Skírnir - 01.01.1930, Blaðsíða 56
50
Alþingi árið 955.
[Skirnir
at lögbergi, þá es þar vas fjölmennt, ok vaka, en hann
hugði alla menn aðra sofa, en síðan hugðisk hann
sofna, en hann hugði þá alla menn aðra vakna. Þann
draum réð Osýfr Helgasonr, móðrfaðir Gellis Þorkelsson-
ar, svá, at allir menn mundu þegja, meðan hann mælti
at lögbergi, en síðan, es hann þagnaði, at þá mundi
allir þat róma, es hann hefði mælt. En þeir vóru báðir
spakir menn mjök. En síðan es menn kvómu til þings, þá
leitaði hann þess ráðs at lögbergi, at et sjaunda hvert
sumar skylldi auka viku, ok freista, hve þá hlýddi. En svá
sem Osýfr réð drauminn, þá vöknuðu allir menn við þat
vel. Ok vas þá þat þegar í lög leitt at ráði Þorkels mána
ok annara spakra manna. At réttu tali eru í hveriu ári V.
dagar ens fjórða hundraðs, ef eigi es hlaupár, en þá ein-
um fleira, en at óru tali verða IIII. En þá es eyksk at óru
tali et sjaunda hvert at viku, en öngu at hinu, þá verða
VII. ár saman jamn löng at hvorutveggia, en ef hlaupár
verða II. á milli þeirra, es auka skal, þá þarf auka et sétta.«
Upphafsorðin i þessari frásögu Ara prests: »það var
og þá«, verður helzt að skilja svo, að hann hafi álitið, að
þetta hafi gerzt, er Þórarinn Ragabróðir var lögsögumað-
ur, því að næst á undan skýrir hann frá því, að Þórarinn
hafi tekið lögsögu næstur Hrafni Hængssyni og haft önn-
ur 20 sumur. Nú er talið, að Þórarinn hafi verið lögsögu-
maður árin 950—969 og þá verður að álykta, að sumar-
aukinn hafi verið í lög leiddur eigi fyrir 950. Hinsvegar
má af öðrum heimildum ráða, að Þorsteinn surtur hafi
drukknað um 960 eða jafnvel fyrr, og verða þá lögleiðslu
sumaraukans þau tímatakmörk sett, að hún hafi gerzt á
árunum 950—960, og helzt um miðbik þessa tímabils, eða
um 955.
Þá er að líta á andmælin. Ari fróði segir, að sumar-
aukinn hafi verið leiddur í lög að ráði Þorkels mána og
annara spakra manna. Þorkell tók við lögsögu eftir Þórar-
in og hafði um 15 sumur eða til 985, og þar eð hann er
hinn eini af höfðingjum landsins, sem nafngreindur er í
þessu sambandi, verður að álíta, að hann hafi haft að dómi