Samvinnan - 01.08.1973, Blaðsíða 28

Jón Ásgeirsson:
íþróttamannvirki
Hver er stefna íslenzkra yf-
irvalda í gerð íþróttamann-
virkja? Hvert er markmiðið?
Hvernig er staðan úti á landi,
og hvernig er hún á þéttbýlis-
svæðinu? Hver hefur þróunin
verið síðustu árin? Við hverju
er að búast næstu árin?
Vissulega væri ánægjulegt
að geta svarað þessum spurn-
ingum, en það get ég ekki. Hins
vegar fer ekki hjá því, að með
tilliti til þess, hvernig nú er
ástatt í sambandi við þessi
mál, þá hef ég og mínir líkar
auðvitað oft hugleitt þetta.
Undanfarin ár hafa oft heyrzt
óánægjuraddir, þegar rætt hef-
ur verið um íþróttamannvirki,
og síðustu mánuði hafa þær ef
til vill verið hvað háværastar.
Hef ég þar lagt orð i belg, og
geri enn.
Það þarf ekki að fara mörg
ár aftur í tímann til þess að
geta byrjað á byrjuninni, því
það er ekki svo ýkja langt síð-
an ekki voru önnur íþrótta-
mannvirki í höfuðborg fslands
en Sundhöllin við Barónsstíg,
bragginn við Hálogaland og
malarvöllurinn á Melunum, og
svo nokkrir leikfimisalir við
skólana. Óþarft ætti að vera
að rekja þróunina til þessa
dags; það ætti að nægja að
minna á, að nú, árið 1973, eru
t. d. þrir sundstaðir í Reykja-
vík, einn íþróttasalur, þar sem
hægt er að iðka allar greinar
íþrótta, og einn grasvöllur hef-
ur svo bætzt við fyrir knatt-
spyrnumennina, ef frá eru
taldir æfingavellir, sem nokk-
ur knattspyrnufélög hafa gert
af miklum myndarskap.
Knattspyrnuvellirnir
Enn þann dag í dag eru háð-
ir fjölmargir knattspyrnu-
kappleikir í íslandsmótum,
bæði yngri og eldri aldurs-
flokka, á malarvöllum. Ungir
og „efnilegir“ knattspyrnu-
menn fá ekki að keppa á gras-
velli fyrr en þeir eru komnir
i fyrstu deild, og meira að
segja þar fara nokkrir leikir
fram á gamla Melavellinum ár-
ið 1973. Ár eftir ár keppa ungu
mennirnir t. d. á Háskólavell-
inum, sem ýmist er grjótharð-
ur eða eins og sandkassi, og
stundum eiga þeir fullt í fangi
með að sjá knöttinn fyrir ryki
og skít, og koma svo iðulega
blóðugir og margrispaðir eftir
byltur leik eftir leik. Og allt
í kringum völlinn eru svo gras-
balar, rennisléttir og viðáttu-
miklir. Allir leikir annarrar
deildar fara fram á malarvöll-
um, margir á Melavellinum.
Reynt er að halda honum eins
vel við og kostur er, en hvað
skyldu vera mörg ár síðan
gerður var grasvöllur handan
við bárujárnsgirðinguna, fyrir
bíla vallargesta? Og hvernig er
svo grasvöllurinn, þessi eini?
Honum er valinn staður í dal,
þar sem talið var nokkurt
skjól fyrir veðri og vindum.
Sjálfsagt er þar eitthvert skjól
fyrir vindunum, en veður getur
líka verið blautt. Reynslan hef-
ur sýnt, að þegar votviðrasamt
er, þá þolir Laugardalsvöllur-
inn lítið álag, og er þess
skemmst að minnast, þegar
flytja þurfti leiki í fyrstu deild
íslandsmótsins í knattspyrnu á
Melavöllinn, vegna þess að
Laugardalsvöllurinn var ónot-
hæfur vegna bleytu.
Sundlaugarnar
Það er ef til vill ekki svo af-
leitt að hafa þrjá sundstaði í
Reykjavík, þar sem ibúar eru
ekki nema um eitt hundrað
þúsund. En lítum á. Sundhöll-
in. gamla er sjálfsagt ágæt á
sína vísu, en hún er orðin full-
orðin og fullnægir hvergi nærri
kröfum timans. Um það þarf
ekki að fara mörgum orðum.
SKÝRINGARMYND I
Jarðhæð.
