Náttúrufræðingurinn - 1960, Blaðsíða 19

NÁTTÚRUFRÆÐIN GURINN
185
Hér á landi vex önnur svartmosategund, nefnilega Andreaea
rupestris Hedw., og er hún talin algeng um allt land (A. Hesselbo,
1918, bls. 434).
A. blyttii Br. & Sch. er auðþekkt frá A. rupestris Hedw. á því,
að blöð hennar eru með miðstreng, en blöð þeirrar síðarnefndu
hafa engan miðstreng, sbr. C. Jensen, 1939, bls. 1—4.
Um útbreiðslu A. blyttii hér á landi verður ekkert sagt með vissu
að svo stöddu, hún er mjög áþekk A. rupestris í fljótu bragði, báð-
ar tegundirnar eru svart-brúnar á litinn og vaxa í smáum þyrping-
um, fyrst við nánari athugun undir smásjá eða góðu stækkunargleri
má auðveldlega aðgreina þær. Ef til vill er sumt af því, sem talið
hefur verið A. rupestris, en kannski ekki athugað nánar, A. blyttii,
en um það verður ekkert fullyrt fyrr en eftir nákvæma rannsókn á
því.
í öðrum löndum vex Andreaea blyttii Br. & Sch. í hinum ark-
tíska hluta Skandinavíu, á Svalbarða, Grænlandi, Baffinseyju og
í vestanverðri Norður-Ameríku frá Alaska suður til Kaliforníu
(William C. Steere, 1947, bls. 383).
B y r knin gar o g blómplöntur
2. Blechnum spicant (L.) Roth, Skollakambur.
í Flóru íslands, III. útgáfu, Akureyri 1948, bls. 11, er þessarar
tegundar aðeins getið frá þremur stöðum á Austurlandi, Loðmund-
arfirði, Húsavík og Vaðlavík. 31. ágúst 1955 fann ég hana svo í
120—130 m hæð yfir sjó í hlíðinni inn og upp af bænum Gestsstöð-
um í Fáskrúðsfirði.
3. Lycopodium annotinum L. Lyngjafni.
Ekki getið frá Austurlandi í Flóru ísl., III. útg., 1948. En 1952
finnur Helgi Jónasson þessa tegund í Borgarfirði (Helgi Jónasson,
1955, bls. 36), 1953 finnur Ingólfur Davíðsson hana í Loðmundar-
firði (Ingólfur Davíðsson, 1954, bls. 32) og 1958 í Fannardal í
Norðfirði (óprentuð gróðurskýrsla).
2. ágúst 1956 fann ég þessa tegund í kjarri í 110—120 m hæð yfir
sjó í Kirkjubólsteig í Norðfirði; þær plöntur voru grózkulegar,
greinarnar rúmar 10 cm á hæð, en ógróbærar.