Morgunblaðið - 08.12.2007, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. DESEMBER 2007 49
svo lánsamar að eiga margar góðar
minningar af heimsóknum til ömmu
og afa í Eyjum þar sem dekrað hefur
verið við þær. Dóra hafði vissulega
gaman af því að spilla barnabörnun-
um pínulítið og gefa þeim t.d. súkku-
laðirúsínur í morgunmat eða jafnvel
að prófa að gefa þriggja mánaða dótt-
ur minni sleikjó, foreldrunum ekki til
mikillar ánægju þá, en það var stutt í
stríðni og glettni hjá henni og húm-
orinn oft á tíðum kaldhæðinn.
Aldrei kom maður til Dóru öðruvísi
en að það biði manns hlaðborð af kök-
um eða heitum skonsum og það verð-
ur skrýtið að venjast því að geta ekki
bjallað í hana þegar það vantar upp-
skrift, ráð við baksturinn eða bara að
spjalla um það sem liggur á hjarta.
Ég hef sagt það áður án þess þó að
lasta aðra að Dóra var duglegasa og
ósérhlífnasta manneskja sem ég hef
kynnst og var alveg sama hversu mik-
ið var að gera hjá henni í vinnu eða
hversu margir gestir voru á heimilinu
að alltaf tók hún öllu með ró og spekt
og vakti þá bara fram eftir nóttu til að
klára verkefnin sem oft voru ansi
mörg hjá henni. Hún sýndi það enn
og afur í veikindum sínum hversu
mikil baráttumanneskja hún var en
hún tók því sem höndum bar með
miklu jafnaðargeði.
Það er mikill missir fyrir okkur öll
að fá ekki að hafa hana hjá okkur
lengur en við geymum minningar um
yndislega móður, tengdamóður og
ömmu um ókomna tíð. Guð geymi
hana.
Anna.
Elsku amma.
Við fjölskyldan á Strembugötunni
viljum fá að kveðja hana ömmu með
nokkrum orðum.
Alltaf var jafn gott að koma til þín á
Heiðarveginn þar sem við fengum
bæði andlega og líkamlega næringu
enda varstu frábær kokkur, vel lesin
og alltaf voru til súkkulaðirúsínur í
nammiskápnum eða íspinni í frystin-
um. Mikið varstu ráðagóð og hvort
sem vandamálið var upplýsingaöflun í
skólaritgerð eða hversdagslegir hlut-
ir þá leystir þú það alltaf hratt og
fumlaust. Þú varst dugnaðarforkur í
hverju því sem þú tókst þér fyrir
hendur og í mörg ár rakstu Bókabúð-
ina með glæsibrag. Alltaf var jafn
skemmtilegt að koma þar inn til að
lesa nýjustu Andrésblöðin eða fletta
Tinnabókunum á meðan mamma sat
hjá þér í kaffi inni á skrifstofu. Það
átti vel við þig að vinna í bókabúð því
eitt af þínum helstu áhugamálum var
lestur góðra bóka og bera bókahill-
urnar á Heiðarveginum því glöggt
merki.
Um síðustu áramót fórum við fjöl-
skyldan saman í siglingu um Karab-
íska hafið. Þá sá maður svo vel hvaða
mann þú hafðir að geyma, því þótt þú
værir orðin mjög veik, þá tókstu full-
an þátt í öllu og vildir alls ekki að
heilsa þín hindraði okkar plön. Þetta
var dýrmætur tími sem við munum
geyma ásamt öllum hinum góðu
minningunum í hjarta okkar.
Á kertinu mínu ég kveiki í dag
við krossmarkið helgi og friðar
því tíminn mér virðist nú standa í stað
en stöðugt þó fram honum miðar.
Ég finn það og veit að við erum ei ein
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Við flöktandi logana falla nú tár,
það flýr enginn sorgina lengi.
Hún braut allar vonir, hún braut allar þrár,
hún brýtur þá viðkvæmu strengi,
er blunda í hjarta og í brjósti hvers manns.
Nú birtir, og friður er yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Sá einn þekkir gleðinnar gáska og fjör
sem gist hefur þjáning og pínu.
Sá einn getur sigrast á ótta og kvöl
sem eygir í hugskoti sínu,
að sorgina við getum virkjað til góðs,
í vanmætti sem er oss yfir,
ef ljósið á kertinu lifir.
(Kristján Stefánsson frá Gilhaga)
Takk fyrir allt, elsku amma.
