Skírnir - 01.01.1930, Blaðsíða 97
Skírnir]
Alþingi árið 1000.
91
daginn, áttu dómar að fara út til ruðningar, sem kallað
var, og gengið var þá til lögbergs. Sökum var þá lýst að
lögbergi og spurt þar að þingfesti manna. Hafa þeir Gizur
ekki annazt nein þingstörf þann dag, enda munu þeir eigi
hafa getað það, þar er eiðar komu til. Segir, að Ásgrímur
Elliða-Grimsson, systursonur Gizurar, hafi tekið þá Gizur
og Hjalta með förunautum þeirra í búð með sér. Annað-
hvort hefir þá verið, að enginn hefir orðið til að tjalda
búð Gizurar eða hún hefir verið fallin. Aftur segir Njála,
að kristnir menn hafi tjaldað búðir sínar og að Gizur og
Hjalti hafi verið í Mosfellingabúð. Og skal ósagt látið, hvort
i'éttara er. Sennilega hefir Gizur tjaldað búð sína siðar á
þinginu, eftir að kristnitökulögin voru samþykkt.
Daginn eftir, að því er ætla má sunnudaginn fyrra í
þingi, 23. júrií, söng Þormóður, prestur þeirra Gizurar,
messu á gjábakkanum upp frá búð Vestfirðinga. Hefir þar
heiðnum mönnum gefizt á að lita og sjálfsagt hefir ýms-
um þeirra þótt hér helgispjöll í. En vandræði urðu þó eng-
in með mönnum, því að eigi er annars getið, en að kristnir
menn hafi fengið að syngja messuna óáreittir. Síðar þenna
dag gengu menn til lögbergs. Lögsögumaður, sem þá var
borgeir Þorkelsson Ljósvetmngagoði, ákvað, hvenær ganga
skyldi til lögbergs. Hann átti sérstakt sæti á lögbergi og
skipaði það þeim mönnum, er honum líkaði. Hann hefir og
ráðið þvi, hverir þar tóku til máls. Sem áður segir, hafði
Þorvaldur boðað kristni á Alþingi 984, Stefnir 996 (eða ef
til vill 995) og Þangbrandur 998 (eða ef til vill 997). Allir
munu þeir hafa talað að lögbergi. Hafa lögsögumenn verið
furðu frjálslyndir, að lofa kristniboðum þessum að tala á
þessum stað. 984 var Þorkell máni lögsögumaður, vel sið-
aður og vitur maður, en Þorgeir Ljósvetningagoði, þegar
Stefnir og Þorvaldur voru hér á ferðinni. Þorgeir hefir því
verið orðinn nokkuð kunnugur kristnum mönnum og krist-
inni trú. Segir nú, að þeir Gizur og Hjalti hafi gengið til
lögbergs eftir messuna. Hafi þar verið sjö menn skrýddir,
oftir þvi sem Kristnisaga og sumar sögur Ólafs konungs
Tryggvasonar segja. Báru þeir tvo krossa (»processionstjaka«,