1. Aðalinngangur
2. Fordyri
3. Afgreiðsla
4. Geymsla
5. Laugarstjóri
6. Stigi að búningsklefum karla
7. Stigi að búningsklefum kvenna
8. Stigi að œfingalaug
9. Afgreiðsla skrifstofu
10. Framkvœmdastjóri
11. Gestamóttaka
12. Aðstoðarframkvœmdastjóri
13. Ritari
14. Skrifstofa
15. Skrifstofa
16. Fundaherbergi
17. Snyrting fyrir starfsfólk
18. Snyrting fyrir gesti
19. Eldhús
20. Veitingastofa
21. Áhorfendasœti
22. Athafnasvœði fyrir gesti.
23. Fatahengi fyrir gesti
24. Snyrting fyrir gesti.
Sundlaug Vesturbæjar er líka
ágæt, og víst er um það, að
þar hefur margur maðurinn
notið lífsins. Og Sundlaugar
Reykjavikur í Laugavdal, þær
eru líka ágætar — svo langt
sem það nær. Það er nefnilega
ekki nóg að hafa laugina
sjálfa — vatnið. Við Sundlaug
Vesturbæjar gleymdist til
dæmis alveg á sínum tíma að
gera ráð fyrir því, að sundlaug-
argestir þyrftu annað athafna-
svæði en bara vatnið. Og sama
má segja um laugarnar í Laug-
ardal.
íþróttahús
Hvernig er svo þetta eina
íþróttahús höfuðborgarinnar,
þar sem unnt er að iðka allar
greinar iþrótta, sem venjulega
eru iðkaðar innanhúss, og þar
sem áhorfendur eru ekki óvel-
komnir? Það hefur oft verið
gagnrýnt og ætti að vera ó-
þarft að fara mörgum orðum
um það hér, enda nú svo kom-
ið, að allir hafa viðurkennt
galla þess og ókosti, meira að
segja nánustu aðstandendur,
sem þó reyndu að telja sjálfum
sér og öðrum trú um það lengi
vel, að þetta væri glæsilegt
mannvirki, búið miklum kost-
um. Þeir báru höfuðið hátt og
gera reyndar enn, þótt þeir
viðurkenni galla hússins. Nú
segja þeir bara, að það hafi á
sínum tíma verið reist bæði
sem iþróttahús og líka fyrir
vörusýningar. Þess vegna sé
það svona. Annars hefði það
auðvitað orðið allt öðruvísi, ef
það hefði bara verið reist fyrir
íþróttaiðkanir. Sumir vilja nú
reyndar efast um það, og ég er
einn þeirra. Lítum bara á þau
íþróttamannvirki, sem byrjað
hefur verið að reisa eftir að
1
„Höllin“ í Laugardal var full-
gerð.
Þessi dæmi læt ég nægja, og
eftirlæt lesendum að svara
fyrstu spurningunni, sem varp-
að var fram í upphafi þessa
greinarkorns. —
Hvert er markmiðið?
Hvað er það, sem vakir fyrir
mönnum, þegar reisa skal í-
þróttamannvirki? í sundlaug-
ina þarf vatn. í íþróttasalnum
verður lofthæðin að vera svo
og svo mikil; hann þarf að
vera svo og svo stór gólfflötur-
inn (alls ekki nógu stór), og
svo þarf búningsklefa, helzt
tvo, ef karlar og konur skyldu
koma á sama tíma. Fleiri þarf
ekki, þótt stundum komi rnarg-
ir flokkar til keppni eða æf-
inga á sama tíma. Það er svo
sjaldan. Og svo er betra að
hafa niðurföll í baðklefunum;
reynslan hefur sýnt það hin
síðari ár!
Mikið hefur verið skrifað og
skrafað um hin ýmsu íþrótta-
mannvirki, og þá hefur mest
borið á mismunandi skoðunum
um stærð og gerð leikvalla; það
hefur verið gagnrýnt, að ekki
skuli vera nema einn grasvöll-
ur fyrir knattspyrnumenn í
höfuðborginni; að enn skuli
fjöldi knattspyrnuleikja um
allt land fara fram á malar-
völlum; að ekki skuli vera
nema einn íþróttasalur í höf-
uðborginni, þar sem unnt er
að stunda allar þær íþróttir,
sem iðkaðar eru innanhúss,
það er með 20x40 metra velli;
að nokkra sentimetra vantar
til þess að brautarbreidd sé
lögleg á hlaupabrautum; að
nokkra sentimetra vantar til
þess að unnt sé að stunda dýf-
ingar í laugum, o. s. frv. Þessi
28