Fjölskyldan Strembugötu.
Elsku amma.
Það er margt fallegt sem kemur í
hugann þegar ég hugsa til þín, hvað
þú varst dugleg og örlát en fyrst og
fremst hvað þú varst góð við alla þá
sem þú elskaðir. Þú varst ótrúlega
sterk kona og sýndir það og sannaðir í
veikindum þínum, þú vildir aldrei láta
hafa neitt fyrir þér og vildir hvorki
aðstoð né vorkunn. Þú leyfðir okkur
aldrei að sjá hversu veik þú varst í
raun og veru og þú barðist einsog
hetja til síðasta dags. Þú skilur eftir
þig fjölskyldu og vini sem munu ávallt
minnast þín með ást og virðingu.
Elsku amma, takk fyrir allt sem þú
varst.
Bjarni.
Elsku amma mín.
Það er svo sárt að kveðja þig. Það
er svo sárt að geta ekki lengur tekið
upp símann og rabbað við þig um lífið
og tilveruna. En ég mun fara með
bæn á kvöldin og hvísla til þín því sem
mér liggur á hjarta, því ég veit að þú
munt alltaf hlusta á mig.
Fallegi hláturinn þinn ómar í eyr-
unum á mér, sögurnar þínar voru
skemmtilegastar, ótrúlegu smáatrið-
in sem fylgdu, litirnir og tilfinningin
sem þú gafst með í frásögnum þínum
fengu mig alltaf til að finnast ég hafa
upplifað þetta allt með þér.
Okkar ást á ljóðum áttum við sam-
eiginlega, þú gafst mér ljóðabók eftir
Einar Benediktsson sem er dýrmæt-
asta gjöf sem ég hef fengið.
Húmorinn þinn var svo einstakur,
þú varst svo skemmtileg.
Samlokurnar í grillinu voru bestar
hjá þér. Ella Fitzgerald, Louis Arms-
trong, Boxið, Bókabúðin, svuntan þín
sem ég saumaði handa þér. „Dótla
mín“ sagðirðu alltaf við mig, ljóðin,
gamli Lancerinn, fallega brosið þitt.
Ég minnist þín í svo mörgu, elsku
besta amma mín.
Þú verður með mér í hverju skrefi
sem ég á ótekið í mínu lífi. Ég mun
leita til þín og geyma þig og elska í
hjarta mínu þangað til við hittumst
aftur.
Takk fyrir að hafa verið þú.
Þín
Dóra Dúna.
Elsku amma Dóra
Þessi skref eru þung. Þú sem einn
af mínum stóru stólpum ert fallin frá,
en allt sem þú hefur kennt mér er ég
að reyna að nýta mér á þessum erfiðu
tímum. Ég hef mætt til þín nær dag-
lega allt mitt líf og alltaf hefur þú haft
tíma til að sinna mér og mínum og er
ég þér mjög þakklát fyrir það.
Þegar ég var lítil þá var stundum
ósætti á loftinu hjá okkur Imbu og
Hinna en ég vissi að ef ég gréti nógu
hátt þá kæmir þú upp til að hugga
mig. Þú hefur alltaf verið besti hugg-
arinn minn, bæði í gleði og sorg, og
þegar ég meiddi mig og þurfti að fara
til læknis, sem gerðist nú nokkuð oft,
þá vildi ég helst hafa þig líka með því
þú varst alltaf svo góð í að láta mér
líða betur. Sem betur fer á ég marga
góða að núna sem vinna í því að láta
mér líða betur en þitt skarð er erfitt
að fylla. Að hafa fengið að vera svona
mikið með ykkur afa hefur reynst
mér góð gjöf út í lífið og mun ég reyna
að kenna afkomendum mínum það
sem þið hafið kennt mér. Þegar for-
eldrar mínir fluttust til útlanda og ég
fluttist til ykkar þá var oft glatt á
hjalla. Afi að syngja í eldhúsinu og þú
að hlaupa á milli hæða til að nýta tím-
ann sem best, settir kartöflurnar und-
ir og eldaðir matinn á milli þessi sem
þú tókst saman sölu dagsins úr Bóka-
búðinni. Á kvöldin fórum við oft sam-
an niður í búð að taka upp vörur og
koma þeim fyrir. Desembermánuður
var okkar tími því þá var verið að
vinna niðri langt fram eftir kvöldi og
mikið spjallað.
