Náttúrufræðingurinn - 1960, Blaðsíða 25

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
191
son hafði safnað við Jórvík í Breiðdal (Ingólfur Davíðsson, 1953 b).
Síðastliðið sumar dvaldist ég í Stöðvarfirði í nokkra daga við
flóru- og gróðurrannsóknir. Kom þar til mín ungur piltur, Björg-
úlfur Kristjánsson á Kirkjubólsseli, og kvaðst liafa fundið blæösp
þar í firðinum, þegar hann var í göngum fyrir tveimur árum síð-
an. Hafði hann þá tekið grein af þessum runna heim með sér og
hún strax verið ákvörðuð sem blæaspargrein af frænda hans, Arn-
leifi Þórðarsyni. Fórum við svo á staðinn og þetta stóð heima, þar
óx blæösp. Hún vex þarna í blómlegum lyng- og birkikjarrbrekk-
um meðfram dálitlum læk í ca. 200 m hæð yfir sjávarmál í hlíðinni
beint upp af eyðibýlinu Strönd. Það voru þarna einar 100 blæaspar-
plöntur, flestar í kringum 20—30 cm á hæð, en þær hæstu 40—50
cm háar; þær uxu hvergi margar saman, en sáust standa ein og ein
upp úr lynginu hingað og þangað á dálitlu svæði. Þetta er fjórði
fundarstaður blæasparinnar á Austurlandi eins og fyrr er sagt; tveir
hinna þriggja eru einmitt sinn hvoru megin Stöðvarfjarðar, Breið-
dalur að sunnan og Fáskrúðsfjörður að norðan, og er Stöðvarfjarð-
aröspin Kkust þeirri í Fáskrúðsfirði um vaxtarlag og blaðlögun, en
eins og kunnugt er, þá er blæöspin nokkuð breytileg.
16. Cerastium arcticum Lge. Kirtilfræhyrna.
I Flóru ísk, III. útg., 1948, bls. 143—144, er þessi tegund nefnd
Cerastium Edmondstonii (Wats.) Murb. & Ostf. og þar er hún
sögð vaxa víða á Austurlandi. Ingólfur Davíðsson (1948, bls. 163)
getur hennar frá Tungu í Fáskrúðsfirði.
í júlí 1959 fann ég allmikið af þessari tegund beggja megin í
fjallinu rnilli Norðfjarðar og Mjóafjaiðar og virtist hún þar algeng
á melum úr því kom upp í 650—700 m hæð yfir sjávarmál, jafnvel
algengari en Cerastium alpinum L., músareyra, sem þó óx þarna
líka; og þó þessar tvær tegundir séu um margt alllíkar og sumir
höfundar telji Cerastium arcticum Lge. aðeins afbrigði af Cerastium
alpinum L., þá var þó hvarvetna þarna auðvelt að aðgreina jrær á
staðnum og það án aðstoðar annars en lítils stækkunarglers og jafn-
vel með berum augum.
Cerastium arcticum Lge. er töluvert breytileg (sjá E. Hultén,
1956, bls. 447 og Áskell og Dores Löve, 1956, bls. 109—110), sérstak-
lega ltvað hæringu snertir. Þau eintök, sem ég hef safnað í Norðfirði
og Mjóafirði og athugað, tillieyra tvímælalaust |>ví sem Hultén