Samvinnan - 01.08.1973, Blaðsíða 17

komið fram mismunandi sjónarmið og að tryggt sé jafnræði í „félags-
skap“ þeirra opinberu aðila og óháðu hagsmunahópa, sem þegar hefur
verið getið (III. í fyrri hluta). Fyrsta hlutverk hennar ætti að líkindum
að vera að hvetja til endurskoðunar á þeim samræmingaraðilum eða
samtökum hvers lands, sem bera ábyrgð á áætlunum og útbreiðsluher-
ferðum í þágu almannaíþrótta.
(ii) Þegar hefur verið bent á (IV. í fyrri hluta) miðlun upplýsinga og
reynslu varðandi tilhögun og notkun mannvirkja, sem margir aðilar hafa
afnot af. Slík miðlun getur reynzt ómetanleg við að vinna menn til
fylgis við stefnu almannaíþrótta, hvað alla þætti hennar snertir. Með
kynningu á reynslu einstakra aðila er hægt að girða fyrir vandamál
frekar en að þörf verði á lausn þeirra. Slík samhjálp og skipti tákna:
(a) að fallizt sé á ákveðið kerfi við framkvæmd tiltekinna rannsókna;
(b) stöðlun vissra upplýsinga, svo að tölfræðilegar upplýsingar hafi
samræmda merkingu, hvert sem upprunalandið er;
(c) miðlunarstöð, þar sem sllkum upplýsingum sé safnað, þær sam-
ræmdar og síðan dreift. Slík miðlunarstöð yrði sérstaklega
mikilvæg, þegar starfsemi hennar yrði samræmd þeim markmið-
um, sem stjórnarnefndin veldi hverju sinni. Raunar verður allt
samstarf stjórnarnefndar og miðlunarstöðvar að vera hið nán-
asta í hvívetna, og á hvor aðili að hafa frumkvæði í málum eftir
því hvar þau koma upp.
(iii) Auk slíkrar samvinnu, sem fram færi á vettvangi Menningarsam-
vinnuráðsins, væri hægt að vinna menn til fylgis við ,,Evrópuhyggjuna“
með almannaíþróttum, og starfsemi almannaíþrótta ætti einnig að njóta
góðs af sameiginlegu, evrópsku framtaki. Benda mó á sameiginlegan
staðal til að öðlast hreystimerki; aukningu á fjölíþróttakeppni milli borga,
sem fyrst kom til sögunnar á Norðurlöndum og hefur þegar verið tekin
upp í Vestur-Þýzkalandi; sameiginlegar almannaíþróttahátíðir. Þetta eru
aðeins ábendingar. Það er fyrir miklu, að allt slikt Evrópuframtak sé
vandlega undirbúið og njóti einhuga stuðnings aðildarlandanna, ef
„Evrópuhyggjan" og almannaíþróttir eiga að njóta góðs af því.
Jafnvel þótt starfsemin í Evróþu haldi aðeins áfram innan þeirra
nefnda, sem þegar eru starfandi, samstarfs- og viðræðuhópa, munu al-
mannaíþróttir hafa lagt drjúgan skerf af mörkum á sviði félags- og menn-
ingarmála, og er samþykkt Sáttmálans verðug viðurkenning þess.
Aths. 1: Ályktun náðgjafarþingsins nr. 588 (1970), sjá 6. málsgrein (þ).
Aths. 2: Sjá einkum „Áætlanir fyrir framtíðina" I-VII — Menningarsam-
vinnuráðið 1971.
17