Eftir að ég flutti aftur heim til Eyja
eftir að hafa menntað mig og stofnaði
mína fjölskyldu hefur varla liðið sá
dagur að við værum ekki í samskipt-
um. Synir mínir hafa heimsótt ykkur
afa 4-5 sinnum í viku síðan þeir fædd-
ust og hafa þessar stundir við eldhús-
borðið á Heiðó alltaf verið ómissandi í
hversdagslífi okkar.
Það hefur ávallt verið mér mikill
heiður að fá að heita sama nafni og
þú, elsku amma Dóra og vonandi á ég
eftir að reynast mínum afkomendum
jafn vel og þú hefur reynst þínum.
Núna á enginn framar eftir að ruglast
á okkur í síma en þegar það gerðist
sagði ég alltaf ,,Nei þetta er vitlaus
Dóra“. Að þessu svari mínu gátum við
alltaf hlegið. Allar þær minningar
sem ég á um þig, elsku amma, eiga
eftir að ylja mér um hjartarætur um
ókomna tíð.
Amma, þú veist að ég mun reyna að
sinna honum afa sem best ég get og
verðum við í sameiningu dugleg að
segja strákunum mínum frá ömmu
Dóru.
Hvíl í friði,
Dóra Björk (Dottla).
Elsku amma mín.
Þá er víst komið að því að kveðja
þig. Þar sem ég bý erlendis hef ég
þurft að kveðja þig oftar en einu sinni
og oftar en tvisvar en alltaf lifað í
þeirri von að fá að hitta þig aftur þrátt
fyrir veikindi þín. Svo verður ekki nú.
Í þessum miklu veikindum sem þú
hefur þurft að þola hefur þú alltaf
verið ótrúlega sterk. Þegar við frétt-
um að það væri ekki lengur hægt að
hjálpa þér vildum við ekki trúa því en
þú sagðir við okkur að Guð myndi
aldrei leggja meira á okkur en við
þyldum og þetta myndi gera okkur að
sterkari manneskjum. Þú sagðir að
þú myndir síðan taka á móti okkur
með nýbakaðar kleinur. Þetta hef ég
núna í huga í hvert skipti sem ég fer
upp í flugvél. Ef eitthvað kemur fyrir
þá tekur þú á móti mér.
Það má með sanni segja að þú hafir
verið klár kona og voru það því ófá
skiptin sem ég leitaði til þín til að fá
hjálp við að skilja ljóð úr Eddu-kvæð-
um, til að leiðrétta ritgerðir eða bara
til þess að fá einfalda uppskrift, það
er að segja í eitt af þeim fáu skiptum
sem ég hef látið sjá mig í eldhúsinu.
Þar sem við systkinin bjuggum er-
lendis, þegar við vorum yngri, höfð-
um við ekki jafn oft tækifæri til að
umgangast ykkur afa og við hefðum
kosið en eftir að við fluttum aftur til
Íslands finnst mér við hafa orðið mun
nánari ykkur en við vorum. Svo eftir
að þú veiktist voru þið afi mikið í
Reykjavík og gistuð hjá mömmu og
pabba. Þetta gaf okkur meiri tíma
með ykkur. Fyrir þær stundir er ég
afar þakklát.
Ég kveð þig því núna, amma mín,
með söknuð í hjarta en um leið þakka
ég fyrir að hafa átt svona frábæra og
góða ömmu.
Þín,
Sara Pálsdóttir.
Elsku Dóra.
Hjartans þakkir fyrir þær stundir
sem við áttum saman. Þú fórst of
fljótt og skyndilega frá okkur. Sökn-
uðurinn er mikill fyrir okkur og alla
fjölskylduna.
Þú varst ákaflega trygglynd og
góður vinur, blátt áfram, jarðbundin
og víðsýn kona.
Það var lærdómsríkt að fylgjast
með þér og þinni fjölskyldu þegar þú
háðir þína lokabaráttu. Kom þá ber-
lega í ljós samheldnin sem þú hafðir
byggt upp á þínum búskaparárum,
eiginmaðurinn, börnin og barnabörn-
in öll sem einn klettur þér við hlið, allt
til loka. Ekki lést þú veikindin stoppa
þig í því sem þú ætlaði þér og aldrei
heyrði maður þig kvarta.
Minnisstætt er þegar við heimsótt-
um ykkur hjónin í sumarbústaðinn
sem þú hafðir tekið ástfóstri við, en
naust allt of lítils. Þar fann maður fyr-
ir hlýjunni sem þú varst svo rík af en
flaggaðir ekki of mikið.
