrir svo marga. Við
vorum líka snortnar af gleði og gest-
risni heimamanna því bros skein úr
hverju andliti þrátt fyrir mikla ör-
birgð og það var dansað og sungið
fyrir okkur hvar sem við komum sem
er kannski svar heimamanna við
hörðum heimi til að komast af. Alla-
vega hef ég sjaldan dansað eins mikið
og í þessari ferð,“ segir Gígja, sem
segir ferðina seint gleymast enda sé
þetta í fyrsta sinn sem þær mæðgur
ferðist til svo framandi lands.
Starf Vina Kenýa hér á landi felst í
verkefnum, sem eru unnin í sam-
vinnu við hópa sjálfboðaliða í vest-
urhluta Kenýa, aðallega í Kisumu,
Migori, Nakuru og í höfuðborginni
Nairóbí. Helstu verkefni félagsins
eru fósturbarnaverkefni þar sem
munaðarlaus börn njóta stuðnings
fólks á Íslandi. Verkefnið snýst líka
um stuðning við starf kvennahópa,
sem eru að reyna að ala önn fyrir
Karlaveldið Sveitastrákar raða sér upp, en stelpa horfir á úr fjarlægð sem
er að sögn Gígju um margt svolítið dæmigert fyrir kenýska karlaveldið.
Gleði skein úr hverju andliti heimamanna þrátt fyrir örbirgðina.
Mæðgurnar Gígja Árnadóttir ásamt dóttur sinni Rósu Hjartardóttur í
Nakuru-þjóðgarðinum, en þær ferðuðust til Kenýa á vegum sjálfboðaliða-
samtakanna International Humanistic Alliance.
Skólaumhverfi Hreinlætiskröfur í
kringum Little Bees skólann eru
svo sannarlega aðrar en íslensk
skólabörn eiga að venjast.
„Hef trú á konu eins og Lindu“
Verðandi læknir Linda Awino
Haga hefur nú hafið nám í hjúkrun-
argreinum við Kampala Inter-
national University í Úganda með
hjálp Gígu Árnadóttur.
Gætið þess að kerti séu vel
stöðug og föst í kertastjakanum
Munið að slökkva
á kertunum
i l

Slökkvilið
Höfuðborgarsvæðisins