Þegar þú fórst ítrekað á sjúkrahús-
ið í haust, fór mig að gruna að dvöl þín
meðal okkar væri að styttast og jólin
yrðu þér fjarri. Enda fór það svo að
26. nóvember sl. kvaddir þú þetta líf
eftir harða baráttu við þann illvíga
sjúkdóm sem lagði þig að velli.
Ég mun sakna þín, kæra mágkona.
Dagurinn kveður, mánans bjarta brá
blikar í skýjasundi.
Lokkar í blænum, leiftur augum frá,
loforð um endurfundi.
Góða nótt, góða nótt,
gamanið líður fljótt,
brosin þín bíða mín,
er birtan úr austri skín.
Dreymi þig sólskin og sumarfrið,
syngjandi fugla og lækjarnið.
Allt er hljótt, allt er hljótt
ástin mín, góða nótt.
(Ási í Bæ)
Elsku Bjarni, Silla, Guðmunda,
Sighvatur, Ingibjörg, Hinrik, Dóra
Björk og fjölskyldur, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð.
Þín mágkona,
Adda.
Í dag kveðjum við elskulegu
frænku okkar Dóru sem við munum
sárt sakna.
Við biðjum Guð að styrkja fjöl-
skyldu hennar á þessari erfiðu
stundu.
Elsku Dóra, nú ertu farin fyrir fullt
og allt. Vitum við að aðrar og meiri
dyr standa þér opnar og þar mun
verða tekið vel á móti þér. Og með
þessum fátæklegu orðum kveðjum
við þig.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Þínar frænkur
Þórunn, Harpa, Dröfn
og Guðlaug.
Við vissum um veikindi Dóru, en þó
brá okkur þegar okkur var tilkynnt
andlát hennar og sorgin helltist yfir
okkur.
Ég kynntist Bjarna og Dóru, þegar
við Bjarni vorum í Stýrimannaskól-
anum 1953-54. Heima í Eyjum vissi
ég auðvitað hver þau voru, en þekkti
þau lítið. Það höfðu sjaldan verið jafn
margir nemendur úr Eyjum í skól-
anum og þennan vetur. Bjarni og
Dóra höfðu leigt sér herbergi niðri í
miðbæ og það var venja hjá okkur
Eyjamönnum, að þegar við fórum í
bæinn var oftast komið við hjá þeim.
Það var oft lítill tími hjá Bjarna í
heimanáminu, en alltaf tók Dóra okk-
ur vel.
Eftir að við Bogga giftum okkur,
endurnýjaðist vinátta okkar. Við fór-
um margar ferðir saman til sólar-
landa og ég hef ekki orðið tölu á öllum
þeim sumarbústaðaferðum, þar sem
við vorum saman á sumrin og leið
ákaflega vel með þeim og við gátum
ekki hugsað okkur betri ferðafélaga.
Undanfarin ár höfum við oftast komið
til Eyja í nokkra daga á sumrin og
það eigum við þeim að þakka. Þau
buðu okkur að vera í V-Þorlaugar-
gerði, en það er hús suður á Eyju
(fyrir ofan hraun), sem þau keyptu
fyrir nokkrum árum og þar leið okkur
ákaflega vel. Að eiga vini eins og
Dóru og Bjarna er mikil gæfa og við
geymum minningarnar í hjörtum
okkar.
Við kveðjum Dóru með söknuði og
biðjum almættið að styðja Bjarna og
fjölskyldu í sorg þeirra.
Vilborg og Stefán.
Vinkonu minni og velgjörðarmanni
Dóru Guðlaugsdóttur kynntist ég um
leið og samstarf og okkar Bjarna, eig-
inmanns hennar, hófst fyrir einum 30
árum. Einnig var ég nágranni þeirra
á Heiðarveginum um tíma. Mann-
gæska Dóru var mikil og ávallt tók
þessi ágæta vinkona mér vel, sama
hvort ég hringdi eða kom. Dóra var
hlý kona og gefandi og þess naut ég
ómælt þegar brimskaflar og brotsjóir
dundu á í mínu lífi. Þegar flestir voru
hvergi, fáir nefndu nafnið mitt og enn
færri töluðu við mig, heilsaði Dóra
mér ávallt, með þessum orðum, sæll
Gísli minn, takk fyrir að hringja, Gísli
minn. Það gaf oft vonarneista til að
klára næsta dag eða næstu klukku-
stund. Þegar ég svo greindist með ill-
kynja sjúkdóm kom Dóra ásamt
Bjarna í heimsókn til mín, ég reyndi
að bera mig vel en Dóra sá af sinni
næmi og hlýju að ég var að bogna,
stóð upp og faðmaði mig, orð voru
óþörf, hlýja Dóru og umhyggja sögðu
allt.
Stuðningur Dóru og Bjarna var
mér ómetanlegur og hefur ekki annað
fólk mér óskylt reynst mér betur á
lífsleiðinni.
Á kveðjustund þakka ég vináttu og
hjálpsemi í minn garð.
Dóra átti sjálf í erfiðri baráttu við
sjúkdóm sem gaf engin grið en tók á
móti af kjarki og þeirri reisn sem ein-
kenndi alla hennar framgöngu í lífinu.
Hetjuleg barátta Dóru við erfiðan
sjúkdóm er öðrum til eftirbreytni.
Fleiri orð eru óþörf til að lýsa
manngæsku Dóru, dugnaði og hetju-
lund.
Elsku Bjarni, ég get því miður fátt
gert til að létta þér róðurinn á þessari
sorgarstundu en bið algóðan Guð að
leiða þig, börnin og barnabörnin.
Blessuð sé minning velgjörðar-
manns míns Dóru Guðlaugsdóttur.
Gísli Ásmundsson.
Trúðu á tvennt í heimi.
Tign sem æðsta ber.
Guð í alheims geimi.
Guð í sjálfum þér.
(Steingrímur Thorsteinsson)
Þessa vísu skrifaði Dóra í minn-
ingabók mína frá Versló en þar
kynntumst við 14 ára gamlar. Ég trúi
að Guð sendi fólk og að hann hafi sent
mér Dóru. Í 58 ár hefur aldrei borið
skugga á vináttu okkar. Við vorum
ekki alltaf sammála, stríddum hvor
annarri á skólaárunum og vorum
stundum í fýlu fram að hádegi, en
lengra náði það aldrei. Seinna þegar
Dóra kynntist Bjarna mátti hann þola
það að hafa mig í eftirdragi og enn
seinna son minn Felix. Á erfiðustu
stundum lífs míns flúði ég til Dóru.
Fyrsta skiptið sem ég kom til Vest-
mannaeyja var það daginn eftir jarð-
arför föður míns. Dóra, foreldrar
hennar og systkini gerðu allt til að
létta mér lífið.
Dóra var svo margt, stórbrotin
kona, greind og skemmtileg. En fyrst
og síðast var hún eiginkona, amma,
langamma og Vestmannaeyingur. Í
Eyjum vildi hún lifa og deyja. Hún
setti sjálfa sig aldrei í fyrsta sæti,
Bjarni og börnin höfðu alltaf forgang.
Börn hennar voru öll í Versló þar sem
ég hafði annað augað á þeim. Ingi-
björg, yngsta dóttir hennar, bjó hjá
mér einn vetur, mér til mikillar
ánægju. Felix, sonur minn, var í Eyj-
um og vann og bjó hjá Dóru og
Bjarna. Ég veit að honum þótti óend-
anlega vænt um Dóru. Vinátta okkar
Dóru gengur í erfðir. Börnin okkar
þekkjast. Áslaug sonardóttir mín og
Arna Sif dótturdóttir Dóru eru vin-
konur. Þær ætla sér að slá „vinkon-
umet“ okkar Dóru. Þegar ég fór til
Eyja að kveðja Dóru grétum við ekki.
Dóra kvaddi mig með einu orði;
„sjáumst“. Skólafélagar okkar „VÍ
1953“ votta Dóru virðingu sína og
senda Bjarna og fjölskyldunni sam-
úðarkveðjur.
Elsku Bjarni, við Felix, Þórunn
Helga og Áslaug sendum þér, Sillu,
Guðmundu, Sighvati, Ingibjörgu,
Hinriki, tengdabörnum, barnabörn-
um og barnabarnabörnum samúð
okkar og vináttu.
Dóru þakka ég langa samfylgd og
kveð hana eins og hún kvaddi mig;
sjáumst.
Þórunn H. Felixdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Dóru
Guðlaugsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu á næstu dög-
um.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR SIGFÚSSON,
Stafholtsey,
lést á sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn
5. desember.
Sigríður Blöndal,
börn, tengdabörn
og barnabörn.